Αρχικώς του είχε απαγορευτεί ο απόπλους επειδή καταγγέλθηκε ότι η πλοιοκτήτρια εταιρεία ενέπιπτε στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Κατόπιν ελέγχου, ωστόσο, που έκαναν στελέχη της Αρχής για το ξέπλυμα χρήματος, προέκυψε ότι το πλοίο είχε μεταβιβαστεί τον περασμένο χρόνο σε εταιρεία που δεν συμπεριλαμβανόταν στις κυρώσεις και, ως εκ τούτου, ο επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής Χαράλαµπος Βουρλιώτης διέταξε την αποδέσμευσή του. Ενώ, όμως, το πλοίο ετοιμαζόταν να λύσει κάβους, έγινε αμερικανική παρέμβαση, που αυτή τη φορά αφορούσε αίτημα δέσμευσης του φορτίου του πλοίου.

ΣΤΗΝ OFAC ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Η υπηρεσία Office of Foreign Assets Control (OFAC) του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ θεώρησε ότι από την πώληση του φορτίου του πλοίου θα χρηματοδοτηθεί η τρομοκρατία που, κατά την Ουάσιγκτον, υποθάλπει το Ιράν, και µε βάση τη δική τους νομοθεσία έβγαλαν απόφαση που διά της διπλωματικής οδού έστειλαν στην Ελλάδα για να εκτελεστεί.

Το ελληνικό υπουργείο ∆ικαιοσύνης, όπως υποστηρίζουν κυβερνητικές πηγές, διαβίβασε το αίτημα στις αρμόδιες ελληνικές δικαστικές αρχές, καθώς αυτό αποτελεί υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας που απορρέει από διεθνείς συβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα µας, όπως είναι η σύβαση αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής µμεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και κυβέρνησης ΗΠΑ (νόμος 3771/2009), η συμφωνία µμεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ σχετικά µε αμοιβαία δικαστική συνδρομή (25/6/2003), καθώς και η διεθνής σύβαση του ΟΗΕ για την καταστολή χρηματοδότησης της τρομοκρατίας που κυρώθηκε από τη χώρα µας το 2002.

Κατά την επίσημη κυβερνητική εκδοχή, «η δικαστική συνδρομή παρασχέθη µε βάση την απόφαση της ∆ικαιοσύνης» (Πρωτοδικείο Χαλκίδας), έναντι της οποίας «δεν ασκήθηκε αίτημα ανάκλησης και δεν δόθηκε από το δικαστήριο καμία αναστολή ή ανάκληση».

Πηγές, ωστόσο, που έχουν καλή γνώση της υπόθεσης και µε τις οποίες συνομίλησε το «ΘΕΜΑ», χωρίς να διαφωνούν µε την αλληλουχία των γεγονότων που περιγράφουν οι επίσημες Αρχές, κάνουν λόγο για «νομιμοφανή διαδικασία που τηρήθηκε και κατέληξε σε µια νόμιμη πειρατεία».

Το επιχείρημα που προβάλλουν είναι ότι το πλοίο έπρεπε να αφεθεί να αποπλεύσει καθώς «ούτε η χώρα µας ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν καθιερώσει ανάλογες κυρώσεις προς το Ιράν». Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι «αν ήθελαν οι Αμερικανοί ας έκαναν νηοψία στα διεθνή ύδατα, προχωρώντας εκεί σε κατάσχεση του πετρελαίου, χωρίς να εμπλέξουν τη χώρα µας».

Σύμφωνα µε άλλες πηγές, εξάλλου, τα όσα εκτυλίχθηκαν στο λιμάνι της Καρύστου θύμιζαν «οπερετική επιχείρηση», καθώς το τοπικό Λιμεναρχείο δήλωνε αδυναμία να συνεχίσει την απαγόρευση απόπλου του, αφού η αρμόδια δικαστική αρχή καθυστερούσε την έκδοση σχετικής απόφασης, θέλοντας χρόνο για να μελετήσει το πιεστικό αμερικανικό αίτημα.

Τελικώς, επιστρατεύτηκε άλλος λειτουργός της Θέµιδος που άναψε φως για τη συνέχιση της δέσμευσης και την απάντληση του πετρελαίου για λογαριασμό των Αμερικανών.