Ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Μπομπ Μενέντεζ, ο πανίσχυρος Αμερικανός γερουσιαστής που προεδρεύει στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων; Κάποια ημεδαπά λιβανιστήρια έχουν βαλθεί να μας τον παρουσιάσουν σαν τον καινούργιο λόρδο Μπάιρον, έναν ορκισμένο φιλέλληνα που από άδολη αγάπη προς την πατρίδα μας πολεμάει μοναχός του να σώσει τα νησιά μας από τους Αγαρηνούς, στερώντας από τον Ερντογάν την πρόσβαση στα... πανάκριβα F-35 (τα οποία, φυσικά, θα έχουμε τη τιμή να αγοράσουμε εμείς), τα εκσυγχρονισμένα F-16 και πάσης φύσεως άλλα μοντέρνα όπλα, και γενικά ρίχνοντας άγκυρα στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Αγκυρας. Ελλάδα και Κύπρος τον έχουν τιμήσει με Μεγαλόσταυρους, ενώ νερό στο όνομά του πίνουν και οι Αρμένιοι, τους οποίους υποστήριξε στον ατυχή πόλεμο με τους Αζέρους. Και στην Αθήνα τρέμουν μήπως πάρουν οι Ρεπουμπλικανοί τη Γερουσία και τον διώξουν από την κρίσιμη Επιτροπή...
Αλλοι, πιο «διαβασμένοι», περιγράφουν τον Μενέντεζ σαν ένα είδος πολιτικού «νονού» της κουβανέζικης παροικίας (κάποιοι τη λένε και μαφία...) και αφεντικό της Δημοκρατικής εκλογικής «μηχανής» του Νιου Τζέρσεϊ - έναν πολιτικό βουτηγμένο στη διαφθορά και την ευνοιοκρατία, αφού και ο γιος του μόλις εκλέχτηκε βουλευτής. Και, ταυτόχρονα, σαν ένα από τα αγριότερα γαμψώνυχα «γεράκια», με προσωπική εμπλοκή σε όλους τους τυχοδιωκτικούς πολέμους των ΗΠΑ την τελευταία τριακονταετία – και πρωτίστως στη συνεχιζόμενη μεγα-σύρραξη στην άμοιρη Ουκρανία.
Γεννήθηκε το 1954 στη Νέα Υόρκη, από φτωχούς Κουβανούς μετανάστες: ο πατέρας του μαραγκός, η μάνα του μοδίστρα. Σύντομα μετακόμισαν στη Γιούνιον Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ, μια κατά πλειοψηφία ισπανόφωνη εργατούπολη χτισμένη για να υπηρετεί τους πλούσιους λευκούς αφέντες του νησιού της ελίτ. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες και σύντομα έγινε βοηθός τού επίσης Κουβανού δημάρχου Γουίλιαμ Μούστο. Ομως γρήγορα στράφηκε εναντίον τού δημοφιλούς μέντορά του, καταθέτοντας μάλιστα σε βάρος του σε υπόθεση διαφθοράς και επιχειρώντας (αποτυχημένα) να γίνει εκείνος δήμαρχος της Γιούνιον Σίτι το 1982. Τα κατάφερε, τελικά, το 1986, μετά την καταδίκη του Μούστο, και κάπου εκεί αρχίζει η καριέρα του σαν «Big Boss» των Λατίνων του Νιου Τζέρσεϊ, όπου τα τρία τέταρτα ψηφίζουν... δαγκωτά Δημοκρατικούς, και η πραγματική μάχη δίνεται για το κομματικό χρίσμα: μια πορεία που τον οδήγησε πρώτα στην πολιτειακή Γερουσία, μετά (1993-2006) στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και έκτοτε στη Γερουσία.
Τι έκανε τριάντα χρόνια στο Κογκρέσο; Στην εσωτερική πολιτική, ο Μενέντεζ ανήκει στην προοδευτική πτέρυγα των Δημοκρατικών, με αριστερές θα λέγαμε θέσεις στο μεταναστευτικό (από τους βασικούς υποστηρικτές της νομιμοποίησης των «Dreamers», του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων των ΛOATKI+, του «Obama-Care» και του περιορισμού της οπλοκατοχής. Οταν όμως η κουβέντα πάει στα οικονομικά και την εξωτερική πολιτική, ο Μενέντεζ είναι... Παναγία βοήθα. Για παράδειγμα, πρωτοστάτησε στην κατάργηση του νόμου Glass-Steagall του 1933, ανοίγοντας τον δρόμο στις επενδυτικές τράπεζες για το «πάρτι με τις φούσκες» που οδήγησε στις μεγάλες χρηματοπιστωτικές κρίσεις του 2001 (Enron κτλ.) και, κυρίως, του 2008. Ταυτόχρονα προώθησε νόμους που ευνοούσαν μεγάλες φοροαπαλλαγές για τους υπερ-πλούσιους των ΗΠΑ, αρκετοί από τους οποίους όλως τυχαίως ζουν στο Νιου Τζέρσεϊ, και το 2010 ζήτησε τη «διάσωση» τράπεζας που ελεγχόταν από χορηγούς του...
