Σαν ναυαγοί σε ερημονήσι περπάτησε το ζευγαράκι κάτω από τον ήλιο για να βρει ένα καλό σημείο στην καυτή παραλία να σταθεί και να κάνει το μπάνιο του.
Τα νέα μέτρα που προβλέπουν την απομάκρυνση των ομπρελοκαθισμάτων από τους αιγιαλούς που εκμεταλλεύονταν οι απανταχού παραλιάρχες είχαν αρχίσει να αποδίδουν σιγά-σιγά. Κι έτσι η μισή παραλία παραδόθηκε στη διάθεση των εκδρομέων και των λουομένων, που τώρα άπλωναν τις πετσέτες τους στην άμμο και έτρεχαν στα ορεινά της παραλίας για να στοιβαχτούν κάτω από τον ίσκιο που έφτιαχναν τα λιγοστά αλμυρίκια που υπήρχαν τριγύρω. Η άλλη μισή παραλία, βέβαια, γεμάτη από ομπρελοκαθίσματα και ξαπλώστρες με ενοίκιο και παροχές αντίστοιχες με πολυτελούς ξενοδοχείου για λίγους.
Ετσι, λοιπόν, όπως ήταν η μισή παραλία γεμάτη με υποδομές και η άλλη μισή με λουόμενους, έμοιαζε η ιδανική συνθήκη για να λειτουργήσει ο βασικός νόμος της δυτικής οικονομίας: ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Θεωρητικά, όπως επισήμανε ο νεαρός ναυαγός που με το ακριβό του μαγιό καθόταν τώρα κάτω από το αλμυρίκι, οι επιχειρηματίες προκειμένου να αποκτήσουν πελατεία θα κατεβάσουν τις τιμές. Η φίλη του, όμως, διαφώνησε μαζί του και στρίβοντας στο δάχτυλό της το χρωματιστό τουφάκι των μαλλιών της, που κατέληγε σε ένα πολύχρωμο σχοινάκι, υποστήριζε ότι όσο καίει ο ήλιος πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και η Πολιτεία δεν δημιουργεί εγκαταστάσεις για τους πολίτες, μιας και οι παραλίες είναι δημόσιες, τότε δεν ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά ο νόμος της ανάγκης για λίγο δροσερό νερό, έναν ίσκιο να σταθεί ο κόσμος και λίγο γλυκό νερό για να φρεσκαριστεί πριν την επιστροφή. Ο νεαρός διαφώνησε, χωρίς η νεαρή να υπαναχωρήσει, και όπως είχαν ανάψει τα αίματα από την ανταλλαγή των οπτικών για το επίμαχο ζήτημα, ο νεαρός αποχώρησε από τη συζήτηση και το αλμυρίκι για να προμηθευτεί λίγο νερό από το παρακείμενο κατάστημα του παραλιάρχη με τα ομπρελοκαθίσματα, με τον οποίον συνδεόταν, όπως φαινόταν από τη συζήτηση, ιδεολογικά.
Οι έτεροι λουόμενοι που βρίσκονταν υπό το αλμυρίκι δεν τοποθετήθηκαν, σεβόμενοι τη διαφωνία των νεαρών παιδιών, μέχρι που ο νεαρός επέστρεψε πιο κόκκινος από πριν και πιο θυμωμένος, καταγγέλλοντας τον παραλιάρχη ως εκμεταλλευτή, αφού με το επιχείρημα της επένδυσης που είχε κάνει και τα υψηλά κοστολόγια χρέωνε τον καφέ και το νερό όπως και τις ξαπλώστρες του.
Σε τιμές ελεύθερης αγοράς.
πηγη: https://www.avgi.gr