Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 14 Μάι 2013

 

 

Του Β. Αντωνίου

 

Έχω την πεποίθηση ότι διανύουμε μία ταραγμένη περίοδο, τραγικά όμοια σχεδόν με εκείνες τις της ιστορίας όπως φαίνεται, όπου τα πράγματα έχουν σχεδόν αποσταθεροποιηθεί.

Οι λαοί έχουν και τις περιπέτειές τους. Αλλά όταν τα δεινά υπερχειλίσουν, όταν οι λαοί φτάνουν στην άβυσσο, και, εν τούτοις, ακόμα μένουν αδιάφοροι, παρ’ όλο που γογγύζουν και δεν θέλουν να ακούσουν και δεν θέλουν να πράξουν τα δέοντα για τη σωτηρία τους, τότε καταντούν αδικαιολόγητοι.

Αν κάποιοι απελπίστηκαν για τη συμπεριφορά του λαού, μερικοί όμως δεν το συμμερίζονται. Αν πολλοί διεφθάρησαν, ο λαός πάντα διατηρεί αγνό το αίσθημα της εθνικής ιδέας της ελευθερίας και της αυταπάρνησης. Γι’ αυτούς τους λόγους πολλοί πατριώτες, υπερασπίζονται το λαό ακόμα και στην κατάπτωσή του και στην πολλές φορές ασυγχώρητη αδιαφορίαν του. Πρέπει επί τέλους και ο λαός να δείξει ότι γνωρίζει τα δικαιώματά του και τα καθήκοντά του. Όσο πιο γρήγορα τα κατανοήσει, τότε και η πολιτική ελευθερία του θα αναπτυχθεί προς όφελός του, η φτώχεια θα πάψει και θ’ αρχίσει πάλι η ευημερία και η πρόοδος.

Σήμερα ο λαός υποφέρει παντοιοτρόπως, μόλις αποζεί, αν και πληρώνει φόρους από του οποίους δεν ωφελείται σε τίποτα, διότι ασφάλεια δεν υπάρχει, δρόμους δεν έχει, επομένως φθηνά κεφάλαια δεν εισρέουν. Του επιβάλλεται διοικητική αδικία, στειρευτική φορολογία, κυβερνητική επέμβαση, παραβιάζονται οι νόμοι, απεμπολείται η εθνική κυριαρχία, αποθαρρύνονται οι δουλοπρεπείς πολιτικοί μας, εξευτελίζεται το γένος, οι φιλέλληνες συνεχώς εκλείπουν με ευθύνη των κυβερνώντων χωρίς καμία διπλωματική επέμβαση από την οποία λείπει η πρόνοια και η προετοιμασία.

Δεν είναι δύσκολο μετά από μια προσεκτική παρατήρηση των σημερινών δεδομένων να διαπιστώσουμε ότι , οι ισχυροί όλου του κόσμου επιστρέφουν σε μία νεομερκαντιλιστική* θεώρηση πού βλέπουν ένα κλειστό οικονομικό περιβάλλον, ανάλογο προς εκείνο του 17ου αιώνα, όπου τα οφέλη ενός έθνους ή μίας ομάδας εθνών θεωρούνταν πραγματοποιήσιμα μόνο εις βάρος κάποιου άλλου. Αντίστοιχα, στο εσωτερικό κάθε έθνους, οι διάφορες τάξεις αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ενταγμένο σε ένα ανηλεές παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.

Σήμερα, ο μερκαντιλισμός** επιστρέφει καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να χειραγωγήσουν τις αγορές προς όφελός τους. Κύριος εκφραστής είναι ο Γερμανικός οικονομικός εθνικισμός. Όφελος φυσικά που θα έχει σε συνεργασία με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, με όπλα τις εξαγωγές και τη λιτότητα, προσπαθούν να βρουν φτηνά εργατικά χέρια, διαλύοντας ή καταλύοντας παράλληλα εθνικές κυριαρχίες με τον κοινωνικό ιστό τους. Ο στόχος είναι φυσικά διάφορες κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι έμποροι, ενώ δεν διστάζουν να τα βάλουν με τις δυνάμεις ασφαλείας του κάθε κράτους. Αρωγοί σε αυτό, είναι η ντόπια πολιτική και οικονομική ελίτ, η οποία σε συνεργασία με τους μερκαντιλιστές, κάνουν τα πάντα στο να προετοιμάσουν ένα νεοφιλελεύθερο κράτος προκειμένου να γίνει μία «ειδική οικονομική ζώνη», όπου φυσικά οι λέξεις ευημερία, ισότητα και κοινωνία, είναι λέξεις άγνωστες και εχθρικές.

Ιδού τα ατέλειωτα τα δεινά που ο ίδιος ο λαός ομολογεί. Δεν θα κατανοήσει τα αίτια και τους αιτίους των δεινών; Τα αίτια είναι αντεθνικά συστήματα και οι αίτιοι κακές διευθύνσεις και διεφθαρμένοι πολιτικοί. Αν κάποιοι εργάζονται…να πνίξουν τις λίγες ελευθερίες, τις οποίες και κάποιοι άλλοι τις εκμεταλλεύονται εν ονόματι του πατριωτισμού, μπορεί ο λαός να μη φωτίζεται από τη θλιβερή πείρα τόσων ετών από τα δεινά και τα πονηρά έργα των όσων κατά καιρούς διευθύνουν τις τύχες του;

Ήρθε η ώρα να εξέλθει ο λαός από την αδιαφορία, να παύσει να υποστηρίζει τα αίτια και τους αιτίους των δεινών του, τα αντεθνικά συστήματα και τους ανίκανους, ιδιοτελείς πολιτικούς οι οποίοι είναι όργανα εγωιστικών ή ξένων συμφερόντων;

Η Ελλάδα σήμερα έφτασε στο σημείο εκείνο, όπως το απαιτούν οι καιροί, που, ή πρέπει να σωθεί, ή, αλλιώς θα το μετανοήσει πικρά και κανένας δεν θα μπορεί να τη δικαιολογήσει.

Ας συνέλθει λοιπόν ο λαός και οι έλληνες παντού να συνεταιριστούν, να συνεργαστούν, να οργανωθούν και να πολιτευθούν με εθνικό γνώμονα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αυτοδιοικηθούν, πως θα σταματήσουν την αδικία, τη σπατάλη, τη διαφθορά, την καταπίεση, την ηθική και υλική εκμετάλλευση της πατρίδας, πώς να εξουδετερωθεί το κακό και όσους το υπηρετούν, πώς να προετοιμαστεί για πιθανές μεγάλες αναταράξεις και ανακατατάξεις, αφού όλη η γειτονιά … φλέγεται και ακούγονται τα κανόνια των πολεμικών ή εμφυλιακών συγκρούσεων.

Οι αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής βρίσκονται σε κατάσταση έντονης κρίσης, ενώ η μεταπολεμική ηγεμονία των ΗΠΑ σε μεγάλο βαθμό αποδομείται. Η ψυχολογία της στιγμής θυμίζει πλοίο που βυθίζεται. Ο καθένας για τον εαυτό του, με τη Μέρκελ και τον Χολάντ να κρατιούνται ο ένας από τον άλλο σαν σανίδα σωτηρίας, στο όνομα της Ευρώπης και του Ευρώ.

Δεν στερείται η ιστορία μας παραδόσεων και διδαγμάτων ούτε η πατρίδα μας από αγνούς πατριώτες που έχουν αληθινές ικανότητες. Αυτούς ας τους κρίνουμε από τα έργα τους και από την ορθότητα των συμβουλών τους. Όλους όσους έβλαψαν παντοιοτρόπως την Ελλάδα να μην τους αφήσουμε να μας εξαπατήσουν ποτέ ξανά.

Ο κόσμος γύρω αλλάζει. Ήρθε η ώρα να ενεργήσουμε τα δέοντα. Ας δείξει ο ελληνικός λαός, ότι είναι ένας λαός περιούσιος προορισμένος να αναδείξει ένα νέο πολιτισμό σε όλο τον κόσμο.

Γενεά του 2013, ας είσαι η προσδοκώμενη εκείνη γενεά που θα ολοκληρώσει το όραμα μιας ανεξάρτητης και ελεύθερης Ελλάδας που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1974. -

 

**«Μερκαντιλισμός» ( εμποροκρατισμός, εμποροκρατία) είναι μία οικονομική θεωρία που υποστηρίζει ότι η ευημερία του κράτους εξαρτάται από τις αρχές που διέπουν το εμποροκρατικό σύστημα(mercantile system).

Συνήθως, το σύστημα αυτό θεωρείται ότι ταυτίζει τον πλούτο(wealth) με το χρήμα(money). Γενικά όμως είναι εκείνο που πρεσβεύει ότι μόνο με κυβερνητικές ρυθμίσεις οικονομικού εθνικιστικού χαρακτήρα, μπορεί να εξασφαλιστεί η οικονομική ευημερία του κράτους.

Ο μερκαντιλισμός είναι μία κεντρική, συστηματική οικονομική πολιτική, όπου τα δημόσια έσοδα είναι απαραίτητα για τη συντήρηση της πολυέξοδης κρατικής εξουσίας, καθώς επίσης της επεκτατικής πολιτικής. Τα βασικά στοιχεία του είναι τα εξής: (α) η αύξηση της εξαγωγής προϊόντων (β) η μείωση των εισαγωγών (γ) η δημιουργία «ισχυρού στόλου» για τη μεταφορά των προϊόντων και την αποφυγή τυχόν πολεμικών συγκρούσεων (δ) η δημιουργία οδικού δικτύου και (ε) η ίδρυση αποικιών, σε συνεργασία με τις ισχυρές επιχειρήσεις της «επιτιθέμενης» χώρας - όπου οι αποικίες θα έπρεπε να μένουν σε απόλυτη εξάρτηση από τη μητρόπολη.»

* «Νεομερκαντιλισμός» είναι όταν ο ξένος θα εξαγοράσει τις εδώ ντόπιες εταιρείες ή φιλέτα και θα επενδύσει προς όφελος της χώρας που εκπροσωπεί.

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου