Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 14 Οκτ 2014
Η κραυγή των καταφρονεμένων
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Του Β. Αντωνίου

 

Όταν κοιτάζει κανείς τον κόσμο, ανακαλύπτει ότι μια μικρή πλειοψηφία που κατέχει το σύνολο του πλούτου της Ευρώπης, είναι κατ’ όνομα χριστιανική.

Όταν κοιτάζει κατόπιν στο χριστιανικό κομμάτι του Ευρωπαϊκού νότου που λέγεται Ελλάς, ανακαλύπτει ότι η χριστιανική Ευρωπαϊκή ήπειρος, παρουσιάζει το σκάνδαλο της χειρότερης αποικιοκρατίας, της εσωτερικής αποικιοκρατίας.

«Γροθιά στο στομάχι», είναι η νέα ενδιάμεση έκθεση του Γραφείου της Βουλής των Ελλήνων, για την παρακολούθηση του Κρατικού Προϋπολογισμού, που μέσα από στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, τα οποία περιγράφουν την πραγματική κατάσταση της Ελλάδας, αναφέρει, ότι 6.300.000 Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ή απειλούνται απ’ αυτήν!

Κοινωνικές ομάδες όπως, οι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλεια, οι οικογενειάρχες με χαμηλό εισόδημα, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αναπηρία χρήζουν ειδικής μέριμνας. Πρόκειται για ομάδες που βιώνουν τη συσσώρευση χρεών, τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, τη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση των φόρων.

Είναι ενδεικτικό, ότι η παρατεταμένη οικονομική κρίση οδήγησε την Ελλάδα στην τέταρτη χειρότερη θέση μεταξύ των 35 χωρών, με βάση τους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, χειρότερα ακόμα και από την Τουρκία!

Αυτό αποδεικνύει με τον πιο απερίφραστο τρόπο ότι, περιορισμένοι κύκλοι Ελλήνων κατέχουν τον πλούτο εκμεταλλευόμενοι τα δυο τρίτα του πληθυσμού, που ζει κάτω από συνθήκες υπανθρωπίας.

Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση οι Σαμαράς και Βενιζέλος (συγκυβέρνηση) φροντίζουν να διατηρείται η αρχή και η «κοινωνική τάξη» και δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν ότι η λεγόμενη «κοινωνική τάξη» δεν είναι άλλο παρά μια ταξινομημένη αταξία.

Η Εκκλησία έχει μια παθητική αντίληψη για τη θρησκεία, δικαιώνοντας το Μάρξ, με το να προσφέρει στους καταπιεζόμενους το κατασταλτικό όπιο…. Θεωρεί ότι πρέπει ν΄ ασχολείται με την ψυχή, την μετάνοια τη λύτρωση από την αμαρτία και την προετοιμασία για την αιώνια ζωή.

Το χρέος όμως της εκκλησίας είναι, να ενθαρρύνει τους αγώνες των καταπιεζομένων και όχι να μεριμνά μόνο για την ψυχή και τη μέλλουσα αιώνια ζωή…

Χωρίς να σφετερίζεται το ρόλο της συγκυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων, η εκκλησία έχει το δικαίωμα και το καθήκον να ενδιαφέρεται για την απελευθέρωση του ανθρώπου, γιατί έχει ένα χρέος να πληρώσει, επειδή επέτρεψε σε μιαν ανέντιμη μειοψηφία, με χριστιανική προέλευση να κρατά 6.300.000 Έλληνες σε συνθήκες υπανθρωπίας.

Η άποψη του Μαρξ είναι, ότι η θρησκεία θα μπορούσε να αποτελεί μια συνεχή διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής κοινωνικής απαθλίωσης του ανθρώπου. Η θρησκεία θα μπορούσε να είναι ο αναστεναγμός του ανθρωπίνου όντος, σ’ ένα κόσμο χωρίς καρδιά, αλλά και το βάλσαμό του, όχι μόνον απέναντι στην κοινωνική του δυστυχία και αλλοτρίωση, αλλά και απέναντι στα ανεξήγητα υπαρξιακά του προβλήματα.

Η ιεραρχία δεν πρέπει ν’ ασχολείται μόνο με τις ψυχές. Είναι ποιμένες ανθρωπίνων υπάρξεων που έχουν επίσης ένα σώμα… Οφείλουν να πρωτοστατούν καθημερινά ενάντια στους ανταγωνισμούς των εξοπλισμών για τους οποίους δαπανώνται αρκετά χρήματα, χρήματα που χρειάζονται για να ανυψωθεί σ’ ένα ανθρώπινο επίπεδο ζωής όλη η ανθρωπότητα. Αυτά τα θέματα αφορούν και την Ιερά Σύνοδο των επισκόπων και δεν πρέπει να αφήνονται αποκλειστικά στους πολιτικούς, στους ειδικούς, στους δημαγωγούς. Αυτό δεν αποτελεί γλίστρημα… και δεν διατρέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθεί η ιεραρχία για «ανάμειξη στην πολιτική», όταν προωθείται η απελευθέρωση του ανθρώπου, μέσα από την ανακάλυψη των πασχόντων, των φυλακισμένων, των βασανισμένων, των εξόριστων, τω προσφύγων, των καταπιεζόμενων, επειδή η αντίδραση των κυβερνήσεων και των προνομιούχων θα είναι αναπόφευκτη,

Η ουδετερότητα της ιεραρχίας στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων στην Ελλάδα με τα οξύτατα φαινόμενα ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, είναι αδύνατη μπροστά στις αδικίες, διότι μένει έξω από τον αγώνα και χωρίς να το θέλει , χωρίς να το αντιλαμβάνεται, τάσσεται υπέρ της διατήρησης, της όχι σωστής κοινωνικής τάξης που κρατά υποταγμένο ένα μεγάλο μέρος όσων διμαμενουν στην Ελλάδα.

Όταν οι “απολυταρχικές” κυβερνήσεις, αναγκάζουν τους νέους που κινούνται στην ουτοπία μιας κοινωνίας χωρίς τάξεις και χωρίς αδικίες να μεταναστεύουν από τις πατρογονικές εστίες, όταν τους ρίχνουν στη φυλακή κατηγορώντας τους για τρομοκρατία, για ναρκωτικά για χρήση βίας, τότε αυτή η ουδετερότητα των επισκόπων, έχει ως αποτέλεσμα, τη δικαίωση του Μάρξ, ότι η θρησκεία αποτελεί το όπιο του λαού!!

Όμως είναι καλύτερο να αντιμετωπίζει κανείς τον κόσμο αντί να δραπετεύει στον ονειρώδη κόσμο του οπίου..., έτσι είναι καλύτερο να προσπαθεί να αλλάξει την κοινωνία από το να αναζητά καταφύγιο σε ένα φανταστικό υπερφυσικό βασίλειο.-

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου