Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 31 Ιαν 2020
«Αν πραγματικά είμαστε άνθρωποι»
Κλίκ για μεγέθυνση

31/01/2020, 19:43

H Μαρία Τσομπανάκου γράφει στο koutipandoras.gr για την παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού».

Το έργο του Θανάση Τριαρίδη «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» με δίχασε από την πρώτη ανάγνωση. Είναι ένα κείμενο που σου γεννά την ανάγκη να το επικοινωνήσεις, αλλά δεν παύει στιγμή να σε κάνει να σκέφτεσαι ότι ήρθε η ώρα να βρεθείς αντιμέτωπος με πολλά από αυτά που σε φοβίζουν και να τα αντιμετωπίσεις. 

Ποια είναι όλα αυτά μ’ έναν τίτλο; H αμέτοχη στάση μας απέναντι σε ό,τι δεν μας αφορά άμεσα. Πάλεψα στιγμιαία, θα έλεγα, μέχρι να πάρω την απόφαση να πάω ενάντια πρώτα από όλα σε έμενα και μετά σε ό,τι μας κρατάει ασφαλείς και κλεισμένους στον ουτοπικό κόσμο μας. Άλλωστε ξέρουμε καλά πως εφόσον δεν κάνουμε κακό εμείς και δεν ανακατευόμαστε στα προβλήματα των άλλων, η ασχήμια αυτού του κόσμου δεν θα χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Σκηνοθετικά αφέθηκα αρχικά στην ωμότητα που το ίδιο το κείμενο έφερνε. Ο κόσμος πρέπει να ταρακουνηθεί, να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και με τους άλλους, οπότε ο ρεαλισμός και η απόλυτη πίστη στο κείμενο ήταν μονόδρομος. 

Και εμείς και ο κ Τριαρίδης θέλουμε να σπάσει ο τέταρτος τοίχος και να ζήσουμε την εμπειρία έτσι ακριβώς όπως μας πρέπει. Τα ζητήματα που πραγματεύεται είναι θέματα που θα έπρεπε να μας αφορούν μιας και δυστυχώς ζούμε σε χαλεπούς καιρούς και όλα γύρω μας αλλάζουν.

Το κείμενο είναι και θα παραμείνει διαχρονικό. Δεν είναι μια ιστορική αναδρομή σε ένα πρόσωπο γιατί, μεταξύ μας, ο Λεοπόλδος είναι η αφορμή και όχι η αιτία. Οι δολοφόνοι στην ιστορία μας δεν είναι μόνον όσοι διαπράττουν το έγκλημα, αλλά και όσοι επωφελούνται από αυτό και αυτή η κατάσταση κοινωνικά και πολιτικά υπήρχε, υπάρχει και φοβάμαι πως θα υπάρχει και στο μέλλον. Τα χέρια μας είναι βαμμένα με αίμα και αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε για να αλλάξουμε. Η ιστορία μάς βαραίνει όλους και με το να καταδικάζουμε τους φανερά ενόχους, ενώ εάν βρισκόμασταν στη θέση τους θα κάναμε το ίδιο, δεν βοηθάει. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει εφόσον αναλάβουμε ευθύνες γιατί τους δολοφόνους των εθνών αλλά και της ζωής μας όλης εμείς τους αναδεικνύουμε και εμείς τους ανεχόμαστε. 

Ο κ. Τριαρίδης υπογράφει ένα κείμενο γεμάτο από αποδείξεις πως όλοι ευθυνόμαστε για ό,τι συμβαίνει, για ό,τι συνέβη και φυσικά για ό,τι θα συμβεί. Πώς μπορούμε να ζητάμε δικαιοσύνη όταν δεν είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε γι’ αυτήν σε κάθε περίσταση και σε κάθε περίπτωση; Αυτό που ακόμα φέρνει στο φως αυτό το κείμενο είναι μία κατηγορία ανθρώπων που οι υπόλοιποι χαρακτηρίζουμε «τρελούς», που τους κοιτάμε στα τρένα, στα λεωφορεία και λέμε από μέσα μας «Α! Τον κακομοίρη». Ο κ. Τριαρίδης θέλει να μας κάνει να μάθουμε την αλήθεια, και όχι τυχαία, μέσα από έναν τέτοιο άνθρωπο, διότι εάν δώσουμε λίγο από το χρόνο μας και ακούσουμε αυτόν τον κόσμο που συναντάμε στο δρόμο, μόνο αλήθειες θα ακούσουμε. 

Με σκληρό τρόπο ναι αλλά αλήθειες, και τελικά ίσως μόνο αυτό να αξίζει ίσως μόνο αυτός να είναι ο δρόμος προς έναν όμορφο και δίκαιο κόσμο. Την ομορφιά αυτού του κόσμου, τετριμμένο το ξέρω, αλλά μόνο εμείς μπορούμε να την φανερώσουμε, οι άνθρωποι. Αν πραγματικά είμαστε άνθρωποι.

Η Μαρία Τσομπανάκου σκηνοθετεί την παράσταση

Συντελεστές:

Από την ομάδα ex.anima

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Μαρία Τσομπανάκου, Βασιλική Κούλη

Ερμηνεία: Μαίρη Ξένου

Σπέσιαλ εφέ: Αλέξανδρος Λόγγος

Φωτισμοί: Ιωάννα Ζέρβα

Φωτογραφίες-Βίντεο: Νίκος Πανταζάρας

Μοντάζ βίντεο-trailer: Βασίλης Μιχαλόπουλος

Σχεδιασμός αφίσας: Ελένη Θαλασσινού

Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Παραγωγή: ΕΝΕΛΠΑ

INFO: 

Faust, Kαλαμιώτου 11 & Αθηναϊδος 12, Αθήνα

Κάθε Πέμπτη στις 20:30

https://www.koutipandoras.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου