Γίναμε θεριακλήδες στον καφέ. Και από τότε που σταματήσαμε να βάζουμε το καφεδόμπρικο στη φωτιά και περιμένουμε τον ντιλιβερά οι απαιτήσεις μεγάλωσαν. Στον καφέ, εννοείται!!! Γιατί στα πολιτικά, άστα βράστα…
Με αφορμή τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών θυμηθήκαμε το διήγημα του Αζίζ Νεσίν, “Ο καφές και η Δημοκρατία”. Μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι τα πλείστα όσα παρατράγουδα δημοκρατικής εκτροπής προέκυψαν στην τετραετή διακυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τελική απόφαση της πλειονότητας των εκλογέων. Κατέρρευσε με πάταγο και το αφήγημα ότι το κεντρώο ακροατήριο έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε ζητήματα δημοκρατίας. Ζητήματα όπως ο πλουραλισμός στην ενημέρωση, η θέση 107 στην παγκόσμια κατάταξη σχετικά με την ελευθερία του τύπου, η διαπλοκή των ολιγαρχών των ενημερωτικών μέσων με την κυβέρνηση, οι παρακρατικές παρακολουθήσεις πολιτών από το γραφείο του πρωθυπουργού, η προστασία προσωπικών δεδομένων, η παρεμπόδιση ανεξάρτητων αρχών να επιτελέσουν το συνταγματικό τους έργο, η μονομερής και μονόφθαλμη δικαιοσύνη στα ανώτατα κλιμάκια, η δίωξη έντιμων δικαστών και δημοσιογράφων που “ακούμπησαν” σκάνδαλα και διαφθορά. Όλα αυτά και πολλά άλλα δε φαίνεται να απασχολούν ιδιαίτερα τους λεγόμενους νοικοκυραίους του Κέντρου οι οποίοι εναπόθεσαν την Δημοκρατία στα πόδια του εκδοροσφαγέα της, στα πόδια της ΝΔ!!!
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ξεμείναμε δημοκρατικώς. Δημοκρατικές ευαισθησίες, δεν…από τον κεντρώο αχταρμά. Οι ευαίσθητες [δημοκρατικές] “αθλήτριες” αλλάξαν θεωρίες κι ας τους κοστίσαν ακριβά σε κόπους και θυσίες, όπως λέει κι ο δημοκράτης Σαββόπουλος.
Αλλά στον καφέ, όλα κι όλα… Δε σηκώνουμε μύγα στον …καφέ μας!!! Στον αξιακό μας κώδικα ο καφές έχει μεγαλύτερο βάρος από τη δημοκρατία. Κάπως έτσι τα λέει ο πάντα επίκαιρος ο Αζίζ Νεσίν, των νεανικών μας χρόνων. Ας τον παρακολουθήσουμε:
“Δυο πράγματα ΔΕΝ ευδοκιμούν στη χώρα μας. το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α.
Στα χώματά μας δεν μπορέσαμε ν’ αναπτύξουμε με κανένα τρόπο το δέντρο του καφέ…
Όσο για τη Δ η μ ο κ ρ α τ ί α… Η αλήθεια είναι πως ό,τι περνούσε από το χέρι μας, δεν παραλείψαμε να το κάνουμε, για την ανάπτυξή της, για την εδραίωσή της […]
Αν ξοδεύαμε αυτό τον κόπο …που αφιερώσαμε στη Δ η μ ο κ ρ α τ ί α, για την ανάπτυξη του καφέ, σήμερα η χώρα μας θα γινόταν δάσος από καφέ…
Στο παρελθόν κρίθηκε απαραίτητο…αντί να φυτέψουμε σπόρο καφέ, φυτέψαμε το σπόρο της Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς.
“Δόξα τω Θεώ”, αν και δεν έχουμε καμιά στενοχώρια απ’ τη μεριά της Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς, εμείς ξέρουμε το τι τραβάμε από την έλλειψη του καφέ.
Καφές είναι αυτός!… Δε μοιάζει σε τίποτε. Έτσι είναι η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α; Αν δεν υπάρχει καφές, του ανθρώπου το κεφάλι γυρίζει, αν δεν υπάρχει Δ η μ ο κ ρ α τ ί α, του ανθρώπου το κεφάλι δεν γυρίζει.
Ο καφές μοσχοβολάει, η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ούτε καν έχει μυρουδιά. Τον καφέ τον βάζεις στο φλιτζάνι, τον πίνεις. Η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ούτε τρώγεται, ούτε πίνεται… …
Ο καφές είναι με λεφτά, η Δημοκρατία τζάμπα. Για τον καφέ χρειάζεται συνάλλαγμα, για τη Δ η μ ο κ ρ α τ ί α.. τίποτα δεν χρειάζεται.
Για κοιτάξτε το τι τραβάμε απ’ τον καφέ. Σάμπως δεν έχουμε συνηθίσει στον καλό καφέ; Αμέσως καταλαβαίνουμε τον καλό καφέ απ’ τον άσκημο, το μπαγιάτικο απ’ το φρέσκο, το νοθευμένο απ’ το σκέτο…
…Εμείς σαν έθνος είμαστε θεριακλήδες του καφέ. Αν και καταπίνουμε όλες τις απομιμήσεις, του καφέ την απομίμηση.. δεν την καταπίνουμε. Ω, Ύψιστε! Να γινόταν… τόσο δα απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε απ’ αυτόν τον καφέ, να κ α τ α λ α β α ί ν α μ ε… και από Δ η μ ο κ ρ α τ ί α”.
ΥΓ: Το κυρίαρχο επίμαχο των εκλογών της 25ης Ιουνίου είναι η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Και αυτό πέφτει στις πλάτες της γειωμένης Αριστεράς…
πηγη: https://www.koutipandoras.gr