Του Π. Κουμπούρα φιλολόγου – ποιητή

Η Διαλεχτή , η διαλεκτική σκέψη των Ελλήνων ανά τους αιώνες , είναι κόρη της Αλήθειας , της μη λήθης ,δηλαδή, και γι’ αυτό δεν ξεχνά ποτέ και τίποτε . Γεννιέται κάθε νέα χρονιά Ανατολική της Μνήμης ! Περίλυπη και στοχαστική πορεύεται η καλή μας Διαλεχτή προς το «αίσιον και ευτυχές» 2013. Χρονιά κι αυτή … 100 χρόνια πέρασαν που πήραμε τα Γιάννινα και τη Θεσσαλονίκη και δίχως να το καταλάβουμε μας πήρε και μας σήκωσε η ξεχασιά κι η σιχασιά , που σκλάβωσαν τη χώρα. Με το κεφάλι ψηλά δρασκελάει η Διαλεχτή το μέλλον του 2013 , όμως στο λευκό σάβανο της θύμησης κείτονται μονάχα οστά και στάχτη. Πώς να δώσει οστά και σάρκα σε ένα καλύτερο , ελπιδοφόρο μέλλον μονάχα με σκελετωμένες αναμνήσεις ; Γλιτώσαμε … ( λένε οι αδαείς , οι δεισιδαίμονες ) από το τέλος του κόσμου , απ’ τη συντέλεια του σύμπαντος … Η σοφή , όμως , Διαλεχτή το βλέπει καθαρά ότι επήλθε αδόκητα και βίαια το τέλος της ζωής , κενός νοήματος και περιεχομένου κοντανασαίνει ο άνθρωπος στα εφημερεύοντα νεκροταφεία , συνετελέσθη η συντέλεια του χάους μέσα στις μαυρισμένες ψυχές των νέων ανθρώπων , « νεκρές ψυχές » που ζουν στη λησμονιά με σβησμένο το χθες κι ανύπαρκτο το αύριο .

Ξέχνα , ξέχνα τα όλα … Αν θες να ζήσεις … Αυτή είναι η στεγνή και στυγνή λευκή επιταγή των δολοφόνων καιρών μας . Η Διαλεχτή , η διαλεκτική ψυχή της Ελλάδας , δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεχάσει το παραμικρό , όσο κι αν το θέλουν και το επιτάσσουν οι βουλές των επιλησμόνων δυναστών της να ξεχάσει τα πάντα . Πώς να ξεχάσει την Ιστορία της ; Πώς να ξεχάσει το συνετό μυαλό της Φιλοσοφίας της ; Πώς να ξεχάσει τους απεγνωσμένους , τους καιόμενους , τους απαγχονισμένους δειλούς εραστές της αξιοπρέπειας και της ηθικής ; Ανατολικά της Μνήμης θα αναγεννηθεί και θ’ ανατείλει μαζί με τη Νεα Χρονιά . Για να λάβουν σάρκα και φτερά ανάστασης τα κόκαλα των αδικοχαμένων . Για να μεταλάβει η ζωή τού σώματος και τού αίματος από το αστραποβόλο φως της Ανατολής της Μνήμης . Για να ξεπροβάλλουν εσαεί τα όνειρα της Νιότης στο φως της επανάστασης , που απελευθερώνει από τα δεσμά του θανάτου . Ανατολικά της Μνήμης θα κονταροχτυπηθεί ο καθείς με τα όπλα του στη βιοπάλη του 2013 . Αρκεί , κάθε ώρα και στιγμή να μην το ξεχνά . ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ !

Ανατολικά της Μνήμης …

Ανατολικά της Μνήμης να συναντηθούμε ζωή σώμα με σώμα .

Λείπουν πολλά κομμάτια σάρκας απ’ το μέλλον .

Σε ποια αποδημία να τα βρεις ,

ποιας αυτοψίας τεμαχισμένα μέλη να συλλέξεις

και πώς να τα συνθέσεις ;

Οστά μονάχα , συντηρούν οι τάφοι

στα εφημερεύοντα νεκροταφεία επιλησμόνων .

Γυμνή , σκελετωμένη , άσαρκη , αισχύνεται η μνήμη ν’ ανατείλει .

Ούτε μεσούρανα τού πιότερο θυμάμαι παρά σκέφτομαι

μήτε στο γέρμα τού ποτέ χαράζει μέσα μου η θύμηση .

Το ξέρω και το μνημονεύω πάντα

ότι στην κοίτη της ανατολής γεννάς ,

πάνω στο φάσμα του λευκού κυοφορείς το έμβρυό σου .

Απ’ τη θηλή τού κάποτε βυζαίνεις ως να σε θρέψει η Πράξη .

Σε κούρασαν , μνήμη μου ,

οι αλλεπάλληλες και πολλαπλές σου μετοικήσεις ,

σε λησμόνησαν τα εξορισμένα χελιδόνια των κυττάρων σου .

Στοιχειώσαν ναρκωμένες οι αναμνήσεις

και γίναν ερινύες .

Σε στρώμα από καρφιά φιδιών

αποπειρώνται να αναπαυθούν οι εφιάλτες μου .

Η ανατολή κηρύχθηκε απαγορευμένη ζώνη .

Ξέχνα , ξέχνα τα όλα …

Αν θες να ζήσεις

Πώς γίνεται , όμως , να ξεχάσω ;

Πώς να ξεχάσω το αίμα ,

που χοροπηδάει στις φλέβες του ύπνου μου

και μετάγγιση ζωής ζητάει εδώ και τώρα ;

Πώς να σε ξεχάσω , ζωή ,

που με κρατούσες απ’ το χέρι

ως που σε έχασα μες στις στοές του λαβυρίνθου

εκεί που χάζευα βιτρίνες ;

Πώς να σε ξεχάσω , μνήμη ζωή μου ,

τώρα που έδυσε ο ορίζοντας του μέλλοντος

και τα σημεία των καιρών στήνουν αγχόνες ;

Ανατολικά της Μνήμης

θα συναντηθούμε ζωή αίμα με αίμα .

Θύμωσε , καλή μου θύμηση ,

και βγες απ’ τ’ όστρακό σου .

Ξεπρόβαλε ! Ανάτειλε !

Θα είμαι εκεί . Μην το ξεχνάς .

Να με θυμάσαι !