του Παν Κουμπούρα φιλολόγου - ποιητή

Μασκαράδες όλου του κόσμου ενωθείτε … Και ξεμασκαρευθείτε … Σαν πολύ να « κουνάει » το φετινό καρναβάλι … Όχι από τους σεισμούς του Εγκέλαδου ( Καλή δύναμη στην όμορφη Κεφαλονιά μας και στους ταλαιπωρημένους κατοίκους της. ) Κουνάει από τα ξενοπηδήματα του κέφαλου του Ανεγκέφαλου των κουνημένων προέδρων πλανητάρχηδων και εξουσιάρχηδων , που χειρίζονται τις τύχες της γης . Τσιλιμπουρδίζει ο μελαψός ομπάμας με την ξανθιά δανέζα κι αμέσως η μελαψή ομπάμαινα του δίνει την προεδρία στο χέρι … Παίρνει διαζύγιο , τα φτιάχνει – ας υποθέσουμε – μ’ έναν εντυπωσιακό ξανθούλη , διεκδικεί η ίδια την προεδρία , γιατί το … κέρατό της έχει εξαντλήσει τις δύο του θητείες , και μετά – ας υποθέσουμε – η προεδρίνα πλέον ομπάμαινα ξανασμίγει με το κέρατό της κι έτσι και γιουβέτσι εξακολουθούν να αλληλοκερατώνουνε για άλλα δέκα χρόνια όλο τον πλανήτη ! Ρε , πολύ μας δουλεύουν , αδέρφια , όλοι αυτοί οι προέδροι μασκαράδες . Αμ , ετούτος ο γάλλος με τέτοια φάτσα ( μάσκα είναι ή το πραγματικό του πρόσωπο ; Άντε να καταλάβεις … ). Να ξενοπηδάει ο κερατάς την περσόνα τη θεά κι εμείς με τη θεϊκή ομορφάδα μας ( που δεν είναι και μάσκα … τη φοράμε όλο τον χρόνο ) άντε μια φορά στο τόσο κι αυτή σε φαντασίωση αεροπηδάμε καμιά αντζολίνα τζολί , για λίγα λεπτάκια , γιατί μετά πάει χάνεται η αντζολίνα και μας μένει η … , ας μην το πω. Πού είσαι μεγάλε καβαλιέρε μπερλουσκόνι να τους κάνεις όλους σκόνη και να μας πηδήξεις όλους …

Αυτό το καρναβάλι , όμως , τέρμα τα ψέματα . Θα γυρίσουν οι μάσκες ανάποδα κι εκτός απ’ τους προέδρους θα πηδήξει κι ο φτωχός ο Έλληνας . Έφθασε η ώρα του Λευτεράκη , του Έλληνα , να λευτερωθεί απ’ το κέρατό του … Την αγαπάει τη συμβία του την Ελπινίκη , ο Λευτεράκης ο Έλληνας . Ελλάς – ελπίδα – νίκη , καλή μου Ελπινίκη , σε απάτησα , ο άπιστος , το ξέρω , αμάρτησα για το … πουλί μου και σε κεράτωσα με γερμανίδα άγγελο , αλλά την έπαθα ο μασκαράς , γιατί η φροϊλάιν άγγελος μού βγήκε Μέρκελ… Τι γίνεται , αδέρφια ; Πώς γέμισε ολόκληρη η γης με προσωπίδες Μέρκελ ; Από το σκι ως το ξεσκί… , παντού καγκελαρίας κάγκελο , μια μάσκα « Αγγέλω » . Ελλάς – ελπίδα – νίκη μου , καλή μου Ελπινίκη μου , σχώρα μου το « μανίκι » μου , δεν θα το ματακάμω … Σου δίνω μιαν υπόσχεση , εγώ ο σύντροφός σου ο φτωχός , ο Λευτεράκης ο άπιστος , να σου είμαι πάντοτε πιστός …

Και να μην ξεχαστούμε , δημάρχους « πηδηχτούληδες » να βγάλουμε , αδέρφια . Καλύτερα να πηδάν τις ερωμένες τους παρά εμάς με φόρους και αυξήσεις στα δημοτικά τέλη … Τέλει να πηντήξει το ντήμαρχο ; Ας πηντήξει τη μασκαρού τη Μέρκελ , όχι εμένα τέλη … Για να δούμε , πότε θα ξεμασκαρευθεί ο μασκαράκος ο Λευτεράκης ο Έλληνας ! Καλό Καρναβάλι . Και του χρόνου … γκέισσες και μπούλες …

ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ , ΑΔΕΡΦΙΑ . ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΞΕΜΑΣΚΑΡΙΑ !

Του Λευτεράκη , του άπιστου …

Ο Λευτεράκης θα’ τανε τριάντα πάνω – κάτω

κι η Ελπινίκη , το πουρό , που τού’ λαχε συμβία

μια νύχτα του το σφύριξε στ’ αυτάκι το … μαντάτο :

- Αν με απατήσεις , κερατά , θα έχουμε κηδεία .

Για έναν καιρό , ο μορφονιός , το ’παιζε πέρα βρέχει

καμάκωνε ευρωπαίϊκα άγγελο - Γερμανίδα ,

δούλευε η κάτω κεφαλή , μα ο νους του ουδέ κατέχει

πως , δίχως μπόρες κι αστραπές , έρχεται καταιγίδα .

Η φροϊλάιν φούντωνε κι αυτός στο άψε σβήσε

πύρωνε ντούρο τον δαυλό στου έρωτα το πάθος .

Μα ώσπου να μάθει , ο καψερός , γερμανικά το : - Χύσε !

η Ελπινίκη τού’ μαθε Ελληνικά το : - Λάθος !

Με τόσα κρεβατώματα , με τόσα σούρτα φέρτα

μάτια ρουφιάνων μίλησαν , τζάμπα και πληρωμένα .

Και τους πομπεύουν τσακωτούς γυμνούς , χωρίς κουβέρτα ,

δαγκωματιές και κέρατο στα κάγκελα κλεισμένα .

Δέσμιος ο Λευτέρης μας και να’ σου φάτσα κάρτα

της προδομένης η οργή , μ’ άγριου βοδιού το βλέμμα ,

να του φωνάζει : - Άτιμε και Φτου σου ! και Να ! Πάρτα !

Εχάθη η πέτσα του με μιας . Γίνηκε όλος αίμα .

Βγάζει απ’ τα στήθεια του καημούς κι αρχίζει κόψε ράψε :

- Εμένα βράζει το αίμα μου κι εσύ ’ σαι πια μπασμένη …

Και μη μου κάνεις σα τρελή . Πάψε ! , κυρά μου , Πάψε !

Αναδουλειά είχε ο διάολος . Κι η σάρκα κολασμένη …

Να μην ακούς τις σπιουνιές , τι λεν οι μπήξε οι δείξε .

Εσύ ’ σαι η Ελπινίκη μου , κορώνα στο κεφάλι .

Κι αν ρίχνω κάναν ξώφαλτσο … , στρέψε αλλού και … βήξε .

Πάλι με χρόνους με καιρούς δικός σου θα’ μαι . Πάλι !

Λεύτερος ο Λευτέρης μας με τόσο μάλε βράσε ,

πηδάει και τον « άγγελο » συν μια … χαρχάλω – « Αγγέλα » .

Ξεχνά και χρέη και βάσανα . – Άσε , καημένε , Άσε …

Κι έτσι , όλοι ζουν … καλύτερα . Γέλα ! , Λευτέρη , Γέλα !