Ο Κέβιν Λιντς (Kevin Andrew Lynch, Σικάγο, Ιλινόις, 7 Ιανουαρίου 1918 – Aquinnah, Μασαχουσέτη, 25 Απριλίου 1984) ήταν Αμερικάνος πολεοδόμος και συγγραφέας. Ο Λιντς σπούδασε στο πανεπιστήμιο Γέιλ / πολυτεχνικό ίδρυμα Rensselaer, υπό τον Φρανκ Λόιντ Ράιτ – και πήρε πτυχίο πανεπιστημίου στον αστικό σχεδιασμό από το MIT το 1947. Ξεκίνησε διαλέξεις στο MIT το επόμενο έτος, έγινε βοηθός καθηγητής το 1949, ορίσθηκε μόνιμος συνεργάτης καθηγητής το 1955, και έγινε πλήρης καθηγητής το 1963. Παράλληλα με την έρευνα και την διδασκαλία, ο Λιντς διατέλεσε σύμβουλος της πολιτείας του Ρόουντ Άιλαντ, του Ιατρικού Κέντρου Νέας Αγγλίας, της Αρχής επανανάπτυξης της Βοστόνης, της εταιρείας βιομηχανικής ανάπτυξης του Πουέρτο Ρίκο, του Γραφείου σχεδιασμού του M.I.T. και άλλων οργανισμών.
Ο Λιντς συνεισέφερε στον τομέα του αστικού σχεδιασμού μέσω εμπειρικής έρευνας για τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται και προσανατολίζονται στο αστικό τοπίο. Τα βιβλία του ερευνούν την παρουσία του χρόνου και της ιστορίας στο αστικό περιβάλλον, το πώς τα αστικά περιβάλλοντα έχουν επιπτώσεις στα παιδιά, και το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η ανθρώπινη αντίληψη για τη φυσική μορφή πόλεων και περιοχών, ως εννοιολογική βάση για καλό αστικό σχέδιο. Η διασημότερη εργασία του Λιντς, “η εικόνα της πόλης”, που δημοσιεύθηκε το 1960, είναι το αποτέλεσμα πενταετούς έρευνας για τον τρόπο με τον οποίο οι χρήστες αντιλαμβάνονται και οργανώνουν τις χωρικές πληροφορίες καθώς προσανατολίζονται μέσα στις πόλεις. Χρησιμοποιώντας τρεις ανόμοιες πόλεις για παραδείγματα (Βοστώνη, πόλη του Τζέρσεϋ, και Λος Άντζελες), ο Λιντς αναφέρει ότι οι χρήστες κατανοούν το περιβάλλον με τρόπους συνεπείς και προβλέψιμους, οι οποίοι δυνητικά διαμορφώνουν «νοητικούς χάρτες». Στο ίδιο βιβλίο ο Λιντς δημιούργησε επίσης τις λέξεις “imageability” και “Wayfinding”. Αναλύοντας (αυτόν) τον τρόπο ανάγνωσης μιας πόλης, ο Λιντς συνετέλεσε στο να συνδέσει τις αφηρημένες ιδέες που έχει ο κάθε άνθρωπος για την πόλη με την εμπειρία που αποκτά βιώνοντας την, αποδεσμεύοντας τον έτσι από τα περιοριστικά όρια και την αυστηρότητα ενός χάρτη. «Η εικόνα της πόλης» είχε σημαντική και μακροχρόνια επιρροή στους τομείς του αστικού σχεδιασμού και της περιβαλλοντικής ψυχολογίας.
Νοητικοί Χάρτες
Κατά τον Λιντς οι άνθρωποι κατανοούν την πόλη και προσανατολίζονται σε αυτήν χρησιμοποιώντας νοητικές αναπαραστάσεις όλων των στοιχείων που περιέχει η πόλη. Οι νοητικές αναπαραστάσεις των αστικών στοιχείων ομαδοποιούνται σε πέντε κατηγορίες:
- γραμμικά στοιχεία: οδοί, πεζοδρόμια, ίχνη, και άλλα κανάλια στα οποία οι άνθρωποι ταξιδεύουν
- όρια: αντιληπτά όρια όπως οι τοίχοι, κτήρια, και ακτές (τα γραμμικά στοιχεία που δεν χρησιμοποιούνται στις μετακινήσεις)
- περιοχές: σχετικά μεγάλα τμήματα της πόλης που διακρίνεται από κάποιο ταυτότητα ή χαρακτήρα (π.χ. η περιοχή της πανεπιστημιούπολης, η περιοχή της ΔΕΘ, το Ελληνικό κ.ο.κ)
- κόμβοι:, σημεία εστίασης, διατομές ή γεωμετρικοί τόποι (π.χ. σταθμοί μετρό, διασταυρώσεις, η πλατεία Ομονοίας), και
- ορόσημα: εύκολα προσδιορίσιμα αντικείμενα που χρησιμεύουν ως τα σημεία αναφοράς (ορόσημο μπορεί να είναι ένα άγαλμα, ένα σχολείο, ή ο,τιδήποτε χρησιμοποιείται από το υποκείμενο για τον προσανατολισμό του).
Σύμφωνα με τον Λιντς, οι νοητικοί χάρτες συνίστανται από ένα δίκτυο των παραπάνω στοιχείων. Παρότι οι νοητικοί χάρτες είναι απαραίτητοι στον καθένα για πρακτικούς λόγους, ταυτόχρονα αποτελούν και υποκειμενικές αναγνώσεις του χώρου καθώς είναι τμηματικές (περιλαμβάνοντας μόνο μερικές περιοχές και όχι άλλες), απλουστευτικές (περιλαμβάνοντας μόνο μερικές πληροφορίες για το περιβάλλον και όχι άλλες) και παραμορφωτικές (υποκειμενικές ερμηνείες του χώρου).
Η συνέντευξη περιλάμβανε περιγραφή της πόλης, της σχεδίαση ενός σκίτσου αυτής, και περιγραφή ενός φανταστικού ταξιδιού στην πόλη.
Γενικά, για την κατασκευή ενός ατομικού νοητικού χάρτη, μπορεί να ζητηθεί:
- να δοθούν οδηγίες προς μια περιοχή
- να σχεδιαστεί από μνήμης ο χάρτης μια περιοχής
- να αναφερθούν όσα περισσότερα μέρη είναι δυνατόν σε συγκεκριμένο χρόνο
Δείγμα μιας τέτοιας ερώτησης θα μπορούσε να είναι η εξής:
Παρακαλώ σχεδιάστε μας την περιοχή της Πανεπιστημιούπολης Θεσσαλονίκης και ευρύτερα, συμπεριλαμβάνοντας όσες λεπτομέρειες θεωρείται σημαντικές
Κατά τη διαδικασία, είναι σημαντικό να σημειώνονται από τον ερευνητή η σειρά αναφοράς των στοιχείων καθώς και η συναισθηματική ή άλλη έμφαση σε αυτά.
Από την εφαρμογή της έρευνας του Λιντς, πέρα από την διακρίβωση ότι το σύνολο των ανθρώπων χρησιμοποιούν τα πέντε παραπάνω στοιχεία, προκύπτουν επιπλέον διαπιστώσεις όπως:
- Η εικόνα της πόλης διαφέρει ανάλογα με την εντοπιότητα: για παράδειγμα οι μέτοικοι εμφαίνουν στις εισόδους της πόλης
- Σε πολλές μελέτες, διαπιστώνεται ότι άτομα χαμηλότερου κοινωνικοοικονομικών ομάδων, «δημιουργούν» χάρτες μικρότερης έκτασης.
Συν τω χρόνο, η προσέγγιση του Λιντς χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία θεματικών νοητικών χαρτών των πόλεων, όπως π.χ. (νοητικοί) χάρτες περιοχών που προκαλούν φόβο, άγχος κ.λπ.
Συγγραφικό Έργο
- Τhe Image of the City, MIT Press, 1960
- Site Planning, MIT Press, 1971
- What Time Is This Place, MIT Press, 1972
- Managing the Sense of a Region, MIT Press, 1976
- Growing Up in Cities, MIT Press, 1977
- Good City Form, MIT Press, 1981
- City Sense and City Design: writings and projects of Kevin Lynch
Πηγές
- Οικονόμου Δ., κ.α, Πανεπιστημιακές σημειώσεις, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης
- Διαδικτυακή Έρευνα
- https://el.wikipedia.org