Του Π. Κουμπούρα φιλολόγου - ποιητή

Πόσο χρόνο χρειάζεται , άραγε , ο άνθρωπος για να ανακαλύψει τον εσωτερικό πλανήτη της ψυχής του , το συμπαντικό άλλο του εγώ ; Από μια στιγμή έως και μια αιωνιότητα … Ακριβώς τόσο , μια αιωνιότητα και μια μέρα άντεξε το φως του προβολέα για τον σκηνοθέτη του « Θίασου » . Με το φυλακτό της Γκόλφως στην καρδιά και με τη φλόγα της νέμεσης του Ορέστη στα μάτια , έφυγε σε μια άλλη θάλασσα … Το ταξίδι στα Κύθηρα τελείωσε για τον ποιητή των εικόνων Θόδωρο Αγγελόπουλο . Συνεχίζεται , όμως , ακατάπαυστα το ταξίδι για την Ιθάκη του Ελληνικού και Πανανθρώπινου Πολιτισμού με το βλέμμα του Οδυσσέα – ανθρώπου . « Η άλλη θάλασσα » , που μυρώθηκε από το σώμα της πνευματικής του έμπνευσης και δημιουργίας , η θάλασσα των ανέργων , των μεταναστών , των πεινασμένων , « η άλλη θάλασσα » των εξεγερμένων και αγανακτισμένων ψυχών της γης , μάς βρίσκει συνταξιδευτές και ποντοπόρους πάνω στη μικρή βαρκούλα της εγκαταλελειμμένης μας ύπαρξης . Λάμνουν πεισματικά πάνω στην υγρή της επιφάνεια , όμορφα σκηνοθετημένες , οι οργισμένες συνειδήσεις των αδικαίωτων οραμάτων μας . Κωπηλατούμε με χέρια και μυαλό μαζί ,για να γλιτώσουμε την αξιοπρέπεια της ζωής μας από την αδίστακτη Αχερουσία άβυσσο , που μας περικυκλώνει .

Σε ποια άλλη γη , σε ποια άλλη θάλασσα , να ξαποστείλει τ’ απομεινάρια της ραγισμένης του ψυχής ο άνεργος νέος Οδυσσέας – Έλληνας του 2012 ; Σε ποια άλλη γη , σε ποια άλλη θάλασσα , να αγκυροβολήσει τα ναυαγισμένα του όνειρα ο χωρίς πρόσωπο λαθρομετανάστης της παγκόσμιας δολοφονικής μας σφαίρας ; Σε ποια άλλη γη , σε ποια άλλη θάλασσα , να πετάξει την κάτισχνη σάρκα του το πλήθος από πεινασμένους σπουργίτες , που ψάχνει απεγνωσμένα για λίγα ψίχουλα επιβίωσης μέσα στους νεοκατοχικούς σκουπιδοτενεκέδες της ανισότητας και της κοινωνικής αδικίας ; Σε αυτή τη γη , σε αυτή τη θάλασσα θα ξεχυθεί το φουσκωμένο κύμα των εξεγερμένων , των αγανακτισμένων μας ψυχών ! Εκείνος , ο απόμακρος , ο δίδυμος πλανήτης δεν είναι για μας … Δεν μας πλανεύουν πια άλλο τα πλανητικά και διαπλανητικά των επιστημόνων σχέδια … Καλή και άγια η επιστήμη , αφού όμως πρώτα ξεδιψάσουμε από την εσωτερική πηγή των ίδιων μας δακρύων .

« Το δίδυμο αδελφάκι της γης ανακαλύφθηκε από επιστήμονες, όπως ανακοίνωσε η NASA. Οπως δήλωσε o Aστρονόμος του Αστεροσκοπείου Αθηνών, Νίκος Ματσόπουλος , ανακοινώθηκε πρόσφατα η ανακάλυψη ενός πλανήτη σε άλλο ηλιακό σύστημα το οποίο βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τη γη, γύρω στα 600 έτη φωτός ,όταν το ένα έτος φωτός είναι 10 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Η ιδιαιτερότητα του πλανήτη που ονομάζεται Kepler 22 - b έγκειται στο γεγονός οτι περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι που μοιάζει με τον ήλιο μας σε μια απόσταση η οποία είναι μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι το νερό σε συγκεκριμένες αποστάσεις από τα αστέρια μπορεί να διατηρηθεί σε υγρή μορφή. Σύμφωνα με τους επιστήμονες όπου υπάρχει νερό, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για ζωή και σε αυτό το πλαίσιο εκτιμάται ότι ο Kepler δεν είναι απλά κατοικήσιμος, αλλά ίσως κατοικείται ήδη. »

Καλό είναι να την κρατήσουν μακριά μας τη δίδυμη γη , τουλάχιστον να σωθεί αυτή από την καταστροφική μανία των άπληστων άνομων συμφερόντων , που σκοτώνουν καθημερινά τη φύση και το μελλον της ζωής . Όσο για μας , τη βουβή τρικυμισμένη θάλασσα των εξεγερμένων της γης , στην άλλη γη , στην άλλη θάλασσα της εσωτερικής φύσης του κόσμου της ανθρώπινης ψυχής θα στρέψουμε το βλέμμα του Οδυσσέα – νόστου μας . « Μωρή Φύση , μόνη σου είσαι , μόνος μου είμαι κι εγώ … πάρε ένα μπισκότο ! »

Μ’ ένα ποιητικό μπισκότο , γλυκασμό της ψυχής , της εσωτερικής φύσης του ανθρωπισμού μας , αποχαιρετώ τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο αιώνιο ταξίδι του … « Η άλλη θάλασσα » , η άλλη γη της Ανακομιδής των Ονείρων μας ας κρατά δροσερό κι ελαφρύ το νερό και το χώμα , που μας συντροφεύουν !

Το άλλο εγώ στην άλλη Γη .

Τόσο που σ’ έσκαψα ψυχή

κι ακόμη μέσα σου νερό δεν βρήκα …

Δεν αξιώθηκε η αξίνα μου να φιληθεί

ούτε από ένα σταλαγμίτη – δάκρυ .

Βράχο καημό βρίσκει μονάχα .

Στεγνό πηλό βγάζει

το άλλο μου εγώ …

Με εκμαγεία την ψυχή

πώς να πλανέψω ;

Δεν είσαι θάλασσα , ψυχή ,

στα παγωμένα σου νερά

να ταξιδέψω …

Γι αυτό κι εγώ

βαρκούλα κάνω τον καιρό

στην άλλη θάλασσα καλόπλωρος να βγω

με των βασάνων το κουπί , του γέλιου το φτερό

από τις σκοτεινές σου συμπληγάδες

ν’ αλλαργέψω …

Δεν είσαι δίδυμη , ψυχή ,

όπως η Γη ,

που κάπου πέρα μακριά

μια άλλη γη – ο δίδυμος πλανήτης –

παρθένο κρύβει το νερό

τη δίψα της ψυχής της να φιλέψει !

Γι αυτό κι εγώ

το άλλο μου εγώ

στην άλλη γη – για αλλαγή

υγρής πνοής –

ίσως , μια νύχτα μιαν αυγή

μ’ ένα ξερό πλάνο φιλί ,

ίσως , να το μισέψω …