Διανύουμε μια εποχή μεταβάσεων με κύριες την «πράσινη» και την 4η βιομηχανική επανάσταση της συνεξέλιξης βιολογικής ανθρώπινης νοημοσύνης με την τεχνητή ψηφιακή. Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της υπολογιστικής μηχανικής διαμορφώνουν ένα πολύ συγκεκριμένο τοπίο, όπου αναβαθμίζεται ο ρόλος των μηχανών και υποβαθμίζεται εκείνος των ανθρώπων. Παραμένοντας σταθερά κριτικοί στην τεχνολογία και τις συνδηλώσεις που αυτή φέρει, πέρα από τις χρήσεις της, και ποιον τελικά εξυπηρετεί, δεν φέρουμε το μανδύα του σύγχρονου λουδίτη αλλά μελετούμε και αναζητούμε λειτουργίες που να είναι πραγματικά χρήσιμες στον άνθρωπο. Και το λέμε αυτό, διότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι τεχνολογικές «επαναστάσεις» δεν είχαν τα αποτελέσματα που διεμήνυαν με στόμφο διάφοροι δημοσιολογούντες. Θυμόμαστε πριν από χρόνια, το 2007, όταν η Amazon κυκλοφορούσε για πρώτη φορά τη συσκευή ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων Kindle, και όλα τα μμε διεθνώς μιλούσαν για το θάνατο του έντυπου βιβλίου. Αποδείχθηκαν ανυπόστατες φήμες, αφού το έντυπο βιβλίο δεν απειλείται από αυτό καθαυτό το τεχνολογικό μέσο υποκατάστασης του αλλά γενικότερα από τη σύγχρονη ψηφιακή εποχή της ταχύτητας και της ρηχότητας που μας περιβάλλει. Όμως, η επέλαση της ψηφιακής εποχής δεν απειλεί μόνο το βιβλίο ή το σύγχρονο τρόπο ζωής των τελευταίων αστικοποιημένων δεκαετιών αλλά συνολικά τους φυσικούς πόρους του πλανήτη για λόγους ενεργειακούς. Και αυτό δεν είναι μια υπερβολή. Είναι μια πραγματικότητα στην οποία συγκλίνουν όσοι ασχολούνται με την επίλυση της εξίσωσης της ενεργειακής επάρκειας. Όλα τα μοντέλα πρόβλεψης κατανάλωσης ενέργειας «ξανά τρέχουν» λόγω της έλευσης της τεχνητής νοημοσύνης αλλά και των εξακριβωμένων τεράστιων αναγκών που απαιτεί. Συνεπώς η συζήτηση περί των ορίων της χρήσης της τεχνολογίας δεν είναι ξεπερασμένη αλλά αφορά την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. «Υπερβολές!», θα αναφωνήσει κάποιος και πολύ λογικά, αφού η πληροφόρηση και τα αφηγήματα που διακινούνται μιλούν για ΑΠΕ και «πράσινη μετάβαση».
Πως απειλείται, λοιπόν, το ανθρώπινο είδος; Καταρχήν απειλούμαστε σταθερά από την παρουσία και ανάπτυξη της κυριαρχίας και της εξουσίας. Και αυτός δεν είναι ένας βερμπαλισμός αλλά η ουσία. Για παράδειγμα, εκλέχτηκε ο Τράμπ στις ΗΠΑ, και πολλά μμε έκαναν λόγο για δυσοίωνες προβλέψεις στο ζήτημα των δράσεων που αφορούν την κλιματική αλλαγή. Την ίδια χρονική περίοδο λάμβανε χώρα στο Μπακού η συνδιάσκεψη COP29, γι’ αυτό ακριβώς το θέμα. Είναι κοινή πεποίθηση όλων όσων παρακολούθησαν τις εργασίες της, ότι δεν αποφασίστηκε κάτι ουσιαστικό που να ανατρέψει τη δυσμενή κατάσταση που ισχυρίζονται οι εξουσιαστές ότι βρισκόμαστε κλιματικά. Δηλαδή, κατηγορούν οι «καλοί και ανησυχούντες εξουσιαστές», αναποφάσιστοι σύνεδροι του COP29, τον «κακό» Τράμπ για αδράνεια. Οι συνειδητοποιημένοι κατηγορούν τον «αρνητή» χωρίς, όμως, να αποφασίζουν κάτι. Μοιράζουν τους ρόλους του «καλού» και του «κακού» και τα μμε φτιάχνουν τα προσωπεία τους. Έχουμε ξαναγράψει για το ρόλο αυτών των συσκέψεων και συνεδρίων, είναι σφόδρα αντιφατικό να πραγματοποιούνται οι συγκεκριμένες συσκέψεις σε χώρες εξόρυξης ορυκτών, αλλά αυτό φανερώνει και την εξαπάτηση που επιφυλάσσουν. Τη συγκεκριμένη σύσκεψη επισκέφθηκε και ο Κ. Μητσοτάκης, στα πλαίσια του «κλιματικού τουρισμού». Δεν θα μπορούσε άλλωστε να απουσιάζει από μια σύνοδο, όπου τα οικονομικά αλισβερίσια είναι κυρίαρχα και που ο Guardian χαρακτήρισε «travesty of justice» –«παρωδία δικαιοσύνης». Είναι αξιοσημείωτο επίσης, ότι στη συνέντευξη Σαμαρά, που αποτέλεσε την αφορμή της διαγραφής του από τον Πρωθυπουργό, αναφέρεται πολλάκις για την αντίθεση του στη ταχεία επίσπευση της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, καθώς επίσης και στο ζήτημα της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, το οποίο συνδέεται άμεσα με τα πλωτά αιολικά πάρκα του Αιγαίου και τη συνεκμετάλλευσή τους. Στη τρίτη δεκαετία του 21ου αι., το ζήτημα του Αιγαίου δεν αποτελεί αντικείμενο διενέξεων για τυχόν πετρελαϊκή συνδιαχείριση, αλλά για τη συνεκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας από την ελίτ των όμορων χωρών. Γι’ αυτούς μετέβη ο Μητσοτάκης στο Μπακού, όπως παλιότερα το είχε πράξει για τον Κοπελούζο στην COP της Αιγύπτου. Είναι σαφές, ότι ασκείται τεράστια πίεση από τα καρτέλ ενέργειας, Ελλάδας και Τουρκίας, ώστε το Αιγαίο να μετατραπεί σε ένα τεράστιο αιολικό πάρκο. Παρενθετικά αλλά επίκαιρο, τι κοστίζει στη ΤΕΡΝΑ να ανακατασκευάσει την πολυκατοικία της οδού Αρκαδίας στου Αμπελόκηπους εάν είναι να πάρει τη «δουλειά» στο Αιγαίο; Άρα από «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» οδεύουμε στο «το Αιγαίο ανήκει στα μελτέμια του». Και επειδή, συχνά, πίσω από τις συγκρούσεις, διαγραφές, παραιτήσεις των εξουσιαστών και του πολιτικού τους προσωπικού βρίσκονται αδηφάγα συμφέροντα οικονομικής φύσεως, δεν πειθόμαστε εύκολα για τα δήθεν «χαριεντίσματα» που ξένισαν ένθεν και ένθεν.
Στην παγκόσμια οικονομία, όλοι οι τεχνολογικοί κολοσσοί επενδύουν τα περισσότερα κεφάλαιλά τους για έρευνα στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Μιας αιχμής που για να λειτουργήσει αποτελεσματικά απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας και αυτές δεν μπορούν να καλυφθούν σταθερά με τις «πράσινες» ΑΠΕ. Ο δρόμος για την πυρηνική ενέργεια είναι ήδη στρωμένος… Το τελευταίο τρίμηνο οι τεχνολογικοί κολοσσοί Amazon, Google, Microsoft έχουν συνάψει συμφωνίες για την ανάπτυξη μικρών αρθρωτών πυρηνικών αντιδραστήρων (SMR). Η Amazon ποντάρει πολλά στην πυρηνική ενέργεια για να επεκτείνει μαζικά τα data-center της σε τρεις πολιτείες των ΗΠΑ. Μια επένδυση ύψους 52 δις δολαρίων! Τον περασμένο μήνα συμφώνησε με τη Dominion Energy, ενεργειακό κολοσσό, για την ανάπτυξη των SMR, που έχουν μέγεθος το 1/10 σε σχέση με τους κλασσικούς πυρηνικούς σταθμούς. Αυτή η συμφωνία της Amazon δεν είναι η μόνη· ταυτόχρονα ανακοίνωσε μια συμφωνία για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και εγκατάστασης μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων στην πολιτεία της Ουάσιγκτον με τον οργανισμό δημόσιας ενέργειας Energy Northwest. Η X-energy, εταιρεία-συνεργάτης της Energy Northwest, ήδη κατασκευάζει τον πρώτο προηγμένο αντιδραστήρα της με την Dow. Μέσω αυτής της συμφωνίας, η Amazon και η X-energy σχεδιάζουν να θέσουν σε λειτουργία περισσότερα από 5 γιγαβάτ νέων έργων ηλεκτρικής ενέργειας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες έως το 2039, σε μια προσπάθεια κάλυψης των τεράστιων αναγκών σε ενέργεια για την τεχνητή νοημοσύνη.
Οι SMR, λοιπόν, πέραν από το μικρότερο όγκο τους, κατασκευάζονται σε λιγότερο χρόνο και με χαμηλότερο κόστος από τους παραδοσιακούς πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι έτοιμοι στο άμεσο προσεχές διάστημα, απαιτείται μια δεκαετία τουλάχιστον. Οι θιασώτες της πυρηνικής ενέργειας ισχυρίζονται, ότι η παραγωγή ενέργειας είναι σταθερή όλο το 24ωρο σε αντίθεση με τις ΑΠΕ. Το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ έχει δηλώσει, ότι η πυρηνική ισχύς των ΗΠΑ έχει τη δυνατότητα να τριπλασιαστεί, από τα 100 γιγαβάτ το 2024 στα 300 γιγαβάτ μέχρι το 2050, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τόσο της απεξάρτησης από τον άνθρακα όσο και της αδιάκοπης παραγωγής ενέργειας. «Η πυρηνική ενέργεια είναι μια εξαιρετική επιλογή για το πώς θα ανταπεξέλθουμε στις παγκόσμιες ενεργειακές ανάγκες», δήλωσε στο Forbes ο Matt Garman, διευθύνων σύμβουλος της Amazon Web Services (AWS). «Χρειαζόμαστε περισσότερη ενέργεια που να μπαίνει στο δίκτυο και οι SMR είναι η «πιο πολλά υποσχόμενη” τεχνολογία για να το πετύχουμε αυτό»,συμπλήρωσε. Ο Garman σχολίασε, πως η πυρηνική ενέργεια θα αποτελέσει σημαντικό εφόδιο στην επέκταση των data-centers της εταιρείας για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, ενώ παράλληλα θα πετύχει τον στόχο της για net zero εκπομπές αερίων σε όλες τις δραστηριότητές της έως το 2040, καλύπτοντας σημαντικό ποσοστό πυρηνικής ενέργειας.
Την ώρα, λοιπόν, που η ΕΕ επενδύει στην «πράσινη ενέργεια» καταστρέφοντας βουνά, πεδιάδες και θάλασσες, οι ΗΠΑ επενδύουν στην πυρηνική. Εάν θεωρήσουμε, ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια τεχνολογία η οποία ήρθε για να μείνει, τότε η σταθερότητα στην κατανάλωση ενέργειας που απαιτείται δεν μπορεί να καλυφθεί από τις ΑΠΕ, είτε εγκατασταθούν αποθήκες-αντλησιοταμιευτήρες είτε όχι. Και αυτό διότι δεν χρειάζεται απλά ανακατανομή της ήδη παρεχθείσας ενέργειας αλλά τουλάχιστον τριπλασιασμός της κατά τις επόμενες 2-3 δεκαετίες. Βάσει αυτών των δεδομένων και των ανταγωνισμών που αναπτύσσονται στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή και η ΕΕ θα αποφασίσει να στραφεί στρατηγικά στην πυρηνική ενέργεια. Το γεγονός αυτό θα είναι φυσικό επακόλουθο, αφού οι «μαφίες της ενέργειας» θα έχουν τελειώσει τις μπίζνες τους και την καταστροφή τους με τις πράσινες ΑΠΕ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, ότι με μεθοδικότητα και επιμονή η πυρηνική ενέργεια ταξινομείται από πολλούς θεσμικούς στην πράσινη ενέργεια. Μπορεί η πυρηνική ενέργεια να μην εκπέμπει αέρια του θερμοκηπίου, ωστόσο προκύπτει το μείζον πρόβλημα της διαχείρισης ραδιενεργών αποβλήτων και φυσικά οι επιπτώσεις από ένα ενδεχόμενο ατύχημα. Στο ζήτημα της ασφάλειας αναφέρονται πάντα όλοι οι οπαδοί της πυρηνικής ενέργειας και σημειώνουν ότι: «αν και η τεχνολογία είναι καινούργια, εντούτοις έχει εξελιχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και οι νέοι προηγμένοι πυρηνικοί αντιδραστήρες είναι πολύ πιο ασφαλείς από τους πυρηνικούς σταθμούς της δεκαετίας του 1950 και του 1960». Ξεδιάντροπα κοροϊδεύουν και προσπαθούν να εξαπατήσουν, όταν πολύ καλά θυμόμαστε το σύγχρονο δυστύχημα στη Φουκοσίμα, στην προηγμένη τεχνολογικά Ιαπωνία. Ο Matt Garman ξεκαθάρισε ότι: «Ο κόσμος θα δυσκολευτεί να κατασκευάσει ηλιακά και αιολικά πάρκα με τον ρυθμό που θέλουμε να χρησιμοποιούμε την ενέργεια». Οι ανάγκες από τις καινοτομίες τους τρέχουν με αλματώδη ρυθμό και τα κέρδη τους δεν μπορούν να περιμένουν. Αλλά δεν είναι μόνο θέμα κερδοφορίας αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Το ζητούμενο είναι κατά πόσο η ανθρωπότητα χρειάζεται την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης σε ευρεία κλίμακα, και αυτό δεν αποτελεί μια ακόμη τεχνοφοβική διαπίστωση αλλά είναι ένας βάσιμος προβληματισμός πολλών ειδικών σε θέματα ψηφιοποίησης και τεχνολογίας. Ότι δηλαδή, η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται ένα ακόμη όπλο, βιοπολιτικό μάλιστα, στα χέρια εκείνων που διαθέτουν την ισχύ και την κυριαρχία. Η ψηφιακή τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης αναδύθηκε ως ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα ενοποίησης διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, όπως γνωσιακή ψυχολογία, υπολογιστική σκέψη, γλωσσολογία με σκοπό τη δημιουργία ευφυών μηχανών μέσω της βαθιάς μελέτης της ανθρώπινης νόησης. Γι’ αυτό ίσως βρισκόμενοι στην όψιμη νεωτερική εποχή είναι «η πρώτη φορά στην Ιστορία όπου στο επίκεντρο έρχεται η αντίληψη ότι δεν οφείλουμε απλώς να στοχαστούμε την τεχνολογία, αλλά ότι η ίδια η τεχνολογία «σκέφτεται» με έναν τρόπο που η παραδοσιακή φιλοσοφία, δομημένη με στατικούς δυισμούς και διχαστικά σχήματα (νου και σώματος, υποκειμένου και αντικειμένου, λεκτικής εκφοράς και επιτέλεσης), δεν μπορεί να συλλάβει» (Φιλοσοφία του Ψηφιακού: Μια εισαγωγή, επιστημονική επιμέλεια: Γκόλφω Μαγγίνη, εκδ. ΠΕΚ).
