Του Π. Kουμπούρα φιλολόγου – ποιητή

Ο Αύγουστος θεωρείται ο κατεξοχήν τουριστικός μήνας για την καλλίστρατη Ελλάδα μας . Η λέξη , αλλά και η έννοια « τουρισμός » , όμως , είναι πολύ λίγη και ξένη για να καλύψει την απεραντοσύνη ομορφιάς , που κρύβει η χώρα του ήλιου και της θάλασσας . Το μεγαλείο της Ελληνικής φύσης δεν προσεγγίζεται ως χώρος και προορισμός εκδρομών και ταξιδίων και δεν αξιοποιείται ουδέ στο ελάχιστο ο περιβαλλοντικός θησαυρός της Ελληνικής γης από καμία ανοργάνωτη κυβερνητική πολιτική σχετική με το αγαθό του Τουρισμού . Και τούτο , γιατί επί δεκαετίες αδιαφορήσαμε να περιβάλλουμε κάθε ώρα και στιγμή με τη φροντίδα της « επίσκεψης » κάθε παραμελημένη γωνιά του μοναδικού σε αξιοθέατα φυσικού πλούτου της πατρίδας μας . Επίσκεψη του οδοιπόρου ανθρώπου , δηλαδή φροντίδα σκέψης , περιήγηση του νου , ενδιαφέρον συνειδητής περισυλλογής , έχει ανάγκη σήμερα , περισσότερο από ποτέ , η πανέμορφη Ελλάδα μας . Αν δεν τη νοιαστούμε εμείς , τα ταπεινά παιδιά της , που απολαμβάνουμε τον ήλιο της , τη θάλασσα και τα βουνά της , αν δεν την επισκεπτόμαστε μέρα και νύχτα με το σώμα , το μυαλό και την καρδιά , τι μπορούμε να περιμένουμε από απερίσκεπτες των υπουργείων τουριστικές πολιτικές , θρασύδειλες από καιρό και πειναλέες , έτοιμες να εκχωρήσουν « γην και ύδωρ » σ’ όποιον αφέντη « επενδυτή » τα αργύρια της ντροπής τους τ’ ακουμπήσει ; Και γιατί να μην την πουλήσουν την Ελλάδα μας , τα τέρατα ; Σάμπως δική τους είναι ; Τι θέλαμε , τις βίλες τους , τα αυθαίρετα εξοχικά τους να πουλήσουν ; Νερό και φως , ρέμα και ρεύμα , θα εκχωρήσει η ξεραμένη τους τιμή . 30 χρόνια τώρα πουλάγανε το « όνομα » του ήλιου κι αν μπόρεγαν το φως του να « ταπώσουν » αυθαίρετα και ηλιαχτίδες θα πουλούσαν .

Η Διαλεχτή της Ελλάδας επίσκεψη θα μας καθάρει από το δράμα αυτό που ζούμε . Να έχεις αρχαίο θέατρο στον τόπο σου και να μην γνωρίζεις τι είναι το αρχαίο δράμα . Αυτό είναι το δράμα μας … Να έχεις αρχέγονες πηγές στον τόπο σου και να ακριβοπληρώνεις το νεράκι του θεού που πίνεις . Αυτό είναι το δάκρυ μας … Να έχεις καθαρό αέρα στον τόπο σου , από ελάτια και θυμάρι , και να σου κοστίζει πιο ακριβά κι απ’ την διατροφή η αγορά αποσμητικών για να σκεπάσεις τη δυσοσμία των σκουπιδιών , της βοθρίλας , των καυσαερίων … Αυτό είναι το βαριανάσεμά μας … Όπως η Παναγιά η Ελεούσα , η Παναγία Σουμελά , η Παναγιά η Τηνιακή , η κεκοιμημένη δέσποινα των ουρανών , σκέπει με τη χάρη και την ευλογία της τον πόνο των ανθρώπων , το ίδιο να αξιωθεί και η δική μας « επίσκεψη » , η έγνοια , η φροντίδα για τον τόπο μας να απαλύνει τον πόνο της μάνας Ελληνικής φύσης . Είναι γεμάτη ομορφιές η Ελλάδα μας . Ας σκεφθούμε , εμείς οι κάτοικοί της , πώς τα … καταφέραμε σε μια τόσο όμορφη χώρα να ζούμε στην πλειοψηφία μας και κατά γενική ομολογία τόσο άσχημη κοινωνική ζωή και αφού δούμε κατάματα τι φταίει , ας αρχίσουμε να την « επισκεπτόμαστε » , όπως της αξίζει . Σαν χώρα του ήλιου , του λευκού και του γλαυκού , του μύρου , του ονείρου , του απείρου …

Η Διαλεχτή της Ελλάδας επίσκεψη !

Καλλίστρατη της χώρας μου φιλοξενία ,

ποια απόμακρη σπηλιά

ποιου δάσους τα πουλιά

δεν έζησαν τη μουσική σου συμφωνία ;

Ενάλια , βραχόνερη , παραδεισένια ,

ώ φύση Διαλεχτή ,

μαζί σου όποιος μπλεχτεί

δεν έχει χώρο στο μυαλό του ξένη έννοια.

Περίβλεπτος η Παναγιά η Ελεούσα ,

υπηρέτρα και Κυρά

στη λύπη στη χαρά

σε ονείρατα με νοσταλγεί που λαχταρούσα …

Κειμήλιο απούλητο η ομορφιά σου ,

μνημεία και νησιά

μια ονειροφαντασιά ,

φέρει σφραγίδα των θεών η ζωγραφιά σου .

Επίσκεψε , ιστόρησε μούσα του Ομήρου ,

Λόγου θησαυρισμούς ,

Τέχνης κελαηδισμούς ,

αχλή και φέγγος στους ορίζοντες του απείρου .

Επίσκεψη , ταξίδεμα ουράνιου θόλου

δώματα αναψυχής ,

ξέχνα το τέλος εποχής

πίστη μου , εσύ , η κιβωτός του κόσμου όλου .

Της Διαλεχτής της Λευτεριάς , Ελλάδα γη μου ,

του έρωτα βουνά

δεν σκιάζονται δεινά

άμα φιλιέται ο κεραυνός με την οργή μου .

Η ατίμωση , η απρέπεια δεν σου αξίζει ,

γέφυρα του καημού

ενάντια του χαμού

ξάγρυπνη πάνω στης αυγής το μετερίζι .

Ποια παρακμή σε τιμωρεί και ποια μιζέρια ;

Του ήλιου , εσύ , γιορτή

κι αν φαίνεσαι φθαρτή

πάντα γεννάς μες στις καρδιές μας καλοκαίρια .

Ώ Διαλεχτή , παρήγορη , γλυκιά πατρίδα ,

του Αυγούστου ανεμελιά

του φεγγαριού αγκαλιά ,

σαν τη δική σου Ανατολή ποτές δεν είδα !