Λίστα αντικειμένων
Του Π. Κουμπούρα φιλολόγου
Η Διαλεχτή , φιλόλογος δασκάλα των τελειοφοίτων , σταμάτησε να τα υπογράφει τα απολυτήρια Λυκείου . Ούτε και τα σταυρώνει… Τα μυρώνει με το δάκρυ της και τα κάνει βαρκούλες ή σαΐτες κατά περίσταση : τα στεριανά και του πελάγους . Τα κοιτάζει ίσια στα μάτια να τους δώσει έναυσμα και μ’ ένα χάδι τα ωθεί ελαφρά στο νερό και στον άνεμο : Καλοτάξιδα , παιδιά μου , Κωνσταντίνε , Άννα , Γιάννη , Μάρω , Φώτη , Χρυσούλα , Αλέξη , Ρένια , στα όνειρά σας έσταξα μολύβι να υπακούν στο νόμο της βαρύτητας μην χάνονται στα ύψη , τα νύχια μας μπηγμένα μες στο χώμα ξεθάβουν τους ορίζοντες , σαν είν’ βαριά τα σύννεφα δεν τεμπελιάζει ο ήλιος … Στα μπόσικα και στην αχίλλειο τρωτή σας πτέρνα προσάρτησα της σύνεσης το πέταγμα για να μην σέρνονται τα λάθη και βαλτώνουν . Το κάθε τέλμα διψά τον χείμαρρό του !Το χάος μην το φοβηθείτε . Να το ερευνάτε με το μικροσκόπιο του νου σας . Κλείστε του όλα τα κενά με φως της γνώσης , να μην μπορεί να διυλίζει η άβυσσος σκοτάδι . Την τάξη σας , Παναγιώτη , Κυριακή , Ισίδωρε , Γιούλη , Άρη , Μάρθα , Δημήτρη , Κατερίνα , να συντηρείτε σε απαρτία αγάπης . Να μην σας βάζουν απουσία τα προβλήματα κι ανεπαρκή χαρακτηρίσει η ζωή τη φοίτησή σας . Εν αταξία άφετε τα συναισθήματά σας , Σπύρο , Ελένη , Ηλία , Αιμιλία , Γιώργο , Ευγενία , Αγγελική , Χριστίνα , ελεύθερα να κοινωνούν μια στις χαρές και δυο στις λύπες . Στον γάμο των ελπίδων σας να μην φοράτε τα καλά σας , με σκαλιστήρι και σανδάλια να σκάβετε φυτώριο να φυτρώσουν . Μα μόλις ξεψυχάνε στον ίδιο λάκκο με φιλιά να τις σκεπάζετε μ’ ένα λευκό στεφάνι στο κεφάλι . Πολίτης να είσαι στην πολιτεία του βίου σου , όχι πωλητής των ανεκπλήρωτων προσδοκιών σου . Ποιητής να είσαι στον χρωστήρα του ήθους σου , όχι εκποιητής των όποιων εφοδίων κατέκτησες με μόχθο .
Πατρίδα σου , καλέ μου νέε , η Γλώσσα και η Σκέψη που εδιδάχθης . Τα ρήματά της να λαλούν τα χείλη σου όπου βρεθείς , σε ωκεανούς και όρη . Στην κιβωτό του νου σου , σαν αγριεύουν μέσα σου από τα αχ μέχρι τα ωχ οι τρικυμίες , φύλαγε ως πυξίδα στο άγνωστο την Αρμονία . Με μέτρο τη Διαλεχτή διαλεκτική αναμετρήσου με τις συγκρούσεις των παθών σου . Με ένα ποίημα από καρδιάς , με 12 τρίστιχες ομοιοκαταληξίες , τερτσίνες όπως λέγονται στη λογοτεχνική μας γλώσσα , αποχαιρετώ καλοτάξιδους στον ωκεανό των ονείρων τους , μαζί με τους 28 τελειοφοίτους του Λυκείου Ακράτας και τους 80.000 περίπου μαθητές Γ΄Λυκείου σε όλη την Ελλάδα , που η τρικυμία των καιρών έλαχε σ’ αυτούς να ξανοίγονται στο φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής κάνοντας το χαρτί της αποφοίτησής τους σχεδία για το ταξίδι των σχεδίων τους προς το μέλλον .
Με τη σοφία της Διαλεχτής , της διαλεκτικής σκέψης του πανάρχαιου και πάντα ζωντανού Ελληνικού μας Πολιτισμού , έχω να τους χαρίσω , ως ταπεινός και μοναχικός δάσκαλος , το φυλαχτό του πείσματος , το μύρο της αντοχής και την ευχή της ηλιαχτίδας . Καλό δρόμο , οδοιπόροι της ερημίας μας . Στη δίψα σας , στάξτε δροσιά από το γέλιο της ψυχής σας και προχωρήστε μπροστά . Βήμα – βήμα , στιγμή – στιγμή ζήστε το παρόν σας . Το δικό σας παρόν , που σας αξίζει και σας ανήκει . Καλό δρόμο !
Απολυτήριον Λυκείου , 2013 μετά Χάος …
12 τρίστιχα , ενθύμιον αγάπης .
Απολυτήριο Λυκείου … τι ιστορία
κι αυτή … Σε ρίχνουν στο κλουβί το 13
το νούμερό σου για να παίξεις , με θηρία …
Στη θέση υπογραφής μια μαύρη βούλα
δάκρυ από της Διαλεχτής δασκάλας την καρδούλα ,
μου λέει : μην το περάσεις για χαρτί . Είναι βαρκούλα !
Σε άλλη του παραλλαγή κάν’ το σαΐτα
να ταξιδεύεις στ’ Όνειρο . Να , κοίτα
με των ελπίδων τα φτερά πετά η προβλήτα !
Τα « λίαν καλώς » , τα « άριστα » , πέταξ’ τα , πνίχτα
μέσα στου χάους το κενό , στην άβυσσο όλα ρίχτα
και βγες γυμνός στου ήλιου το φως . Πες στο σκοτάδι : Καληνύχτα .
Το εφηβικό σου πρόσωπο καθρέφτης στο είδωλό σου
μες στη φωτογραφία σου η Αλήθεια στο μυαλό σου
δώσ’ της ζωή , πνοή κι ορμή , πλάσ’ την πηλό σου …
Και σβήσε όσα απ’ τα ψέμματά σου βρεις εκεί που λέει :ΚΟΣΜΙΟΤΑΤΗ ,
η διαγωγή δεν είναι λέξη , είναι άσπρο άτι ,
είναι μια χίμαιρα φτωχή , ψυχής παλάτι !
Σκέψη και Γλώσσα Διαλεχτή εδιδάχθης . Αυτή σού ετάχθη μάνα και πατρίδα .
Τα ρήματά της φύλαγε στο άγνωστο πυξίδα .
Πολλά πελάγη έχει η ζωή , μα μόνον μια κοιτίδα .
Δεσμός αγάπης νά’ ναι ο κόσμος σου , μιας αλυσίδας ρότα …
Χίλιες ακτίνες συγκροτούν κύκλο ηλιαχτίδας πρώτα ,
μέλη φιλίας μελωδούν μία προς μία νότα …
Τα λάθη σου να τα θωρείς ως βάλτο . Και το άλμα σου να ψάχνει το φτερό του .
Το κύμα για να μετρηθεί θέλει και τον καιρό του .
Το κάθε τέλμα , αχ πώς διψά τον χείμαρρό του !
Τους στόχους των ονείρων του όποιος ψηλά τους βάζει ,
βαρύς , μολύβι ο ορίζοντας στη γη να τον βαστάζει .
Σαν είν’ βαριά τα σύννεφα … ήλιος δεν τεμπελιάζει !...
Έχει ψυχή το άψυχο χαρτί , σαν κιβωτός του νου σου
όλα τα αχ μέχρι τα ωχ χωράνε εδώ του άγριου ωκεανού σου .
Καλός πολίτης νέε μου . Μα πρόσεχε . Το νου σου !
Κάμε το καλοτάξιδο το απολυτήριό σου ,
με Αρμονία δάμασε το ανήμερο θεριό σου .
Κει που νικάς τα πάθη σου , φυτρώνει τ’ Όνειρό σου !