Μὴ ρίξετε, Γκιαούρηδες, οὔτ’ ἕνα κἂν κανόνι,

γιατὶ μπορεῖ τὰ νεῦρα μας αὐτὸ νὰ ἐρεθίσῃ,

κι’ ὁ Τοῦρκος ὅλοι ξέρετε πὼς εὔκολα θυμόνει,

καὶ ἔπειτα... ὁ πόλεμος στ’ ἀληθινὰ θ’ ἀρχίσῃ.

Μὴ ρίξετε μιὰ κανονιά, γιατί, μὰ τὸν Προφήτη,

σᾶς κόβουμε τὴ μύτη.

……

……

Ἀφῆστε, Τοῦρκοι, τ’ ἅρματα, ἀφῆστε τῇς φοβέραις,

κι’ ἐλᾶτε εἰς τὸ πλάϊ μας σὰν τοὺς Ἰσραηλίταις,

μ’ εἰρήνη νὰ σκοτώνουμε τῇς πονηραῖς ἡμέραις,

καὶ νὰ κτυποῦν ἡ μύταις μας μὲ τῇς δικαῖς σας μύταις.

Ἐλᾶτε ν’ ἀγαπήσωμε, νὰ πιοῦμε καὶ νὰ φᾶμε

κι’ ἐμεῖς γιὰ τὸ χατῆρι σας καὶ τὰ κανόνια σπᾶμε.

2 Ιουλίου 1881

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ(2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 1853 - 26 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 1919)

Πρώτος και τελευταίος στίχος του ποιήματος «Η ΣΗΜΑΊΑ ΜΑΣ»  από την ποιητική συλλογή «ΛΎΣΙΣ»

Β.Α.