Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 16 Φεβ 2022
Ακίλε Καστιλιόνι, Ιταλός αρχιτέκτονας και σχεδιαστής
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Ο Ακίλε Καστιλιόνι (Achille Castiglioni, 16 Φεβρουαρίου 1918 – 2 Δεκεμβρίου 2002) είναι ένας από τους σημαντικότερους βιομηχανικούς σχεδιαστές του 20ού αιώνα. Εμπνεύστηκε συχνά από καθημερινά πράγματα και χρησιμοποίησε συνηθισμένα υλικά.  Γεννήθηκε στο Μιλάνο και σπούδασε αρχιτεκτονική στο στο γνωστό πολυτεχνείο της πόλης (Politecnico di Milano) όπου αποφοίτησε το 1944.

Μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου η εύρεση εργασίας για νέους Ιταλούς αρχιτέκτονες ήταν δύσκολη, έτσι αποφασίζει το 1947 να συνεργαστεί με τα δύο αδέρφια του, Livio Castiglioni (1911-1979) και Pier Giacomo Castiglioni (1913-1968), στο στούντιο βιομηχανικού σχεδιασμού που είχαν δημιουργήσει στην Piazza Castello στο Μιλάνο. Η συνεργασία αυτή θα γινόταν μια από τις πιο πνευματώδεις, κομψές και καινοτόμες στο σύγχρονο design. Λειτουργούσαν και στηρίζονταν στην άποψη ότι το σχέδιο πρέπει να αναδομήσει τη λειτουργία ενός αντικειμένου, τη μορφή και τη διαδικασία παραγωγής, και εφάρμοσαν αυτό το αξίωμα σε κάθε εργασία που παρήγαγαν. Ο Καστιλιόνι περίγραψε αυτήν την διαδικασία: “Αρχίζω από το μηδέν (Start from scratch). Εμμένω στην κοινή αίσθηση. Γνωρίζω τους στόχους και τα μέσα μου”. Οι πρώτες συνεργασίες του Ακίλλε Καστιλιόνι με τα αδέρφια του έγιναν πριν την αποφοίτηση του όπου σχεδιάστηκαν το 1938 το σετ μαχαιροπίρουνων Caccia, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στα ιταλικά σπίτια, και το 1939 ο πέντε-βαλβίδων ράδιο δέκτης που αναπτύχθηκε για την Phonola. Από 1947 συμμετέχει στην Τριεννάλε του Μιλάνο στην οποία έπαιξε ενεργό ρόλο για πολλά χρόνια.

Το 1952 ο Livio αποχωρεί από την οικογενειακή επιχείρηση και μόνος του πλέον σχεδιάζει φωτιστικά και εγκαταστάσεις ήχου. Ο Achille και ο Pier Giacomo συνέχισαν να εργάζονται μαζί μέχρι το 1983 και το θάνατο του δεύτερου. Το πρώτο βραβείο της συνεργασίας, Compasso D’ Oro, έρχεται το 1955 και θα ακολουθήσουν άλλα τέσσερα το 1960, 1962, 1964 και 1967. Μετά το θάνατο του Pier Giacomo, o Achille Castiglioni θα κερδίσει άλλες τρεις φορές το διάσημο βραβείο το 1979, 1984 και το 1989.

Ήταν ένας από τους ιδρυτές του ΑDI (Association of Industrial Design) το 1956. Ένα χρόνο μετά σχεδιάζει μια έκθεση στη Villa Olmo, στη Λίμνη του Κομό για την οποία δημιουργεί το πρώτο Wunderkammern, ή αλλιώς ιδανικά περιβάλλοντα διαβίωσης. Ο Achille και ο Pier Giacomo παρουσιάζουν τα πρωτότυπα καθίσματα από σέλλα ποδηλάτου Sella και από κάθισμα τρακτέρ Mezzadro που κατασκευάστηκαν από τη Zanotta το 1983 και το 1971 αντίστοιχα. Τα καθίσματα αυτά ανήκουν στην κατηγορία ready made. Η κατηγορία αυτή υιοθετεί προϊόντα που έχουν ήδη σχεδιαστεί και χρησιμοποιηθεί για διαφορετικό σκοπό αλλά συνεχίζουν να εξελίσσονται μετά τον αρχικό σχεδιασμό τους αλλάζοντας έτσι τη χρηστικότητά τους. Ο Καστιλιόνι μιλώντας για το κάθισμα “Sella” λέει ότι όταν χρησιμοποιεί το τηλέφωνο θέλει να κινείται συνέχεια και να κάθεται συγχρόνως αλλά όχι εξολοκλήρου. Με το κάθισμα αυτό μπορεί να τα συνδυάσει και τα δύο. Στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται και το επιδαπέδιο φωτιστικό “Toio” (1962). Ένας ανακλαστήρας αυτοκινήτων 300-Watt είναι και η πηγή φωτός και η έμπνευση για το “Toio”. Ο μετασχηματιστής για το λαμπτήρα βρίσκεται στη βάση του φωτιστικού.

Ο Ακίλλε Καστιλιόνι μαζί με τον αδερφό του, το 1965, δημιουργούν το δεύτερο Wunderkammern με το σύνθημα Ένα σπίτι για να ζήσεις (The Hose To Live In), για μια έκθεση στο Palazzo Strozzi στην Φλωρεντία. To 1969 του ανατέθηκε από το υπουργείο παιδείας να διδάξει “Καλλιτεχνικό σχέδιο για τη βιομηχανία” (Artistic Design for Industry) και ήταν καθηγητής στη Αρχιτεκτονική σχολή του Τορίνο έως το 1980 και έπειτα καθηγητής του “Βιομηχανικού Σχεδίου” στο Μιλάνο έως το 1993. Καθ’ όλη τη δεκαετία του ’70 συνεργάζεται με μεγάλες εταιρείες όπως η Ideal Standard, Flos και η Zanotta. Το 1984 σχεδιάζει μια ανασκοπητική έκθεση της δουλειάς του η οποία παρουσιάστηκε σε μουσεία στη Βιέννη, στο Βερολίνο, στο Μιλάνο και στη Ζυρίχη. Το τρίτο Wunderkammern δημιουργείται για μια έκθεση Ιταλικού design στο Τόκιο.

Στα 70 του ο Καστιλιόνι συνεχίζει να είναι παραγωγικός και στη δεκαετία του ’90 συνεργάζεται με εταιρίες όπως Flos, Zanotta καθώς και άλλες καθιερωμένες στο χώρο. Η εταιρεία Alessi συνεχίζει να αναπαράγει νεότερες δουλειές του. Το 1995 μια ανασκοπητική έκθεση, ανοίγει στο Centre d’Art Santa Monica στη Βαρκελώνη, και περιοδεύει στα διεθνή μουσεία συμπεριλαμβανομένου και του μουσείου της Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη.

Ο Ακίλλε Καστιλιόνι πεθαίνει το 2002 στο Μιλάνο. Μέχρι και το τέλος του συνέχισε να συνεργάζεται με παλιούς και νέους πελάτες.
Οι αδερφοί Castiglioni σχεδίασαν την “καρέκλα Lierna” – μια όρθια καρέκλα σε ξύλο με επένδυση ελαφρώς επικαλυμμένο για Cassina. το 1960, αφιερωμένο σε ένα από τα ομορφότερα χωριά της λίμνης Como που ονομάστηκε Lierna, όπου είχε το δικό του στούντιο.

Παρόλο που η γλώσσα του design για τον Ακίλλε Καστιλιόνι και τα αδέρφια του ήταν πρωτοποριακή, είχε ως βάση τον Ορθολογισμό. Τα έργα τους είχαν μετρημένο ειρωνικό χιούμορ και ανάγλυφη φόρμα – μια ασυνήθιστη προσέγγιση του σχεδιασμού που είχε χαρακτηριστεί ως “Ορθολογικός εξπρεσιονισμός”. Αυτό καθώς και η αξιοσημείωτα προσεγμένη ποιότητα του σχεδίου του δημιούργησαν κατασκευαστικά, εφευρετικά και αισθητικά ευχάριστα προϊόντα κάνοντας έτσι τον Καστιλιόνι μια από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες στο Ιταλικό design του 20ου αιώνα.

Έργα του σε μουσεία
Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη υπάρχουν 14 χαρακτηριστικά έργα του. Άλλα έργα του βρίσκονται στα: Victoria and Albert Museum (Λονδίνο), Kunstgewerbemuseum (Ζυρίχη), Πινακοθήκη του Μοντέρνου (Μόναχο), Museo del Design (Prato), Uneleckoprumyslove Museum (Πράγα), Israel Museum (Ιερουσαλήμ), The Denver Art Museum, Vitra Design Museum (Weil am Rhein), Museum für angewandte Kunst (Αμβούργο) και στο Museum für angewandte Kunst (Κολονία).

  • Πηγή: https://el.wikipedia.org

Χαρακτηριστικά έργα του

 

 

Το στερεοφωνικό RR 126

  • Sella – κάθισμα (1957)
  • Lierna, καρέκλα (1960)
  • Sanluca – πολυθρόνα (1960)
  • Arco – φωτιστικό δαπέδου (1962)
  • Sleek – κουτάλι μαγιονέζας (1962)
  • Toio – φωτιστικό δαπέδου (1962)
  • Taccia – επιτραπέζιο φωτιστικό (1962)
  • RR 126 – στερεοφωνικό (1965)
  • Spirale – σταχτοδοχείο (1971)
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου