Γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη το 1898. Το 1916, αμέσως μετά από το πέρασμα του σχολείου, ο Κράμερ έκανε την στρατιωτική θητεία και παρέμεινε στρατιοτης μέχρι το τέλους του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το επόμενο έτος σπούδασε στο Bauhaus για μερικούς μήνες πριν εγκαταλείψει τη σχολή, αφού απογοητεύτηκε από το τεχνικό επίπεδό της. Κατόπιν άρχισε μια τρίχρονη αρχιτεκτονική εκπαίδευση στο Μόναχο μαζί με τον Θεοντόρ Φίσερ. Ο Κράμερ επέστρεψε στη Φρανκφούρτη το 1922. Λόγω της πληθώρας αρχιτεκτόνων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πληθωρισμού, επικεντρώθηκε στο σχεδιασμό επίπλων για την Θόνετ και στα μεταλλικά προϊόντα, παραδείγματος χάριν την «σομπα Κράμερ», μια σόμπα απο φύλλα λαμαρίνας. Από το 1925 μέχρι το 1930 ο Κράμερ εργάστηκε για το γραφείο του σχεδιασμού πόλεως και προγράμματα κατοικίας Νέα Φρανκφούρτη υπό τον Ερνστ Μαϊ, και ήταν συνεισφέρων στη δεύτερη διάσκεψη του CIAM. Μετά από τις διαφωνίες με το ναζιστικό καθεστώς και την επαγγελματική μη διαθεσιμότητα, ο Κράμερ μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1938 και εργαστηκε σε ποικίλα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας με τον Νόρμαν Μπελ Γκίντες στα σχέδια για την παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης του 1939, σχέδια για τα έπιπλα «knock-down». Ο Κράμερ έγινε αμερικανικός πολίτης το 1945. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1947, ο Κράμερ δίδαξε και χρησίμευσε ως ο διευθυντής της πολεοδομίας στο "Πανεπιστήμιο Γιόχαν Βόλφαγκ Γκέτε" της Φρανκφούρτης, μέχρι την αποχώρησή του στην ιδιωτική πρακτική το 1964. Παντρεύτηκε την Μπέατε Κράμερ και αργότερα με τη Λόρε Κράμερ, η οποία φροντίζει και την κληρονομιά του.

Αυτό το βιογραφικό λήμμα που αφορά έναν αρχιτέκτονα χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!