Του Παναγιώτη Κουμπούρα –φιλολόγου - ποιητή

Ένα σχέδιο εξόντωσης της Ελληνικής οικογένειας , διάλυσης της Παιδείας και απόγνωσης του μαθητικού και φοιτητικού νεανικού μας δυναμικού , είναι ποτέ δυνατόν να φέρει το όνομα « Αθηνά »; Μήπως αγνοούν ότι η θεά της σοφίας δεν ήτον βλαξ , κρίνοντες εξ ιδίων , οι ασχημονούντες μνημονιακοί διαχειριστές της καταστροφής της χώρας μας ; Γιατί , αυτοί οι εμπνευστές του σχεδίου « Αθηνά » , αυτοί οι θύτες της λεηλασίας των νεανικών ονείρων , είναι και οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των δύο φοιτητών στη Λάρισα και των άλλων τριών , που κινδυνεύει ακόμη η ζωή τους . Γιατί τόση αδικία , τόσος πόνος , τόσος θρήνος , Θεέ μου , εν έτει 2013 να πεθαίνουν οι νέοι μας από μονοξείδιο του άνθρακα , εξ αιτίας της αναλγησίας και της ανευθυνότητας μιας κάστας ανδρεικέλων δουλοπρεπών υπηρετών της Διεθνούς Τραπεζιτικής Τρομοκρατίας ; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ – ΦΥΓΕΤΕ κραυγάζουν διαδηλώνοντας οι νέοι της Ελλάδας .

Με θλίψη και οργή για την απουσία στοιχειώδους θαλπωρής εκ μέρους της πολιτείας , για την έλλειψη λίγης ζεστασιάς ψυχής προς τα παγωμένα νεανικά οράματα της πολύπαθης πατρίδας μας , καταθέτω κι εγώ , ως ταπεινός εκπαιδευτικός , εργάτης της Αγωγής και πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας λίγα πικρά ποιητικά δάκρυα από 3 χάι-κού για τους αδικοχαμένους νέους , καθώς και μια δωδεκάδα αιχμηρά ποιητικά βέλη για το πού τα πάνε τα παιδιά μας , πού την πάνε την Παιδεία μας , πού την πάνε την Ελλάδα μας οι στουρναρόλιθοι , οι πλίνθοι και οι κέραμοι οι – που κακό χρόνο να’ χουν – ατάκτως ερριμμένα στην πολιτική μας ζωή .Την Παιδεία και τα μάτια μας , αδέρφια. Τη νεολαία πάντα ζεστή μέσα στην καρδιά μας . Η Αθηνά είναι θεά της σοφίας και του Παρθενώνα . Ας μην το ξεχνάμε !

Μαγκάλι

Άτυχοι νέοι ,

στου Ονείρου το μαγκάλι

καίει η σποδός σας .

Φοιτητές

Θρηνεί το αηδόνι …

Οι φοιτητές μας θάβουν

τα Όνειρά τους .

Όνειδος

Πνοές σβησμένες .

Το όνειδος παγώνει

σε Όνειρα κρύα …

Πού τα πάνε τα παιδιά ;

Πού το πάνε το μαντρί ;

Να ’ ταν το μυαλό τυρί

να το κάνανε μυζήθρα …

Βγάζεις ξύγκι απ’ την κηρήθρα ;

Πού τα πάνε τα σχολειά ;

Πάει της Αθηνάς η ελιά ,

τήνε κόψαν με τσεκούρια ,

κάνουν γιούργια στα παλιούρια …

Πού τις πάνε τις σπουδές ;

Των αγράμματων ορδές

τούς προσκυνούν . Ώ , Ανεργία !

Πάντα η πόρνη ήταν αγία !

Πού την πάνε τη Σχολή ;

Βιολιστής δίχως βιολί

κι Επιστήμη δίχως στέγη ;

Η κουκουβάγια η έρμη κλαίγει …

Πού την πάνε τη σοφία

σε θεοσκότεινα γραφεία ;

Βιαστές τη διασύρου(ν)

με διακορευτές … παπύρου …

Πού τα παν τα παλικάρια ,

των μανάδων τα βλαστάρια ;

Σε ποιου ύπνου την αγκάλη

με του χάρου το μαγκάλι ;

Πού τα πάνε τα παιδιά ;

Ποιο μαγκάλι , ποια δαδιά

τώρα καιν τα όνειρά τους ;

Οι δολοφόνοι ! Αργεί η σειρά τους ;

Πού την παν τη νεολαία ;

Μια κατάσταση αγελαία

κι ένα κράτος νοσογόνο .

Κράξτε : Αέρα ! Κι : Οξυγόνο !

Πού την πάνε την Παιδεία ;

Υβριστές σε τραγωδία

μια κατάρα σας βαραίνει :

Η Ελλάς , χαροκαμένη .

Πού την πάνε την Ελλάδα ;

Υπουργίσκοι στην αράδα ,

στουρναρόλιθοι και πλίνθοι ;

Περί πάτρης τίς ημύνθη ;

Πού την παν την Αγωγή ;

Όλη η χώρα μια οιμωγή .

Ελάτε , ώ δάσκαλοι του Γένους ,

το χρέος μάς καλεί , του Σθένους !

Πού την πάνε την πατρίδα ;

Της Ευρώπης την κοιτίδα ;

Η Αθηνά μες στους αιώνες

χτίζει μόνον Παρθενώνες !