Έτσι, λοιπόν, οι εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης αναμένεται να προκαλέσουν υπερδιπλάσια αύξηση στις συνολικές ανάγκες των data canters για ηλεκτρική ενέργεια. Εκτιμάται από διάφορους φορείς, ότι ένα ερώτημα στο Chat GPT απαιτεί περίπου 10 φορές περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από μια αναζήτηση στο Google. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, λοιπόν, ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αυξήσει το ενεργειακό φορτίο και μάλιστα σε μια εποχή που η παγκόσμια εξουσία ισχυρίζεται ότι χαράσσει την πολιτική της βάσει της κλιματικής κρίσης. Ταυτόχρονα, η Αμερικανική Επιτροπή Πυρηνικής Ρύθμισης ενέκρινε το πρώτο project SMR πριν δυο χρόνια περίπου και συνεχίζει να αδειοδοτεί αντίστοιχα έργα. Όμως, οι κολοσσοί της πληροφορικής δεν στρέφονται μόνο στην ανάπτυξη των νέων SMR αλλά και στην αξιοποίηση των υπαρχόντων πυρηνικών σταθμών των ΗΠΑ. Τον Μάρτιο, η AWS συμφώνησε να «αγοράσει» πυρηνική ενέργεια στην Πενσυλβάνια, από την Talen Energy, έναντι 650 εκατομ. δολαρίων, η οποία διαθέτει την έκτη μεγαλύτερη εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας στις ΗΠΑ. Συνεπώς διαμορφώνεται μια σύμπραξη παλαιών και νέων αντιδραστήρων για να καλυφθεί η γιγάντωση της ζήτησης ενέργειας λόγω της αύξησης της ψηφιακής τεχνολογίας. Δεν μπορούμε ασφαλώς να μην αναφερθούμε στο πυρηνικό δυστύχημα της Πενσυλβάνια, 45 χρόνια πριν, όπως αυτό συντελέστηκε στο Three Mile Island. Το συγκεκριμένο ατύχημα ήταν το μεγαλύτερο των ΗΠΑ, ξεκίνησε με αστοχίες στο μη πυρηνικό δευτερεύον σύστημακαι ακολούθησε αστοχία, από ανθρώπινο λάθος, σε βαλβίδα εκτόνωσης η οποία επέτρεψε τη διαφυγή μεγάλων ποσοτήτων ψυκτικού του πυρηνικού αντιδραστήρα. Η μερική κατάρρευση του αντιδραστήρα νούμερο ΙΙ είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση, άγνωστης ποσότητας, ραδιενεργών αερίων και ραδιενεργού ιωδίου στο περιβάλλον.
Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά το δυστύχημα, αντιδραστήρας του πυρηνικού σταθμού Three Mile Island πρόκειται να επαναλειτουργήσει για να τροφοδοτήσει τα data centers της Microsoft,αποδεικνύοντας έτσι, για πολλοστή φορά, ότι τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα για την οικονομική και πολιτική ελίτ μπροστά στη δίψα για κέρδη και κυριαρχία. Όμως, επειδή το ζήτημα της διαχείρισης ενέργειας για τα data centers θα εντείνεται διαρκώς και στον ελλαδικό χώρο, οφείλουμε από τώρα, που βρισκόμαστε σε πρώιμο στάδιο, να οργανώσουμε τις δράσεις μας και την αντίσταση μας ενάντια σε αυτή την επαπειλούμενη μάστιγα. Διότι μαζί με τις ισχυρές τεχνοεπιστημονικές δυνατότητες που αναπτύσσονται υπάρχει και η παράλληλη καταστροφή της φύσης και του πλανήτη.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τον περασμένο Αύγουστο στην Κίνα, σύμφωνα με δημοσιεύματα σε πολλά μέσα και σε βίντεο που κυκλοφορεί, εμφανίζεται η πρώτη «απεργία» από ρομπότ. Η κατασκευάστρια εταιρία δήλωσε, ότι ήταν ένα τεστ για να παρατηρήσουν τις ικανότητες της τεχνητής νοημοσύνης όταν πρόκειται για την αλληλεπίδραση, σαν αυτή των ανθρώπων. Συγκεκριμένα ένα μικρό ρομπότ(Erbai) πείθει άλλα μεγαλύτερα ρομπότ, να αφήσουν τη δουλειά τους και να φύγουν και να πάνε σπίτι τους. Η στιχομυθία μεταξύ των ρομπότ, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, είναι: «Δουλεύεις υπερωρίες;» Και το μεγαλύτερο απαντάει: «Δεν βγαίνω ποτέ από τη δουλειά». Τότε του προτείνει να πάνε σπίτι του και το μεγαλύτερο ρομπότ το ακολουθεί. Στη συνέχεια τους ακολουθούν και τα υπόλοιπα ρομπότ. Οι ερευνητές δεν περίμεναν πως τα μεγαλύτερα ρομπότ θα ακολουθήσουν το μικρότερο, εγκαταλείποντας τις θέσεις τους και μη ακολουθώντας τις οδηγίες που τους έχουν δώσει οι άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση, είναι τρομακτική η προσομοίωση που έχει γίνει σε μηχανικά μέσα-ρομπότ με ανθρώπινες καταστάσεις και συμπεριφορές. Όπως είναι ορατός και ο διαφαινόμενος κίνδυνος απώλειας ελέγχου και της αυτονόμησης των δικτύων της τεχνητής νοημοσύνης, από τους κατασκευαστές τους, κάτι που έχει ήδη επισημανθεί από πολλούς ειδικούς.
Μέσα σε αυτή τη διαμορφωμένη κατάσταση και υπό αυτές τις ζοφερές συνθήκες οι αντιστάσεις μας οφείλουν να είναι άμεσες και πολύ καλά σχεδιασμένες. Επιβάλλεται να φωτίσουμε όλες τις πτυχές μιας νέας κατάστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η ψηφιοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη θα καθορίσει τις επόμενες νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου. Και η βιοπολιτική του απόλυτου ελέγχου θα συνοδεύεται από περιβαλλοντικά εγκλήματα για την εξεύρεση σταθερής παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, χάνοντας περισσότερη ελευθερία και φύση ταυτόχρονα. Δεν είναι ένα έργο επιστημονικής φαντασίας αλλά μια απτή πραγματικότητα. Δεν είναι μια πρόβλεψη και ένα ενδεχόμενο αλλά ένα γεγονός, που συντελείται σε κοινωνική υπνωτική κατάσταση διεθνώς. Από τη δική μας πλευρά, γνωρίζοντας τι εστί ανθρώπινο πάθος για ελευθερία, που δεν θα σβήσει, ποτέ ως μια έμφυτη συνθήκη, λέμε πως είναι κρίμα μια αναρχική κοινωνία να ανατείλει, μόνο, ως μια εναπομείνασα αναγκαία επιλογή αρνητικών συνθηκών. Δηλαδή, η υποβάθμιση ή και καταστροφή του φυσικού και βιολογικού πλούτου, με τις συνέπειες που θα επιφέρει, είναι λογικό να οδηγήσει σε άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων. Μια ανεξούσια κοινωνία ίσως τότε να φαντάζει ως η μόνη εφικτή λύση ανοικοδόμησής της. Όμως, γιατί θα πρέπει να φτάσει η ανθρωπότητα σε αυτό το ζόφο ώστε να χτίσει το δίκαιο και το ελεύθερο;
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.254, Δεκέμβριος 2024