Λίστα αντικειμένων
Του Ανδρέα Κοσιάρη
Παπαγαλίζοντας επιχειρήματα των ακραίων θιασωτών της ελεύθερης αγοράς, η Πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόσι, τάχθηκε την Τετάρτη ενάντια στη διαγραφή του φοιτητικού χρέους των Αμερικανών, δείχνοντας για ακόμα μία φορά σε ποια πλευρά στέκεται το κατεστημένο του κόμματος των Δημοκρατικών.
Το χρέος από τα φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ έχει σχεδόν διπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία, φτάνοντας τα 1,73 τρισεκατομμύρια δολάρια, με περισσότερα από 40 εκατομμύρια Αμερικανών να χρωστούν κατά μέσο όρο σχεδόν 40.000 δολάρια έκαστος.
Όπως είναι κατανοητό, αυτό το χρέος ακολουθεί τους αποφοίτους των αμερικανικών πανεπιστημίων για χρόνια ή και δεκαετίες, με πολλούς να δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στην αποπληρωμή των δόσεών τους. Ως εκ τούτου, η μερική ή και συνολική διαγραφή των χρεών αυτών είναι ένα από τα κύρια προτάγματα των πιο προοδευτικών τμημάτων της αμερικανικής πολιτικής σκηνής εδώ και χρόνια, και έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προεκλογική καμπάνια του 2020. Ο Τζο Μπάιντεν είχε δεσμευτεί ως υποψήφιος για τη διαγραφή τουλάχιστον 10.000 δολαρίων φοιτητικού χρέους για κάθε έναν ή μία που πληροί τις προϋποθέσεις.
Όμως έξι μήνες αφότου ανέλαβε την προεδρία, δεν έχει υπάρξει κάποια εξέλιξη στο ζήτημα. Έτσι, την περασμένη Τρίτη ο επικεφαλής της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Τσακ Σούμερ, μαζί με τη γερουσιαστή Ελίζαμπεθ Γουόρεν και τη βουλεύτρια Αγιάνα Πρέσλεϊ, παρουσίασαν εκ νέου ένα σχέδιο για τη διαγραφή φοιτητικού χρέους έως 50.000 δολαρίων ανά δανειολήπτη.
Σύμφωνα με τους νομοθέτες και τις οργανώσεις που στηρίζουν το σχέδιο, μια τέτοια «σεισάχθεια» δεν χρειάζεται να περάσει από τα δύο νομοθετικά όργανα των ΗΠΑ, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί απευθείας από τον Πρόεδρο «με μια μονοκονδυλιά». Αυτό διότι, εν ολίγοις, η συντριπτική πλειοψηφία του φοιτητικού χρέους αποτελεί χρέος προς την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση και όχι προς ιδιώτες. Μέχρι το 2010, ένα μέρος των Ομοσπονδιακών δανείων παρεχόταν από ιδιώτες με εγγυήσεις της κυβέρνησης, όμως έκτοτε τα Ομοσπονδιακά φοιτητικά δάνεια, που σήμερα ανέρχονται σε 1,56 τρισ. χρέους, δίνονται απευθείας με κυβερνητική χρηματοδότηση.
Μόλις 24 ώρες έπειτα από την παρουσίαση του σχεδίου για τη διαγραφή του φοιτητικού χρέους, όμως, ήρθε η «απάντηση», όχι από την αντίπερα όχθη του πολιτικού χάρτη, αλλά από την κύρια εκπρόσωπο του κατεστημένου του Δημοκρατικού κόμματος, την Πρόεδρο της Βουλής, Νάνσι Πελόσι.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους και απαντώντας σε ερωτήσεις για το θέμα, η «ισχυρή κυρία» των Δημοκρατικών ισχυρίστηκε αφενός ότι ο Πρόεδρος δεν έχει τη δικαιοδοσία να διαγράψει έστω μέρος του φοιτητικού χρέους, αλλά ότι αυτό θα πρέπει να γίνει μέσω των νομοθετικών σωμάτων, της Βουλής και της Γερουσίας.
