Του Π. Κουμπούρα φιλολόγου

ΟΥΧ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ ιδέες – δόγματα και ανθρώπους – δεσπότες. Αυτός είναι κατά τον Έλληνα φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη ο ορισμός της ελληνικότητας . Και πράγματι , στην ιστορική τους διαδρομή οι Έλληνες ως λαός και ως έθνος ουδέποτε προσκύνησαν τυράννους και απολυταρχικά – κατακτητικά δόγματα . Το ΟΧΙ στο φασισμό και στο ναζισμό είναι ίδιον και ταυτόσημο με το αδούλωτο φρόνημα του Έλληνα . Αρκεί να μην ξεχνάμε τα εγκληματικά και ολέθρια λάθη του παρελθόντος , γιατί η λήθη και η απραξία θα τα ξαναφέρουν μπροστά μας ως επανάληψη παρωδίας και τραγικής φάρσας . Τραγελαφική φάρσα φαίνεται να διαδραματίζεται τον τελευταίο καιρό με την συγκυριακή πολιτικά « δημοσιογραφική αποκάλυψη » της εγκληματικής φύσης και δράσης του νεοναζιστικού μορφώματος στη χώρα μας . Η ιστορία μάς διδάσκει ότι η ουσία του φασισμού - και πολύ περισσότερο του νεοναζισμού - είναι η απάτη του λαού . Και ο λαός μπορεί να δείχνει , αλλά δεν είναι τόσο αφελής , ώστε να απατάται από τερτίπια πολιτικαντισμού , από σαξέ στόρυ , σενάρια επιτυχίας όπως θέλουν να τα λένε τα εκλογικά μαγειρεία των ανικάνων κυβερνώντων μας . Αν δεν αναζητήσουμε εσωτερικά και δεν εκριζώσουμε τα πραγματικά αίτια και τη ρίζα του κακού , που φωλιάζει μέσα μας , αν δεν συγκρουσθούμε πνευματικά με το θεριό της βαρβαρότητας που εισχώρησε στην ψυχή μας , στο ένστικτό μας και άλωσε την ψευδή και ανάπηρη « λογική » μας , τότε το ύπουλο τέρας θα ανατροφοδοτείται από το ίδιο του το πύον και θα μολύνει εξ ολοκλήρου το πολιτικό και κοινωνικό μας σώμα . Ο πολύμοχθος αγώνας κατά του φασιστικού και ναζιστικού κτήνους επαφίεται στον πατριωτισμό και στην υπευθυνότητα των Ελλήνων πολιτών , είναι πάντως κατ’ εξοχήν πνευματικό και βιωματικό έργο ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Είναι αγωγή διαγωγής.

Ποτέ ξανά αυγό φιδιού , που γεννά τον φασισμό . Ποτέ ξανά το τέρας του ναζισμού. Ποτέ ξανά το δηλητήριο του νεοναζισμού . Ποτέ πια η φρίκη του πολέμου. Ποτέ ξανά η θηριωδία του εμφυλίου σπαραγμού των Ελλήνων . ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ! Επίκαιρη και διδακτική παράσταση του Πολιτιστικού Συλλόγου « Αναγέννηση » στην Ακράτα , τον Οκτώβριο , τις ημέρες που τιμάμε το ΟΧΙ του Ανθρώπου στο φασισμό και στο ναζισμό . Σε επιμέλεια του Παναγή Παναγόπουλου , με θεατρικά κείμενα του Μπρεχτ από το έργο « Τρόμος και αθλιότητα του Γ΄ Ράϊχ » , απαγγελίες από το « Άξιον εσί » του Οδυσσέα Ελύτη και τραγούδια από την παιδική χορωδία Ακράτας σε διδασκαλία της μουσικού Μαρίας Γερολύμου.

ΟΥΧ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ. Ο Έλληνας δεν προσκύνησε κι ούτε θα προσκυνήσει ποτέ παρανοϊκούς Φύρερ και πολύ περισσότερο τις γελοίες καρικατούρες , έγκλειστες και μη , που καπηλεύονται προς ίδιον όφελος τα προβλήματα των ανθρώπων καθώς και την κρίση των πολιτειακών μας αξιών . Η οδός της ΠΑΙΔΕΙΑΣ και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ είναι μονόδρομος για να δούμε το θεριό κατάματα και να του αντισταθούμε . Καλή πνευματική πάλη , αδέρφια !

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ !

« Ποτέ πια πόλεμος » , ικέτευες του ρόγχου σου την ώρα ,

αντάρτισσά μου μνήμη προδομένη.

Και να , τα χημικά θερίζουν στον αέρα

θύελλες – στάχυα στο νεκρό της γης χωράφι

της ίδιας μας μητέρας Φύσης.

« Ποτέ ξανά » , θρηνολογούσες χαροκαμμένη Ελληνίδα μάνα ,

ποτέ ξανά κομμένο αδελφικό κεφάλι

σε ατιμασμένα δέντρα κρεμασμένο.

Και να , διχαστικά το αδελφικό το μίσος

τη λογική την πετσοκόβει.

Κρέμεται στα περίπτερα του αίσχους

πρώτη φιλάργυρη σελίδα ,

των τυμβωρύχων κερδοσκόπων η πραμάτεια .

« Ποτέ πια φασισμός », κραύγαζαν καθώς ψυχορραγούσαν

του Διομήδη Κομνηνού τα μάτια .

Και να , το δηλητήριο του φιδιού τρυπάει

και της βουλής του σώματος τις φλέβες .

Ξερνάει χολή από τεράτων στόμα ,

ξεχύνεται μες στης ψυχής το ξεραμένο μας αλώνι

και τα διάκενα αγρύπνιας περονιάζει

φαιά περιουσία του θανάτου .

« Ποτέ ξανά » ναζισμός , εκλιπαρούσες του Μπρεχτ ωραία μου Εβραία,

με πυρωμένο σφράγισμα στο δέρμα

του ανθρωποφάγου κτήνους τη μανία .

Και να , στρατόπεδα δαιμόνων προγυμνάζουν

τις αγκυλώσεις απαιδεύτων και αφρόνων .

Άνους και άπνους σφαγιάζεται η ζωή και αναισθήτως

θάπτεται πρόωρα από τον φυσικό της τάφο ,

πέρα απ’ αυτόν και έξωθέν του .

Ποτέ πια κατοχή . Ποτέ ξανά πείνα ,

έτρεμες καθώς λιμοκτονούσες , πιστέ της γειτονιάς μας σκύλε .

Και να , γερμανικά λυκόσκυλα γαυγίζουν

στης φτωχικής μας τράπεζας τον επιούσιο άρτο

και λυσσασμένα ορμάνε μόλις μυρίσουν

πεσμένα στην τρεμάμενη ψυχή μας λίγα ψιχία λευτεριάς ,

που τα φυλάμε αντίσταση και φυλαχτό

την πείνα μας να μην ξεχνάμε ,

τα σωριασμένα πτώματα να μην ξεχνάμε ,

που έχουμε θάψει στης ιστορίας μας τον λάκκο .

Ποτέ ξανά , νεοναζισμός , αντιλαλούσες προχθές ακόμη ,

τύμβε νεκρών από διχόνοιας μίσος .

Ποτέ ξανά με λίγες ψήφους άμυλο ν’ αλέθονται

στου νεοναζισμού τον μύλο οι ατροφικές , απέλπιδες ψυχές

των ρημαγμένων , των μοιραίων .

Φτάνει πια , φανατισμένε απαίδευτε ,

να σημαδεύεις μια πατάτα , σα να’ ναι η ίδια του Καποδίστρια καρδιά

να τη δολοφονείς στην αγορά της εξαθλίωσης

με σκουριασμένα εθνόσημα πυρά .

Φτάνει πια , τυφλέ και ξεροκέφαλε υβριστή .

Το δηλητήριο του μυαλού δεν το διαλύουν χειροπέδες …

Αντίδοτο μοναδικό μιας τέτοιας ύβρης στο τραγικό μας δράμα

της κάθαρσης η δράση , ικέτιδα μπρος στη θυμέλη της ζωής ,

μάς εξαγνίζει! ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ !