Σε ένα ξενοδοχείο της Τζακάρτα, συζητώ με υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοσιογράφους για το θέμα ταμπού που έχει σφραγίσει την ιστορία της Ινδονησίας: τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων αριστερών τα χρόνια 1965-66.

Απέξω, ακούγονται συνεχώς κορναρίσματα. Η ινδονησιακή πρωτεύουσα διεκδικεί το παγκόσμιο ρεκόρ στην ατμοσφαιρική ρύπανση και το κυκλοφοριακό χάος είναι ένα καθημερινό βασανιστήριο για τα 30 εκατoμμύρια, που ζουν στην ευρύτερη Τζακάρτα.

Η πρωτεύουσα έχει ελάχιστο πράσινο αλλά περισσότερους ουρανοξύστες από την Νέα Υόρκη, χτισμένους ανάμεσα σε χαμόσπιτα και τενεκεδουπόλεις. Η οικονομία αυτής της χώρας των 280 εκατομμυρίων αναπτύσσεται τόσο γρήγορα όσο και το χάσμα φτωχών-πλουσίων: η Ινδονησία είναι η τέταρτη χώρα στον πλανήτη με τις μεγαλύτερες κοινωνικές διαφορές. Και αυτή η στρεβλή ανάπτυξη έχει τις ρίζες της στο ιστορικό γεγονός που άλλαξε τα πάντα: τη γενοκτονία της δεκαετίας του ‘60.

Μετά την ανεξαρτησία της το 1944-5, η Ινδονησία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα των Αδέσμευτων, μαζί με τη Γιουγκοσλαβία, την Ινδία, την Αλγερία, την Κύπρο και μια σειρά από χώρες που έχουν μόλις απαλλαγεί  από τον αποικιοκρατικό ζυγό. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδονησίας είναι το τρίτο μεγαλύτερο ΚΚ στον κόσμο, μετά το κινεζικό και το σοβιετικό, με ισχυρές  προσβάσεις στα εργατικά συνδικάτα, στους αγρότες και τους διανοούμενους.

Το πραξικόπημα ενός ταγματάρχη

 

Τον Οκτώβριο του 1965, αξιωματούχοι του ινδονησιακού στρατού παραμερίζουν τον πρόεδρο Σουκάρνο, ιδρυτή της δημοκρατίας και ήρωα του αγώνα της ανεξαρτησίας, εγκαινιάζοντας μια εκστρατεία μαζικών δολοφονιών. Ο στρατός, παραστρατιωτικές ομάδες και εθνικιστές πολιτοφύλακες δολοφονούν εν ψυχρώ τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, όποιον άλλο θεωρούν ύποπτο για αριστερές ιδέες και μέλη της κινεζικής μειονότητας.

Μόνο τους πρώτους μήνες τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν, ενώ η σφαγή συνεχίστηκε το 1966 και σποραδικά τα επόμενα χρόνια. Υπολογίζεται ότι οι νεκροί φτάνουν ή και ξεπερνούν συνολικά το ένα εκατομμύριο, ενώ ο αρχηγός των Ινδονήσιων Πεζοναυτών έκανε λόγο για 3 εκατομμύρια θύματα.

Πώς να κάνεις τους κομμουνιστές κακούς

Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, γιατί η γενοκτονία είναι το μεγάλο μυστικό της ινδονησιακής κοινωνίας. Ο ταγματάρχης Σουχάρτο,  επικεφαλής του πραξικοπήματος, επέβαλλε μια αντικομμουνιστική δικτατορία που κράτησε μέχρι το 1988. Για δεκάδες χρόνια, κάθε αναφορά ήταν απαγορευμένη. Οι οικογένειες των θυμάτων εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές της αχανούς χώρας, υπό την απειλή ότι αν ανοίξουν το στόμα τους θα έχουν την ίδια τύχη.

Αντίθετα οι υπεύθυνοι των σφαγών υπερηφανεύονταν για τη δράση τους, οργανώνοντας παραστρατιωτικές ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτα μέχρι σήμερα. Στο συγκλονιστικό, πολυβραβευμένο και υποψήφιο για Οσκαρ ντοκιμαντέρ η «Πράξη  του Φόνου»( the Act of killing) που γυρίστηκε το 2012, ο Αμερικανός σκηνοθέτης Τζόσουα Οπενχάιμερ έπεισε τους δράστες όχι μόνο να διηγηθούν τα ..κατορθώματα τους, αλλά να αναπαραστήσουν τους φόνους και τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλαν τα θύματα τους.(μπορείτε να το δείτε στο τέλος του άρθρου).

Ως πρόσχημα της γενοκτονίας, χρησιμοποιήθηκαν, εκ των υστέρων, οι δολοφονίες κάποιων ανώτατων στρατιωτικών και επίσης η φήμη ότι το ΚΚ ετοιμαζόταν να ανατρέψει βίαια το καθεστώς. Στο ντοκιμαντέρ του Οπενχάιμερ ένας από τους δράστες παραδέχεται ότι το δικό του στρατόπεδο ήταν οι κακοί προσθέτοντας: «είναι εύκολο να κάνεις τους κομουνιστές κακούς, άμα πριν τους έχεις σκοτώσει». 

Αποκαλύψεις για τις ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ, τους οποίους ενοχλούσαν οι κινήσεις του προέδρου Σουκάρνο με το Κίνημα των Αδεσμεύτων και είχαν αρχίσει να εμπλέκονται για τα καλά στον πόλεμο με τους κομουνιστές αντάρτες του γεγονικού Βιετνάμ, ήξεραν για το φόνο. Το 2017, η  ακούραστη αμερικανική μη κυβερνητική οργάνωση National Security Archive , έδωσε στη δημοσιότητα 39 έγγραφα της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Τζακάρτα που δείχνουν ότι το διπλωματικό προσωπικό των ΗΠΑ είχε πλήρη επίγνωση της κλίμακας και της αγριότητας των δολοφονιών.

Τα ντοκουμέντα αποκαλύπτουν ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες και οι ομόλογοι τους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατέγραφαν δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες από τον στρατό, παραστρατιωτικές ομάδες και μουσουλμανικές πολιτοφυλακές, υπόπτων για συμμετοχή στο ΚΚ, Κινέζων, καθώς και συνδικαλιστών, δασκάλων, ακτιβιστών και καλλιτεχνών.

Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, μια υπόσχεση του σημερινού πρόεδρου της Δημοκρατίας Τζόκο Ουϊντόντο  ότι θα ασχοληθεί με την υπόθεση καθώς και πιέσεις από τις οικογένειες των θυμάτων, ξεκίνησαν έρευνες που έχουν μέχρι στιγμής οδηγήσει στην ανακάλυψη 33 μαζικών τάφων. Σε έναν από αυτούς βρέθηκαν οι σκελετοί 250 ανθρώπων. Αλλά ο στρατός, ισχυρές παραστρατιωτικές ομάδες  αντιδρούν στην αναψηλάφηση της υπόθεσης. Μόλις στα τέλη του 2022 ο πρόεδρος Ουϊντόντο δήλωσε ότι «λυπάται », αλλά απέφυγε να ζητήσει συγνώμη για τη μεγάλη τραγωδία και τις μικρότερες που ακολούθησαν ακόμη και μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1988΄

Ο νέος νόμος που απαγορεύει το.. σεξ - «Το μοντέλο Τζακάρτα»

Το αποτρόπαιο έγκλημα,  από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες σε καιρό ειρήνης, έφερε τα πάνω κάτω στην κοινωνία της Ινδονησίας. Ο διάχυτος φόβος συνδυάστηκε τα επόμενα χρόνια με την επιβολή ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που φτώχυνε τους αδύναμους και ενίσχυσε τους πλουσιότερους.

Είκοσι οικογένειες διοικούν ουσιαστικά τη χώρα. Σύμφωνα με την γνωστή οργάνωση Oxfam, «oι τέσσερις πλουσιότεροι άνθρωποι στην Ινδονησία, έχουν περισσότερο πλούτο από τα 100 εκατομμύρια των πιο φτωχών».

Παράλληλα με τη διεθνή άνοδο του ισλαμικού φονταμενταλισμού, η διεύρυνση των κοινωνικών αδικιών έχουν οδηγήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στο φανατικό Ισλάμ ( το 85% από τα 280 εκατ  των κατοίκων είναι Μουσουλμάνοι- ο μεγαλύτερος πληθυσμός Μουσουλμάνων στον κόσμο). Υποχρεωτική στις δημόσιες υπηρεσίες, η χρήση της μαντήλας έχει περάσει από το 10 στο 80% του γυναικείου πληθυσμού μέσα σε μερικά χρόνια. Από τον προηγούμενο μήνα, η νέα νομοθεσία απαγορεύει τις εξωγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, ακόμη και τη συγκατοίκηση μεταξύ γυναικών.

Τελευταίο αλλά επίσης σημαντικό, το «μοντέλο Τζακάρτα»-την εξαφάνιση των πολιτικών αντιπάλων μέσω της φυσικής τους εξόντωσης- αποτέλεσε πηγή ..έμπνευσης για τις δικτατορίες της Χιλής και της Αργεντινής τη δεκαετία του 70, όταν δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ δεκάδες χιλιάδες αριστεροί. Ευτυχώς, μόλις το 1967,  ο Παπαδόπουλος δεν είχε το χρόνο να το ξεπατικώσει.

Μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ σε 2 μέρη

 
 
 
 
 
 
 
 

πηγη: https://tvxs.gr