Ο Ερνστ Μάι (Ernst May, 27 Ιουλίου 1886 – 11 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Γερμανός αρχιτέκτονας και πολεοδόμος. Επί δημάρχου Λούντβιχ Λάντμαν (Ludwig Landmann) σχεδίασε την πρωτοποριακή επέκταση της Φρανκφούρτης, η οποία βοήθησε το κίνημα της μοντέρνας λειτουργικής αρχιτεκτονικής κατά την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στην Γερμανία. Ο Ερνστ Μάι γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη και ήταν γιος κατασκευαστή δερμάτων. Το 1908 μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όπου ξεκίνησε την τριτοβάθμια εκπαίδευσή του στην αρχιτεκτονική έχοντας καθηγητή τον Raymond Unwin, ενώ απορροφούσε μαθήματα αρχών του κινήματος των κηπουπόλεων. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1912 στο τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου δουλεύοντας με τους Φρίντριχ φον Τιρς (Friedrich Von Thiersch) και Τέοντορ Φίσερ {Theodor Fischer), τον συνιδρυτή του Deutscher Werkbund. Το 1914 εργάστηκε ως αρχιτέκτονας του στρατού. Το 1921 δημιούργησε και εξέδωσε το περιοδικό Schlesisches Heim, ενώ σε συνεργασία με άλλους έλαβε με επιτυχία μέρος στο διαγωνισμό για την επέκταση αγροτικής περιοχής κατοικίας στο Μπρεσλάου. Το 1925 επί του δημάρχου Λούντβιχ Λάντμαν (Ludwig Landmann) ορίστηκε στη θέση του αρχιτέκτονα και πολεοδόμου στην Φρανκφούρτη σχεδιάζοντας και οργανώνοντας την πρωτοποριακή επέκταση της Φρανκφούρτης, σύμφωνα με το λειτουργικό και ορθολογικό πνεύμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής κατά τη δημοκρατία της Βαϊμάρης. Παράλληλα δημοσίευσε το περιοδικό Das Neue Frankfurt το οποίο περιλάμβανε άρθρα και δημοσιεύσεις για την Νέα Φρανκφούρτη. Το 1927 έλαβε μέρος στην έκθεση του Γερμανικού Werkbund στην Στουτγάρδη, την οποία οργάνωσε ο Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε. Το 1929 ήταν αυτός που συγκάλεσε το 2ο Διεθνές Συνέδριο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής (CIAM) στην Φρανκφούρτη το οποίο είχε ως τίτλο «την αναζήτηση των ελάχιστων διαστάσεων στην κατοικία» ερχόμενος σε ρήξη με τους Γάλλους φορμαλιστές. Το 1930 με την άνοδο του Ναζιστικού κόμματος ο Ερνστ Μάυ μαζί με άλλους 17 αρχιτέκτονες εγκαταλείπει την Γερμανία και μεταβαίνει στην Σοβιετική Ένωση. Εκεί παρουσιάζει προτάσεις και σχέδια για το Μαγκνιέτογκορσκ και για άλλες πόλεις. Το 1934 μεταναστεύει στην Αφρική μένοντας εκεί μέχρι το 1954 που επιστρέφει πίσω στη Γερμανία δουλεύοντας στο Αμβούργο. Το 1957 διδάσκει στο Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ και τελικά πεθαίνει στο Αμβούργο το 1970. Εις μνήμην του η μη κερδοσκοπική Εταιρεία Ερνστ Μάι (Ernst-May-Gesellschaft) επανέφερε μια μεζονέτα του 1926 στον οικισμό Ρέμερστατ (Römerstadt) στην κατάσταση που βρισκόταν το 1926, λειτουργεί ως μουσείο.
Ο λεγόμενος “οικισμός zig-zag”
Το σχολείο Hallgarten
Κατά την δεκαετία του 1920 η Γερμανία βρισκόταν σε κατάσταση πολιτικής αστάθειας και φτώχειας. Η ανάγκη για κοινωνικές κατοικίες ήταν μεγάλη και η λύση βρέθηκε στην βιομηχανοποίηση και τυποποίηση της κατοικίας. Κάθε διαμέρισμα διέθετε μια Κουζίνα της Φρανκφούρτης, μπάνιο και ηλεκτρισμό. Ένα χρόνο μετά την ανάθεσή του σαν επικεφαλής των τεχνικών υπηρεσιών ο Μάι έθεσε ένα οικοδομικό πρόγραμμα, με Master Plan και σχεδιαστικές λεπτομέρειες που έκαναν δυνατές τις πρώτες παρεμβάσεις. Σε τρία χρόνια (1926-1928) 8000 κοινωνικές κατοικίες είχαν χτιστεί ενώ παράλληλα ένα δεύτερο πρόγραμμα σχεδίαζε την ανέγερση 16000 νέων κατοικιών τα επόμενα 3 χρόνια. Το πρόγραμμα προέβλεπε εκτός από ζώνες κατοικίας, ζώνες βιομηχανίας και ζώνες πρασίνου, πάρκα και δημόσιους χώρους, ακολουθώντας τις ίδιες αρχές με το πρότζεκτ για την επέκταση του Μπρεσλάου. Το αναπτυξιακό σχέδιο αφορούσε τον χωρισμό σε ζώνες ενός συνόλου βιομηχανιών κατά μήκος του ποταμού Μάιν, στα ανατολικά και τα δυτικά της παλιάς πόλης και διοικητικές, εμπορικές και χρήσεις κατοικίας στην περιφέρεια.
Το πρότζεκτ Νίντα
Το πρότζεκτ τις κοιλάδας Νίντα (Nidda), παρόλο που ένα τμήμα αυτού εφαρμόστηκε, αποτελεί την πιο απλή εφαρμογή των αρχών του Μάυ. Δημιούργησε ένα μεγάλο δημόσιο πάρκο στη μέση τις κοιλάδας σύμφωνα με την εικόνα των μεγάλων πάρκων του Λονδίνου. Γύρω από το πάρκο τα χωρία που συνδέονταν με τους οικισμούς δημιούργησαν σχηματισμένο δακτύλιο ορισμένο από δευτερεύοντες ανοιχτούς χώρους. Οι κήποι και οι λωρίδες σχημάτιζαν ένα συνεχόμενο σύστημα ανεξάρτητο από το οδικό δίκτυο. Οι συνοικίες Römerstadt, Praunheim και Westhausen αποτελούν όριο του πάρκου στα βόρεια. Ο Ερνστ Μάι για το συνολικό σχέδιο του πρότζεκτ συνεργάστηκε με τον H. Bohm και τον W.Bangert, τον C.H.Rudloff για την αρχιτεκτονική των κτηρίων, ενώ οι αρχιτέκτονες Blattner, Schaupp και Schuster ήταν υπεύθυνοι για τα σχολικά κτήρια.
Η συνοικία Römerstadt κτισμένη το 1928 χαρακτηρίζεται από εκφραστική λιτότητα και μορφολογική καθαρότητα. Το κέντρο του κτισμένου χώρου διαπερνά δρόμος με διπλή καμπυλότητα ο οποίος συγκεντρώνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες, εμπόριο σχολεία, κλπ. Το σχέδιο προέβλεπε 11.220 κατοικίες.
Η συνοικία Praunheim έγινε σε τρεις φάσεις, οι όποιες δείχνουν έντονα το πέρασμα από τον εξπρεσιονιστικό ρομαντισμό, στον άκρατο ορθολογισμό του Γερμανικού μοντέρνου κινήματος. Η τελευταία φάση του προγράμματος κατοικίας Praunheim είναι συνδεδεμένη με την εκβιομηχάνιση των διαδικασιών παραγωγής και την τυποποίηση των μορφών και των κατόψεων.
Το συγκρότημα κατοικιών Westhausen σχεδιασμένο το 1929-1931 περιλάμβανε 1.532 κατοικίες με επιφάνεια 45τ.μ η κάθε μια. το συγκρότημα χαρακτηρίζετε από αυστηρή τυποποίηση και στυγνές εν σειρά διατάξεις όπως επέβαλε η βιομηχανική παραγωγή.