Πάμε όμως στις «Εξωτερικές Υποθέσεις». Εκεί, λοιπόν, το κύριο χαρακτηριστικό του Μενέντεζ δεν είναι η σχετικά «φρέσκια» αντιτουρκική στάση του, αλλά η σταθερή, φανατική πολεμική του ενάντια στο καθεστώς της Κούβας και όσους τολμούν να καταγγείλουν το φονικό εμπάργκο. Θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους ηγέτες τού (αντι-)κουβανικού λόμπι στις ΗΠΑ και πριν από μερικά χρόνια επιτέθηκε προσωπικά στον τότε πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, επειδή επισκέφθηκε την Αβάνα και σύγκρινε την τουρκική κατοχή με το αμερικανικό «μπλοκέο».
Εννοείται δε πως, ως ισόβιος ψυχροπολεμιστής και αντικομμουνιστής, τάσσεται σταθερά κατά της Κίνας και της Ρωσίας και υποστηρίζει όλες τις ενέργειες εναντίον τους, με ιδιαίτερη εμπλοκή στην ουκρανική τραγωδία: ήταν από τους πρώτους γερουσιαστές που επισκέφθηκαν το Κίεβο μετά το πραξικόπημα του 2014 και την ίδια χρονιά προώθησε το Ukraine Freedom Support Act, τον πρώτο νόμο που χρηματοδότησε και εξόπλισε τους Ουκρανούς για να εισβάλουν στις εξεγερμένες ρωσόφωνες επαρχίες.
Και βέβαια, υποστήριξε όλους τους επεκτατικούς πολέμους, με μοναδική εξαίρεση τη δεύτερη εισβολή στο Ιράκ: βασικός υπέρμαχος της «ανθρωπιστικής επέμβασης» στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ψήφισε υπέρ της εισβολής, αλλά και κατά της αποχώρησης (!) των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και τη Συρία, και βέβαια ψήφισε το ‘18 κατά του εμπάργκο όπλων σε βάρος της Σαουδικής Αραβίας, ώστε η τελευταία να συνεχίσει τον βρόμικο πόλεμο στην Υεμένη... Είναι όμως και φανατικός φιλο-Ισραηλινός: όχι μόνον αντιτάχθηκε στη συμφωνία του Ομπάμα για τα πυρηνικά του Ιράν, το 2015, αλλά κατόπιν υποστήριξε την επονείδιστη Israel Anti-Boycott Act, που απειλεί με φυλάκιση έως και 20 χρόνων όποιον Αμερικανό συμμετάσχει σε μποϊκοτάζ εναντίον του Ισραήλ για τους παράνομους εποικισμούς στα κατεχόμενα!
Αφησα τα καλύτερα για το τέλος: ο Μενέντεζ είναι ένας από τους πρωταθλητές ολόκληρου του Καπιτωλίου σε καταγγελίες για διαφθορά, και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις (το 2006 για μια ύποπτη υπόθεση ενοικίασης ακινήτου, από την οποία πληρώθηκε με εκατοντάδες χιλιάδες ομοσπονδιακά δολάρια, και το 2015 για τις σχέσεις διαπλοκής του με τον βασικό σπόνσορά του, τον ζάπλουτο επιχειρηματία Σάλομον Μέλγκεν) έφτασε πολύ κοντά στην καταδίκη, ακόμη και στη φυλακή, αλλά περιέργως... καθάρισε. Στη δεύτερη υπόθεση μάλιστα (που σημειωτέον ξανάνοιξε πριν από λίγες εβδομάδες, με νέα στοιχεία σε βάρος του, καθώς η πρώτη δίκη είχε διακοπεί λόγω αμφιβολιών), αποδείχτηκε περίτρανα πως ο Μενέντεζ είχε αποδεχτεί -πέρα από τεράστιες προεκλογικές χορηγίες- και σειρά από απαγορευμένα «δωράκια» του Μέλγκεν, περιλαμβανομένων και κάπου 750.000 δολαρίων που πήγαν κατευθείαν... τσέπη: μάλιστα η Επιτροπή Ηθικής της Γερουσίας κατακεραύνωσε γραπτώς τον Μενέντεζ και τον διέταξε να αποπληρώσει την αξία των «δώρων»...
Γιατί τον επιλέξαμε
Γιατί κάποιοι προσπαθούν σώνει και καλά να μας τον παρουσιάσουν ως «νέο Μπάιρον» και πρωταθλητή του φιλελληνισμού στις ΗΠΑ, ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και κομματάκι... δυσώδης!
πηγη: https://www.efsyn.gr