«Ο κόσμος νομίζει πως ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει την εξουσία να συγχωρέσει χρέη. Δεν την έχει», είπε η Πελόσι, για να συμπληρώσει, «Μπορεί να αναβάλει, μπορεί να καθυστερήσει, αλλά δεν έχει αυτήν την εξουσία. Αυτό πρέπει να γίνει μέσω πράξης του Κογκρέσου». Νομικοί, βουλευτές και ακτιβιστές λένε πως αυτό είναι κατάφωρα ψευδές. Η οργάνωση Debt Collective, μία ένωση δανειοληπτών, έχει μάλιστα καταθέσει προσχέδιο εκτελεστικού διατάγματος που αν εφαρμοζόταν θα έκανε ακριβώς αυτό — θα διέγραφε το σύνολο του ομοσπονδιακού φοιτητικού χρέους «απελευθερώνοντας 45 εκατομμύρια ανθρώπους που συντρίβονται» από αυτό, όπως έγραψαν σε ανακοίνωσή τους.
Ίσως όμως πιο σημαντική από τα νομικίστικα τερτίπια της Πελόσι, ήταν η τοποθέτησή της ενάντια στην ίδια την έννοια της διαγραφής του φοιτητικού χρέους, δείχνοντας πόσο εναγκαλισμένο είναι το κόμμα των Δημοκρατικών με την αντικοινωνική ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς.
«Ας υποθέσουμε ότι (…) το παιδί σας μόλις αποφάσισε ότι, αυτή τη στιγμή, [δεν] θέλει να πάει στο κολέγιο, αλλά πληρώνετε φόρους για να συγχωρήσετε τις υποχρεώσεις κάποιου άλλου», είπε η Πελόσι. «Ίσως να μην είστε ευχαριστημένοι με αυτό».
Όπως τόνισαν διάφοροι σχολιαστές, το «επιχείρημα» αυτό πηγάζει απευθείας από τους πιο ακραίους κύκλους των αντιδραστικών και ατομικιστικών ιδεολογιών, και πρόκειται ουσιαστικά για ένα επιχείρημα κατά της ίδιας της φορολογίας και του κοινωνικού κράτους.
Είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι δεν πρέπει να πληρώνει φόρους για να χρηματοδοτεί τη δημόσια παιδεία αφού δεν έχει παιδιά, ή την πυροσβεστική αφού το σπίτι του δεν καίγεται. Τέτοιου επιπέδου επιχειρήματα, για παράδειγμα, ακούγονται στην Ελλάδα μονάχα από ακραίους ελευθεραγορίτες όπως ο Θάνος Τζήμερος ή το διαβόητο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών, που έχει κατά καιρούς αναγάγει τη φοροαποφυγή ως ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του ατζέντας.
Η Debt Collective χαρακτήρισε το μήνυμα της 81χρονης Πελόσι, η οποία παρεμπιπτόντως διαθέτει περιουσία τουλάχιστον 120 εκατ. δολάρια, «αναληθές με βάση την πραγματικότητα και πολιτικά αυτοκτονικό». Όντως έτσι είναι, αλλά είναι και συνεπές με την πολιτική κοσμοθεωρία του κατεστημένου του κόμματος των Δημοκρατικών.
Όπως έχουμε τονίσει στο παρελθόν, η πολιτεία που για δεκαετίες εκπροσωπούσε ο σημερινός πρόεδρος Μπάιντεν, το Ντέλαγουερ, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους φορολογικούς παραδείσους στον πλανήτη. Ο ίδιος ο Μπάιντεν είναι γνωστός, όχι μόνο για τις φιλικές, αλλά και για τις ιδεολογικές του σχέσεις με μερικούς από τους πιο συντηρητικούς και νεοφιλελεύθερους πολιτικούς των ΗΠΑ, όπως ο Στρομ Θέρμοντ και ο Ρόναλντ Ρήγκαν.
Αλλά ίσως σημαντικότερα, τα μεγάλα κεφάλια των Δημοκρατικών φοβούνται πως μία προοδευτική νίκη σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, όπως το ογκωδέστατο φοιτητικό χρέος, θα «άνοιγε την όρεξη» των πιο «σοσιαλίζοντων» φωνών εντός του κόμματος. Θα άνοιγε τον δρόμο για περαιτέρω διεκδικήσεις φορολόγησης του πλούτου, αναδιανομής του, δημόσιας ασφάλισης, υγείας και παιδείας, ελέγχου της Γουόλ Στρητ, και άλλων ζητημάτων που θίγουν τα συμφέροντα των μεγάλων χρηματοδοτών και των δύο αμερικανικών κομμάτων.
πηγη: https://info-war.gr