10 Ιανουαρίου 2011 21:36

του Π. Κουμπούρα φιλολόγου

Πώς να συμμαζέψεις τα ερείπια της σωριασμένης σου αντοχής μέσα στη μαυρίλα αυτής της άγριας λαίλαπας , που ενδημεί εδώ και καιρό τώρα στα σώματα και στις ψυχές του κοινωνικού μας ιστού ; Με τι καρδιά θα ψελλίσεις στα τρεμάμενα απ' τον τρόμο φυλλοκάρδια σου « Καλή Χρονιά » ή « Χρόνια Πολλά » ; Ετοιμόρροπο , άδειο , εγκαταλελειμμένο το σπίτι της καρδιάς μας . Όχι , όμως , ξεριζωμένο , όχι ξεθεμελιωμένο , όχι ανέστιο . Οι ρίζες ριγούν , αλλά ανασαίνουν ακόμη . Τα θέμελα θυμώνουν , αλλά αναπνέουν ακόμη . Οι εστίες ερημώνουν , αλλά ανατέλλουν ακόμη . Αντέχει στο χρόνο και στον πόνο το δέντρο της καρδιάς μας . Η γέρικη ελιά , η κυρά - μάνα Ελλάδα , η καλή - γιαγιά Ελπίδα στέκει πάντα αφέντρα περήφανη στο κατώφλι του Νέου Έτους με τη γκρίζα μαντήλα της και την σκούρα ποδιά , με το χαμόγελο της καλοσύνης μας ανοίγει την αγκαλιά της και μας καλοδέχεται στο φτωχικό της . Καλώς ορίσατε φυλλοκάρδια - χτυποκάρδια μου στο φτωχοκάλυβό σας . Δέντρα είναι οι καρδιάς μας κι η ελπίδα ξαναφυτρώνει !

Το 2011 πρέπει να μας βρει δυνατούς , έτοιμους από καιρό και θαρραλέους . Με πλήρη συνείδηση και επίγνωση της σκληρής , ανελέητης πραγματικότητας που μας επέβαλαν να βιώνουμε δεν έχουμε άλλη επιλογή διαδρομής από τον μονόδρομο της αγνής , της πλατύφυλλης σαν αιωνόβιο πλατάνι καρδιάς μας . Ο σπόρος της συνείδησης - ατομικής και συλλογικής - θα ξαναφυτρώσει μέσα μας τον αληθινό Άνθρωπο - δέντρο της φύσης του , τον Άνθρωπο της Αγάπης και της Αλληλεγγύης , τον Άνθρωπο της Ευθύνης και της Ελπίδας . Μας ενσπείρουν καθημερινά το μαράζι , τον φόβο , τον οδυρμό της χρεοκοπίας . Μας ποτίζουν καθημερινά το δηλητήριο του άγχους , του τρόμου , του σπαραγμού της πτώχευσης . Η ιταμότητα των πάσης φύσεως κερδοσκόπων κλαδεύει κάθε ώρα και στιγμή τα κλαδιά της κλαίουσας ιτιάς ψυχής μας . Στο μυαλό μας ορυμαγδός οι φόροι και οι πόροι , τα έξοδα που γίναν αδιέξοδα . Παρά ταύτα , δέντρα είναι οι καρδιές μας ! Η ροδιά θα ροδίσει και πάλι κι οι χαρακιές θα φέρουν νέα χαραυγή . Ο φόβος οριοθετείται στους πρόποδες του όρους - Αγάπη . Δεν φθάνει ποτέ στο κορφοβούνι της Αλληλεγγύης . Η φωνή των νέων σπέρνει ελπίδες , κάνει τους παγερούς ανέμους των καιρών ανθισμένη ανεμώνη . Κείμενα - ανεμώνες είναι και τα αποσπάσματα από τα βραβευμένα άρθρα για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού των περυσινών μαθητών μου και φετινών φοιτητών,του Χρήστου και της Παναγιώτας :

Βοήθα με φτωχέ , να μην σου μοιάσω ... Όταν μπήκε ο 21ος αιώνας , γεμάτος υποσχέσεις και οράματα , ο άνθρωπος , ταπεινός όπως είναι από τη φύση του , άρχισε να ελπίζει και να φαντάζεται μια κοινωνία και ένα κράτος πρόνοιας , αλληλεγγύης και αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ των μελών - πολιτών . Βέβαια , για μια ακόμα φορά , αποδείχθηκε ότι η ανθρώπινη φαντασία « οργιάζει » , καθώς όχι μόνον δεν είδαμε ένα μέρος αυτού του Σχεδίου να τίθεται σταδιακά σε εφαρμογή , αλλά ακριβώς το αντίθετο , δηλαδή ο άνθρωπος , εγώ , εσύ , όλοι μας , αναγκάζεται να βιώσει σήμερα μια κρίση από τις δυσκολότερες της Ανθρώπινης Ιστορίας , που έχει αντίκτυπο σ' όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας . Μέσα , όμως , σ' αυτό το μαύρο φόντο βρίσκεται ολομόναχος ο νέος , που διαβλέπει -- ευτυχώς - το βάρος της θέσης του τόσο στο παρόν , όσο και στο Μέλλον και αποφασίζει να βρει το αντίδοτο αυτού του κοινωνικού ιού , καταφεύγοντας σε όλες τις εναλλακτικές μεθόδους . ΓΙΟΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ απόφοιτος Λυκείου Ακράτας , φοιτητής Παν. Θεσσαλονίκης .

Μια βασική αξία που πρέπει να διέπει τις χώρες του κόσμου είναι η αλληλεγγύη , η οποία αποτελεί ιδιαίτερα σημαντική έννοια σε περιόδους κρίσης . Δημιουργεί ένα δίχτυ ασφάλειας για καθέναν και για όλους μας . Πρέπει να ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή και την πολιτική δέσμευση από κάθε τμήμα της κοινωνίας των πολιτών να λάβουν μέρος στον αγώνα κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού , από παγκόσμιο σε τοπικό επίπεδο , δημόσιο ή ιδιωτικό . Επιπλέον , πρωταρχικό στόχο πρέπει να αποτελεί η προώθηση μιας κοινωνίας που καλλιεργεί την ποιότητα ζωής , την κοινωνική ευημερία και ίσες ευκαιρίες για όλους . Γι αυτό πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε παιδιά που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση να επιτύχουν στη ζωή τους , παρέχοντάς τους μόρφωση , σχολική βοήθεια και αποτρέποντας την πρόωρη αποχώρησή τους από τα σχολεία . Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να εγγυάται ίσες ευκαιρίες για όλους . ΛΕΖΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ απόφοιτη Λυκείου Ακράτας , φοιτήτρια Παν. Πατρών .

Λεύκες αθωότητας μέσα στη μαυρίλα που μας περιζώνει οφείλουν να ορθωθούν οι καρδιές των ανθρώπων . Ο οδυρμός της μιζέριας μας να γίνει δρυμός , δάσος ελπίδας , άλσος αλληλεγγύης , θάλασσα αγάπης . Ο τρόμος , ο αναγραμματισμένος μόρτος , μόρος , θάνατος να μην μολύνει τις αρτηρίες της Ζωής , ώστε να μην αρδεύουν σπαραγμό , ώστε να μην μας γίνει το μαράζι μοίρα , αλλά μερίδιο ευθύνης , που θα οργώνει την οργή κι ο σπόρος της θα γίνει πόρος - πέρασμα , θα γίνει όρος - κανόνας ζωής , που κάνει τα βάσανα βάλσαμο παρηγορίας , που κάνει τις στεναχώριες οπώρες ζωτικές , που κάνει τον Άνθρωπο κλωνί ακλόνητο , άνω να θρώσκει αιώνια με τα φιλιά του φύλλα !

Στο δέντρο του 2011 , το δέντρο των ευχών και της αλληλεγγύης , ένα μικρό στολίδι φτωχικό έχω να προσφέρω . Ένα σονέτο της καρδιάς μου για να αναθαρρήσω την πληγωμένη μου ψυχή , για να αναθαρρήσω τον πιο δικό μου άνθρωπο , την αγαπημένη Ντινούλα της καρδιάς μου , για να αναθαρρήσω αγαπημένων συμπολιτών και συνανθρώπων μου ελπίδες . Χρόνια Πολλά . Καλή Χρονιά . Γιατί δέντρα είναι οι καρδιές μας κι η ελπίδα ξαναφυτρώνει !

ΔΕΝΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ! ( σονέτο )

Μας πότισε , καρδούλα μου , ο οδυρμός μαράζι

ως και τα φυλλοκάρδια μας φόβος τα ξεριζώνει .

Μα δεν λογάριασαν καλά τον πόνο που κραυγάζει

κι εκεί που σπέρνει ο άνεμος ανθίζει η ανεμώνη !

Το χτυποκάρδι μην ρωτάς ποτέ γιατί σπαράζει

είναι που σκάβει πιο βαθιά και την οργή οργώνει ,

είναι που αντέχει ξάγρυπνο ώσπου αχνοχαράζει

και μες στη ρίζα της καρδιάς η ελπίδα ξεφυτρώνει !

Πλατύ πλατάνι η καρδιά , φιλιά κάνει τα φύλλα

κι αν της κλαδεύουν τα κλαδια δεν ρίχνουν το κορμί της ,

ψηλό κι ακλόνητο κλωνί ολόρθο πάντα μένει !

Δέντρα είν' οι καρδούλες μας , λεύκες μες στη μαυρίλα ,

οι αρτηρίες της Ζωής αρδεύουν την ορμή της

ο Άνθρωπος δρυμός της γης κι η Αγάπη οικουμένη !