09 Ιουνίου 2010 07:14

Του Παν. Κουμπούρα

Ο εμπαιγμός του λαού είναι πολιτική παχυδερμία . Οι δήμοι δεν είναι κομματικά φέουδα για να τους τραβολογάνε τα παχύδερμα όπου τους βολεύει , τη μια στα ανατολικά και την άλλη στο πουθενά . Οι δήμοι έχουν ιστορία , έχουν προσδιορισμένα κοινωνικά πλαίσια , έχουν κοινούς δεσμούς πολιτισμικής αναφοράς , από τους οποίους καθορίζονται και τα γεωγραφικά τους όρια και όχι από τα δολερά μικροσυμφέροντα των πολιτικών ντουλαπ-ανθρώπων . Τα πολιτικά παχύδερμα , αφού τρώνε το καταπέτασμα από τις κλεψιές κι από τις μίζες και γίνονται ... ντουλάπες , ερίζουν τώρα τάχα μου - τάχα μου για το αν η σωστή μετάφραση του « cabinet man » είναι υπουργός ή ντουλαπάς ... Είναι και υπουργός και ντουλαπάς ! Είναι τα παχύδερμα Ντουλάπες που κυβέρνησαν την καταπροδομένη μας Ελλάδα και τώρα που βγαίνουν στα φόρα τα άπλυτα των υπουργών τους , αυτών που ήταν το δεξί τους και τ' αριστερό τους χέρι και βουτάγανε τις μίζες στις Ζήμενς και στα Βατοπέδια , τώρα αυτοί οι αρχι - Ντούλαποι κάνουν τον ανήξερο κι ούτε να προσέλθουν στις Εξεταστικές καταδέχονται , ούτε ν' απολογηθούν σ' αυτόν τον προδομένο λαό των μισθωτών και των συνταξιούχων που τον κατάντησαν ζητιάνο από νοικοκύρη .

Τα πολιτικά παχύδερμα που εν λευκώ και όχι απλά ερήμην του λαού αλλά και καταδολιεύοντας τον λαό υπέγραψαν αυτό το μνημόνιο - μνημόσυνο της σημερινής Ελλάδας οφείλουν το γρηγορότερο να παραιτηθούν . Είναι οι σύγχρονοι Χατζηαβάτες του πολυχρονεμένου μας Βεζίρη Δ.Ν.Τ. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι θα του λέγανε ποτές πως θα δουλεύει 40 χρόνια ως τα 70 του χωρίς αξιοπρεπή μισθό και αν καταφέρει και ζήσει ίσως κάποτες να πάρει και σύνταξη 400 ευρώ ; Ποιος δεν θα θεωρούσε μαύρο χιούμορ αν άκουγε πως η χήρα γυναίκα με μικρά παιδιά δεν δικαιούται σύνταξη χηρείας αν δεν γίνει 50 χρόνων , δηλαδή αφού « πεθάνει » κι αυτή και τα παιδιά της ; Αυτά που μας φαίνονταν ως τώρα χοντρά ανέκδοτα , τα παχύδερμα Ντουλάπες τα κάνανε στυγνή πραγματικότητα . Ο κόσμος τα ‘ χει χαμένα . Πρέπει ψύχραιμα να βρούμε τα λογικά μας να δούμε τι θα κάνουμε με όλα τούτα τα πολιτικά παχύδερμα .

Βγάζω από το συρτάρι ένα άρθρο μου στην Ελευθεροτυπία του 1991 . Μετά από 20 σχεδόν χρόνια πόσο τραγικά επίκαιρο το κάνανε τούτα τα πολιτικά παχύδερμα . Τους το ... « αφιερώνω » σαν ξινισμένο γιαούρτι πεταμένο στα μούτρα τους !

Παχυδερμία ( Ελευθεροτυπία Μάιος 1991 Καλημέρα κύριε Πρόεδρε )

« ΕΞΟΥΣΙΑ : ένας απρόσωπος υπάνθρωπος μηχανισμός με γρανάζια ανθρώπους . Η διατήρηση του μηχανισμού αυτού στην κατάσταση της ζωής επαφίεται εις τον ανθρωπισμό των φορέων του . ΠΑΧΥΔΕΡΜΙΑ : σύγχρονη επιδημική νόσος με διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας . Και βέβαια , δεν εννοούμε με τον όρο τη σαρκώδη συσσώρευση λίπους και κρεάτων , που ανάγεται στο χώρο της διαιτητικής διατροφής . Εννοούμε την αναισθησία , το λήθαργο της συνευθύνης , τη νέκρωση της συνείδησης , που όταν τεθεί στην υπηρεσία της εξουσιαστικής δύναμης καθίσταται απειλή για την ανθρώπινη και κοινωνική υγεία . Πόσοι και πόσοι πολίτες συνάνθρωποί μας δεν οδηγήθηκαν στο θάνατο , στις δαγκάνες του καρκίνου , στη μέγγενη του άγχους και της ψυχικής διαταραχής , επειδή προσέκρουσαν κάποια στιγμή σε κάποια μορφή διευθυντικής παχυδερμίασης ;

Κοινωνικό μήνυμα της εποχής μας πρέπει να γίνει το : Η ΠΑΧΥΔΕΡΜΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ . Σκοτώνει την αυτοκριτική , σκοτώνει την « αιδώ τε και δίκην » . Χωρίς αιδώ και αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης , τυφλωμένοι δελεαστικά από το άλλοθι της διάκρισης - που ναρκισσεύεται ως υποκατάστατο της ασημαντότητάς τους - , αρρωστημένα θύματα οι ίδιοι , οι φορείς της παχυδερμίας , με ξεγυμνωμένα τα ουσιώδη στοιχεία ανθρωπιάς , ενδύονται ηδονικά την έπαρση του « επίσημου » , την κενότητα της μεγαληγορίας , το πείσμα και την εγωπάθεια της αυταρχικότητας , τη θρασυδειλία του εκφοβισμού και της εκδικητικότητας , και εκδηλώνουν στην καθημερινή τους συμπεριφορά την άλογη ακινησία της « καρέκλας » , ως εντολοδόχοι εκφραστές « υψηλών » κοινωνικών θέσεων , απηρχαιωμένων θεσμών , κατεστημένων στερεοτύπων .

Η επιδημική νόσος , δυστυχώς βέβαια , μας αφορά όλους . Καθ' όσον εκδηλώνεται ως ισχύς - γονική , υπηρεσιακή , ανταγωνιστική κ.λ.π. - σε κάθε μορφή που καταχρώμεθα το « από θέσεως ισχύος » . Κύρια , όμως , αφορά στους μηχανισμούς εξουσίας . Καθ' ότι οι καταχρώμενοι εύκολα κατοχυρώνουν τη διαιώνιση της σαθρής υποσκαπτικής τους δράσης με το πρόσχημα της υπεράσπισης των νόμων . Αλλά ο νόμος έχει ανθρώπινη ουσία . Δεν μπορεί να προστατεύεται από αναίσθητους χειραγωγημένους εκτελεστές . Μια πολιτεία για να θεωρείται ευνομούμενη , αξιοκρατική και δημοκρατική , « ίν' είεν πόλεων κόσμοι τε και δεσμοί φιλίας συναγωγοί » , έχει χρέος να μην επιτρέπει την παρασιτική αναρρίχηση των ανικάνων , να μην παραδίδει την απομύζηση σε ζωτικά της κύτταρα στα νοσογόνα ανθρωπόμορφα άλογα όντα , που οφείλει το κοινωνικό σώμα να τα εκβάλει , χάριν της κοινωνικής υγείας , της δικαιοσύνης , της αξιοπρέπειας . Διαφορετικά , αν η πολιτεία δεν πράξει το χρέος της τούτο , αυτή είναι ο κύριος ηθικός αυτουργός και ο μεγάλος ένοχος . »

Η πολιτική παχυδερμία αποθηριώνεται , δυστυχώς , σε παγκόσμιο επίπεδο σε πολιτική κτηνωδία . Η πρόσφατη ωμή δολοφονική επιδρομή των κομάντος του Ισραήλ σε βάρος των ανθρωπιστών του στόλου Ελευθερίας στη Γάζα , καταδεικνύει πόσο αδιάντροπη γίνεται η παχυδερμία της πολιτικής εξουσίας όταν σκοτώνεται η ανθρωπιά και ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε κτήνος . Το παχύδερμο πολιτικό κήτος Γολιάθ έχει ανοίξει από καιρό λαίμαργα το αδηφάγο στόμα του . Εμείς , οι εκατομμύρια ιχθύες , οι « αδύναμοι » πολίτες Δαυίδ της ανθρωπότητας , δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ανασυντάξουμε το οχυρό της ηθικής μας σφεντόνας ! Ενωμένοι ψυχικά στο κάστρο της Λογικής να αντισταθούμε στην επέλαση των παχύδερμων και να μην γίνουμε σαν τα μούτρα τους . Το τερατόμορφο μούτρο του κτήνους δεν μας αρμόζει . Είναι ωραιότερο - ακόμη και δολοφονημένο - το φωτεινό πρόσωπο του χαμογελαστού παιδικού μας κόσμου !_