Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 11 Φεβ 2013
ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗ Η ΔΙΑΛΕΧΤΗ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ .                                                                  ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Κλίκ για μεγέθυνση

 

του Παναγιώτη Κουμπούρα φιλολόγου-ποιητή

 

Η Διαλεχτή , η διαλεκτική ψυχή και σκέψη των Ελλήνων , θα τα γιορτάσει με φειδώ και με αιδώ τα Εκατόχρονα Ελευθέρια επινίκια της πόλης των θρύλων , των Γιαννίνων . Δεν είναι κάποια μάχη το Μπιζάνι κι ούτε μουσείο του Εμίν – αγά το Χάνι. Είναι μετερίζι ανθρώπινης συνείδησης , είναι παρούσα ιστορική μνήμη άγρυπνη και γρηγορούσα , είναι διδαχή λαθών , είναι τέλος των παθών και Λευτεριάς καινούρια αρχή . Η Διαλεχτή δεν θα παρελάσει καμαρωτή στο φετινό εκατόχρονο γιορτάσι . Το αίμα , που χάθηκε και χάνεται , θα σκύψει να φιλήσει , τα όνειρα , που σέρνονται ρακένδυτο ενέχυρο τιμής κι αξιοπρέπειας , θα χαιρετήσει και με το δάκρυ της συνείδησης θα ανάψει στο καντήλι της ψυχής το φωτοστέφανο του Πλάτωνα , του Αριστοτέλη , του Θουκυδίδη στην Ιερά Μονή Φιλανθρωπινών στο Νησάκι της λίμνης.

Τα κόκκινα φέσια της σκλαβιάς δεν ανεμίζουν – όπως 100 χρόνια πριν – με απελεύθερες ιαχές στην Πλατεία . Τα πλοκάμια από το Ευρωπαϊκό φέσι της νέας τυραννίας σφίγγουν σα μέγκενη τις καρδιές των πανηγυριστών . Η Διαλεχτή , κορυφαία του Χορού των Ελλήνων , στέκεται ορθή με φρόνημα αδούλωτο , ποτέ της δεν το ανέχτηκε μεσίστιο και ούτε το υπέστειλε ωσάν οσφυοκάμπτης το ανάστημά της , σηκώνει μπροστάρη στο χορό τον δωδεκαετή – το 1913 – στον ναό των Ιδεών κομμουνιστή Εβραίο – Χριστό Γιοσέφ Ελιγιά κι αναφωνεί :Ουκ έστιν τέλος ,για τη μικρή μας πόλη. Όλα είναι μια αρχή. Εκατόχρονη -Χιλιόχρονη . Τα πήραμε τα Γιάννενα ! μας λέει , σωπαίνει , σκέφτεται και κλαίει …

Χιλιόχρονη η Διαλεχτή η Λευτεριά.

Παιάνες καραβίδων και χορός χοροπηδώντων βατράχων

ετάραξαν με το εωθινόν την υγρή κλίνη της Φροσύνης.

Ουαί στους Μήδους . Ουαί σε φύλα Τουρκικά και σε συμμάχους .

Τα εκατόχρονα επινίκια δοξολογούμε . Ζούμε , Κωλέττη .

Πολλά μας τα έτη .

Το ομηρικόν επίγραμμα του Βιλαμόβιτς στης Δωδωναίας εκρύβη ,

της ιερής πεσούσης δρυός τ’ ακρόκλαδα .

Υπακούει το χαρτί στο μολύβι . Σαν άγραφο χρέος πληγών το βιος του Διός

από νέους τυράννους ξυλεύεται . Η Πίνδος ορθή ονειρεύεται .

Αέρα ! ματόκλαδα …

Σύνταγμα αναπήρων του 3/40 επιδόματος ,

της κομμένης ψυχής εκ του σώματος ,

διαδηλώνει το τέλος της μικρής μας πόλης .

Η πλατεία θυμώνει κι οι κραυγές των μαρτύρων

στο Μπιζάνι ακούγονται , μόλις …

Σ΄ένα σύννεφο αιθάλης καβάλα περπατά των Γιαννίνων η δόξα .

Ο Πρόεδρος σεμνά καταθέτει από δάκρυα Μάνας μια στάλα

με σκυφτό το κεφάλι . Μια βροχή σιωπής σταματά στο Ρολόϊ τον χρόνο.

Και τα χείλη ψελλίζουν με πόνο :

- Θα σας πάρουμε , πάλι .

Δακρυρροούν οι προτομές , ο Χατζή Πελλερέν καλύπτει μ’ αγκαλιά

το πρόσωπο του γιου του , για να μην βλέπει να δολοφονείται η Μαργαρίτα :

- Καληνύχτα , ντε…

Αν λάβωσες πουλιά , αν σώριασες σκιές , ποτέ

δεν θα ξεφύγεις απ’ τη νύχτα .

Σκουριάσανε και τ’ Άρματα

από τα χρόνια τα πολλά .

Τα σήμαντρα βαράνε κανονιές στ’ ασημομάγαζα

και ρίχνουν τις ασπίδες

τα ρολά .

Τα Γρόσια τ’ αργυρά λείπουν απ’ τη χρυσή επέτειο ,

άλλα σε λίστες χώρεσαν , άλλα τ’ αρπάξανε ληστές και μόνο λίγα

φωτεινά νομίσματα προστρέξαν από την αυγή στα μνήματα Ζωσιμαδών ευεργετών

ένα κερί ευγνωμοσύνης να φεγγίσουν στα κέρινα του Βρέλλη .

Δεν φτώχυνε καμιά καρδιά , αν δεν το θέλει .

Τα Γράμματα , έτσι κι αλλιώς , ουδέ γιορτάζουνε ποτές ,

συνωμοτούν μονάχα ενάντια στη σκλαβιά και στο σκοτάδι , Σκιές του Άδη

απ’ το κεφάλι του Κρυστάλλη γίνονται πνεύμα του Ψαλίδα γίνονται ελπίδα

του ανθρώπου φιλική με τον Τσακάλωφ και με την Κυρά Βασιλική ,

του Βηλαρά τραγούδι κι από τον Δρίσκο του Μαβίλη ένα λουλούδι

με τον Κοτζιούλα αετόπουλα βουνών , στην πόλη των ελεύθερων ψυχών

τους ποιητές δεν τους σκοτώνει ο τύφος , τους ανασταίνει η μνήμη κι από μύθος

Αλήθειας γίνονται Ζωή , για μας τους ζωντανούς πηγή ,

από τους ουρανούς του Ελιγιά ευχή : Δώσ’ μας ψυχή να’ χουμε Υγειά ,

νέε μου αθάνατε , Γιοσέφ μου Ελιγιά !

Τα πήραμε τα Γιάννενα το λένε αγόρια και κορίτσια χορεύοντας στα Λιθαρίτσια .

Το λέει και κλαίει του Χαλκιά το μοιρολόι ,

μεσάνυχτα παρά ένα στης μαύρης γης τα ξένα το Ρολόϊ .

Αγέρωχο στητό το Κάστρο κι απάνω του δικέφαλο άστρο

πασάδων και αγάδων ενθυμήματα . Τα πήραμε τα Γιάννενα . Μιλούν τα μνήματα .

Τα πήραμε τα Γιάννενα το λέει κι η λίμνη . Τη λευτεριά μας δεν τη θρέφουν ύμνοι .

Τη θρέφει η Διαλεχτή μας η ψυχή , κάθε εκατόχρονά της μια αρχή .

Χιλιόχρονη η Διαλεχτή η Λευτεριά , άπειρος πέτρα της Ηπείρου τα χωριά .

Κάθε 21 του Φλεβάρη , προσκυνητές

στου Άϊ - Γιώργη μας τη χάρη .

 

 

 

 

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου