Λίστα αντικειμένων
γράφει ο Παν. Κουμπούρας φιλόλογος - ποιητής
Το τελείωμα ενός χρόνου και το ξεκίνημα ενός νέου , πάντα μου θυμίζει το ατελείωτο ταξίδι προς την « Ιθάκη » των ονείρων μας. Ταξιδευτής Οδυσσέας πεθαίνει και γεννιέται ο Έλληνας. « Πάει ο παλιός ο χρόνος … » , « Νέος χρόνος φθάνει τώρα … » , μόνο που τα παιδιά δε γιορτάζουν πια , τα … γέρασαν κι αυτά πρόωρα , καθώς μόλις προλάβουν και γεννήσουν στη φάτνη της ψυχής τους κάποια νιογέννητη ελπίδα τους , σε λίγο τη νιώθουν να σβήνει μαραζωμένη και γέρικη . Η πλεύση και η ρότα του ταξιδιού μας μέσα στον χρόνο ξέμεινε από προορισμό . Για πού τραβάμε , για ποιες στεριές , ποιες θάλασσες , κανείς δεν ξέρει… Το σκαρί μας , όμως , ακόμα δεν λέει να βουλιάξει , όσο κι αν το τρυπάει το σαράκι . Επτάψυχο στην ίδια πλώρη με βρίσκει και τούτη η χρονιά που φεύγει , μαζί με τη νέα που έρχεται. Ακριβώς , όπως και ο τίτλος του ποιήματός μου , που μου έφερε άλλο ένα ποιητικό βραβείο – διεθνές αυτή τη φορά – από την UNESCO Κεφαλονιάς – Ιθάκης .
Επτάψυχος στην ίδια πλώρη
Πάρε με στ’ όνειρο – ταξίδι σου , Οδυσσέα,
επτά ζωές – επτά ψυχές στην ίδια πλώρη
να με μαγεύει σύγκορμο η Σειρήνα κόρη,
ο έρωτας – νόστος το φιλί να’ χει παρέα…
Ποιας Κίρκης μάγια με τραβούν στην αμαρτία ;
Άνθρωπος είμαι από χώμα κι από πνέμα
κι αν ρίξω άγκυρα στης ηδονής το βλέμμα
θα ναυαγήσω απ’ των χαδιών την τρικυμία …
Κυκλώπειο μάτι , μην κοιτάς τον δόλιο , ωιμένα ,
να βολοδέρνω στης σαγήνης το φεγγάρι,
τυφλό μυαλό μου απορείς και λες μακάρι ,
η μοίρα – μάνα μου ας με βάφτιζε : Κανένα !
Μια στα ρηχά και μια στα ύφαλα δεμένο,
με σκάει της Χάρυβδης το φύσημα στην άκρια
και μ’ ένα τράνταγμα της Σκύλλας στάζω δάκρυα ,
που με ξυπνούν μες σ’ έναν κόσμο ονειρεμένο !
Ποιας λήθης έλξη με απειλεί και με υπνωτίζει ;
Σχεδία και σχέδια , βορά των Λωτοφάγων ,
τι κι αν αλώσετε τη σάρκα , δώρα μάγων
γοργόδρομα φτερά ’ χει ο νους και ξεπορτίζει …
Ποια περιπλάνηση δεν θέλει ν’ απαγκιάσει ;
Του γυρισμού μου θυμιατό οι προσευχές μου ,
ο Άργος – πιστός να μου απαλύνει τις πληγές μου ,
ώ , πλέει στους κόλπους μου ευτυχιά , μ’ όλη την πλάση !
Κι όταν θα φτάσω σ’ ένα επίνειο του Άδη,
επτάσοφος θα τυλιχθώ στ’ άπνοο στημόνι
κι ως να υφανθούν επτά ψυχών χαρές και πόνοι ,
πέλαγος κλώθεται η ζωή , ωριό μαγνάδι!
Η « ΙΘΑΚΗ 2015 » έχει προορισμό. Έχει ελπίδα αλλαγής , απελευθέρωσης , αποδέσμευσης. Έχει ελπίδα αέρα ζωής ! Μέσα στην φάτνη της ποιητικής μου ψυχής , ένα μωράκι γέλιο γεννάει ο νους μου , στους ουρανούς μου ! Μ’ ένα διπλό σονέτο ( 14+14 5σύλλαβων στίχων ) φέρνω σμύρνα απ’ την καρδιά μου , να την χαρίσω σ’ αυτό το μωράκι γέλιο , που ανατέλλει σαν ήλιος ελπίδας και διώχνει μακριά τα νέφελα , που μας μαραζώνουν .
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ 2015 ΑΝΕΦΕΛΕΣ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ . ΓΕΝΟΙΤΟ ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Ανέφελες Ελπίδες
διπλό σονέτο
Ξύπνησε η πλάση ,
χωρίς νεφέλες ,
στ’ ακροθαλάσσι
παίζουν κοπέλες.
Χορός στα δάση
κι εσύ , το ναι λες ,
νέκταρ στο τάσι
μ’ έρωτα τρέλες.
Μυρίζει ο δυόσμος
στο περιβόλι.
Γιορτάζει ο κόσμος.
Όνειρο θα’ ναι…
Το βλέπουν όλοι.
Πώς δε μεθάνε ;
Ξυπνούν οι ελπίδες
γυρίζει η μέρα
χαράς αχτίδες
στης γης τη σφαίρα.
Νάτες , τις είδες ;
Του χθες γαλέρα
οι καταιγίδες ,
χάνονται πέρα…
Γεννάει ο νους μου
μωράκι γέλιο
στους ουρανούς μου.
Ήλιε μου , γύρνα ,
ζωής βαγγέλιο.
Σού’ φερα σμύρνα !
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Υ.Γ. : Τα Ουτοπικά και τοπικά από τον επόμενο μήνα Ιανουάριο 2015 και για δύο τουλάχιστον χρόνια , εφ’όσον βέβαια είμαστε καλά , γεροί και δυνατοί , αλλάζουν μορφή και περιεχόμενο . Αντί για άρθρα και ποιήματα θα φιλοξενούν μικρά διηγήματα , ένα κάθε μήνα , με κεντρικό θέμα τις έννοιες παππούς και γιαγιά . Η πρώτη μου πεζογραφική λογοτεχνική προσπάθεια ξεκινά , με την ελπίδα όταν ολοκληρωθεί να γίνει βιβλίο συλλογής διηγημάτων με τίτλο : «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ». Με την ευχή παππού και γιαγιάς σε όλους μας ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !