Του Παν. Κουμπούρα φιλοόγου – ποιητή

Έληξε μία σχολική χρονιά από τις δυσκολότερες της τελευταίας δεκαετίας . Στις δυσχέρειες, που οφείλονταν στην οικονομική δυσπραγία και στα πενιχρά κονδύλια που διατέθηκαν στα σχολεία για τη λειτουργία τους , ήρθε να προστεθεί και η κωμικοτραγική παρωδία των Πανελλαδικών εξετάσεων με ακυρώσεις και επικυρώσεις θεμάτων , με « επιστημονική επιπολαιότητα » , που πειραματίσθηκε αναιδώς - δυστυχώς για μία ακόμη φορά – πάνω στο μέλλον του πιο ιερού κατά τον Αριστοτέλη « πολιτικού ζώου » , του νέου ανθρώπου . Οι νέοι μας , οι τελειόφοιτοι Λυκείου του 2012 είναι τα αθώα εξιλαστήρια θύματα της αναλγησίας των κρατούντων και της αδιαφορίας των διαχειριστών της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής . Επί 30 χρόνια στην Εκπαίδευση και ως δάσκαλος όλα τα χρόνια τελειοφοίτων Λυκείου , αποχαιρέτησα ουκ ολίγα σμήνη εφηβικών πελαργών στο ταξίδι τους προς την κατάκτηση των στόχων και των οραμάτων τους για τη ζωή τους . Κάθε αποχαιρετισμός έχει την γλυκόπικρη αίσθηση της φυγής προς το άγνωστο νησί της μακρινής Ιθάκης . Αυτή τη χρονιά η ανευθυνότητα του συνολικού κοινωνικού μας κλοιού , που περισφίγγει τα όνειρα των νέων , προσδίδει στον αποχαιρετισμό των τελειοφοίτων και την πνιγηρή αίσθηση του κενού . Το μετέωρο βήμα του πελαργού , όπως το σκηνοθέτησε ο αείμνηστος Θόδωρος Αγγελόπουλος , ταιριάζει στους σημερινούς 18ρηδες , που καλούνται παντελώς αβοήθητοι να βρουν μέσα τους τη δύναμη για να ακολουθήσουν την προτροπή του ποιητή Ελύτη « κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά … ».

Πριν από 2 χρόνια αποχαιρέτησα τους μαθητές με μία μαντινάδα που ταίριαζε στο χαρακτήρα τους . Οι μαντινάδες αυτές συμπεριλαμβάνονται στην πρώτη μου ποιητική συλλογή ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΟΝΕΙΡΩΝ . Αυτή τη χρονιά για καθένα από τους 35 τελειοφοίτους έγραψα ένα χάι-κου , μια δροσοσταλίδα αγάπης , για να τους δροσίζει στο ταξίδι τους προς την ξηρασία του μέλλοντος :

Στη Δέσποινα - Δάφνη : ΄Ω , χελιδόνι , / ατέρμονες οι πτήσεις / των λογισμών σου !

Στην Καλή : Καλή μου κόρη , / αγριελιάς στεφάνι / οι στοχασμοί σου !

Στην Ιωάννα : Μην κλαις , παγώνι , / βρέθηκε στο φεγγάρι / χρυσό φτερό σου !...

Στη Γωγώ : Δύο τρυγόνια / τρυγούν τους αμπελώνες . / Ερωτευμένα !

Στη Μαρία : Πτυχές μιας άρπας / υφαίνουν στην καρδιά σου / το ποίημά σου !

Στη Γεωργία - Δήμητρα : Ψηλώνουν τ’ άστρα / όταν κοιτάς στο μέλλον / το πρόσωπό σου !

Στην Ειρήνη : Γελούν τα μάτια . / Τα χτυποκάρδια στήσαν / χορό Ειρήνης !

Στο Μεντζέλο : Λεβεντονιέ μου , / βουνοκορφές στην Πλάση / τα όνειρά σου !

Στο Βασίλη : Ωραίο ταξίμι , / οι ορίζοντες χορεύουν / στο πέρασμά σου !

Στο Θοδωρή : Σπηλιές με λίμνες , / οι πεθυμιές σου . Λέμβος , / κουπί προόδου !...

Στο Λουκά : Άγριο κυνήγι . / Να ημερεύεις λύκους / με την αγάπη !

Στο Χάρη : Τροχός η νιότη . / Καλπάζει , άσπρο άτι , / το άρμα του ήλιου !

Στον Αργύρη : Δες το τριφύλλι , / τρίδιπλα ξεδιπλώνει / τα οράματά του !

Στο Σωτήρη : Νύχτωσε η μέρα … / Ξαναγεννιέται πάλι / στο φως του νου μας !

Στο Στάθη : Αντέχει ο πεύκος . / Του πελεκάν τα στήθεια / κι αυτός αντρειεύει !

Στον Δημήτρη : Χρησμό δεν θέλω / ιερή βελανιδιά μου . / Άντρας δυο μέτρα …

Στον Δημήτρη : Μικρή απορία , / πόσο έγινες ακμαία ; / Τεράστιος βράχος !

Στον Χρήστο : Βαθύς πυθμένας . / Τ’ αφρόψαρα αψηφάνε / το δόλωμά τους .

Στον Γεώργιο : Άτακτες νότες , / τι ωραία μελωδείτε ; / Ζωής τραγούδι !

Στην Έφη : Μικρή κουκλίτσα , / ξέφυγε απ’ τη βιτρίνα / του παραδείσου !...

Στη Μαριλένα : Μια απλή γατούλα . / Στο νούμερο του τσίρκου / γινόταν τίγρης !

Στη Γιώτα : Καναρινούλα , / τί κελαϊδούσες πάλι / στον άσπρο γάτο ;

Στην Ακριβή : Έλα , ουρανέ μου , / μπρος στην ωραία πύλη . / Να σ’ αγκαλιάσω !

Στην Ιωάννα : Χόρεψε ψυχή . / Στους λεύθερους ρυθμούς σου / απογειώσου !

Στον Γιώργο : Ψηλά στη βίγλα / του αετού ο θρόνος . / Σοφό ορμητήριο !

Στον Γιώργο : Παιδί , απαντούσε : / « Ίδιος η ζωγραφιά μου » / Αυτό θα γίνω !

Στον Κωνσταντίνο - Χρήστο : Γήπεδο ο βίος . / Σαν αίλουρος πετιέσαι , / συνείδησή μου !

Στον Παρασκευά : Οι Ροβινσώνες , / της μουσικής τον φλοίσβο / έχουν πυξίδα !

Στον Λευτέρη : Σαλπάρεις , πλοίο . / Οι σκέψεις μου στο αμπάρι / σωσίβια πλέκουν !

Στην Αναστασία : Της φύσης νόμος . / Πάντα μπροστά κυλάει / το ποταμάκι !...

Στην Χριστίνα : Σύννεφου φόντο . / Αχνά το ξεθαμπώνει / μια ηλιαχτίδα !

Στην Ιωάννα : Όλα τελειώνουν . / Αφετηρία στίβου / μόνη η ελπίδα !...

Στον Αλέξανδρο - Ισίδωρο : Λάβα ηφαιστείου . / Το θειάφι της ψυχής σου / λάμπει στα μάτια .

Στο Γιάννη : Εύπλαστα ωραίος / κι ο ανθεκτικός γρανίτης / μες στ’ όνειρό σου !

Στον Κώστα : Το χαμογέλιο , / το ωρίμασε στην όψη / η αδελφοσύνη !

Οι νέοι μας έχουν οι ίδιοι την ευθύνη της τύχης τους και της προκοπής τους . Αναμφίβολα είναι θύματα των κοινωνικών συνθηκών , αυτό , όμως , σε τίποτε δεν δικαιολογεί απεμπόληση των δικών τους ευθυνών και παραίτηση από την αγωνιστική προσπάθεια που θα τελεσφορήσει τη δημιουργία του αύριο που τους αξίζει . Με αυτογνωσία και αυτοσυνείδηση χαράζουν οι νέοι μας το δρόμο της αξιοπρέπειας και της προόδου . Λάθη δεν συγχωρούνται , δικαιώματα δεν εκχωρούνται , υποχρεώσεις και καθήκοντα δεν αναστέλλονται . Στο « ανάγωγον άγος » της ανύπαρκτης παιδείας , οι νέοι μας θα φωτίσουν τη δική τους αυγή . Ανάγωγον άγος : Τυφλή μαθητεία . / Πουλήσαν το φεγγάρι / οι φωτοσβέστες .

Ήρθες αυγούλα . / Η ουράνια φαρέτρα / κάματου βέλη …

Μοχθείστε , νέοι μας . Για να χαρείτε τους καρπούς του μόχθου σας . Καλή συγκομιδή !