Για μέρες μπορεί να ψάχνει το τέλειο δώρο γι’ αυτήν με την οποία θέλει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Ένα δώρο μοναδικό και αντάξιο της αγάπης του γι’ αυτήν. Μια ιστορία αγάπης που επαναλαμβάνεται αιώνες τώρα στην παγωμένη Ανταρκτική, με τους αρσενικούς πιγκουίνους να ψάχνουν το τέλειο γαμήλιο δώρο που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα βότσαλο. Ένα βότσαλο για το οποίο είναι ικανοί να παλέψουν και να μονομαχήσουν με άλλα αρσενικά. Ένα βότσαλο που αν η εκλεκτή της καρδιάς τους το δεχτεί, τότε το ζευγάρι θα το χρησιμοποιήσει για να θεμελιώσει τη φωλιά της αγάπης του και θα συμβολίζει την κοινή μελλοντική τους ζωή. Μια αγάπη που θα κρατήσει για πάντα για ένα ζευγάρι που μόνο ο θάνατος θα μπορέσει να το χωρίσει. Ένα ζευγάρι που θα αποκτήσει πολλά παιδιά τα οποία από κοινού θα μεγαλώσουν.
Πουλιά που δεν πετούν ποτέ
Υπάρχουν 18 είδη πιγκουίνων, 17 εκ των οποίων ζουν αποκλειστικά στο Νότιο Ημισφαίριο και ένα στο Βόρειο Ημισφαίριο, και περνούν περίπου τη μισή τους ζωή μέσα στο νερό. Οι πιγκουίνοι, τα μοναδικά ψαροπούλια που, παρότι δεν θα πετάξουν ποτέ στη ζωή τους, κάποια εξ αυτών δεν θα πατήσουν ποτέ τους ούτε στη γη. Όπως, για παράδειγμα, ο βασιλικός πιγκουίνος -ο μεγαλύτερος σε μέγεθος πιγκουίνος- που θα περάσει όλη του τη ζωή είτε μέσα στο παγωμένο νερό είτε πάνω στον πάγο, από τον οποίο εξαρτάται εν μέρει και η επιβίωση του είδους. Αυτά τα αξιαγάπητα, μοναδικά και ιδιαίτερα ζώα, παρότι ζουν σε αφιλόξενα για τον άνθρωπο σημεία του πλανήτη, είναι, δυστυχώς, ιδιαίτερα ευάλωτα σε ανθρωπογενείς απειλές όπως η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η υπαραλίευση των ωκεανών που μειώνει ολοένα και περισσότερο τα αποθέματα τροφής για τους πιγκουίνους, αλλά και η θανατηφόρα εμπλοκή τους σε αλιευτικά εργαλεία, καθώς δεκάδες χιλιάδες πιγκουίνοι πιάνονται κάθε χρόνο σε δίχτυα μεγάλων αλιευτικών σκαφών που σαρώνουν ακόμα και τις παγωμένες θάλασσες.
Πεθαίνουν από την πείνα
Περισσότερα από τα μισά είδη πιγκουίνων του κόσμου κινδυνεύουν σοβαρά να εξαφανιστούν. Επιστήμονες που παρακολουθούν τις τελευταίες δεκαετίες τους πληθυσμούς των ξεχωριστών αυτών πτηνών χαρακτηρίζουν πλέον την κατάσταση τραγική καθώς οι αριθμοί των πιγκουίνων έχουν μειωθεί με τόσο ανησυχητικό ρυθμό, που είναι πλέον η δεύτερη πιο απειλούμενη ομάδα θαλάσσιων πτηνών στον κόσμο μετά τα άλμπατρος, με 10 από τα 18 είδη πιγκουίνων να κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Χιλιάδες είναι οι νεοσσοί πιγκουίνοι που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα και την ασιτία, και αυτός που τους στερεί την τροφή είναι ο άνθρωπος. Βασική τροφή των πιγκουίνων είναι το κριλ, ένα μικροσκοπικό καρκινοειδές πλάσμα που μοιάζει με γαρίδα. Μόνο που η τροφική αλυσίδα στην Ανταρκτική έχει διαταραχθεί από την εκτεταμένη αλιεία του κριλ και οι πιγκουίνοι δεν έχουν πλέον αρκετή τροφή για να επιβιώσουν. Το κριλ, η κύρια πηγή τροφής για πολλά είδη πιγκουίνων στην περιοχή της Ανταρκτικής, αλιεύεται συστηματικά πλέον από γιγαντιαίες μηχανότρατες που έχουν την ικανότητα της αναρρόφησής του από τον ωκεανό για την παρασκευή τόσο τροφών για τα ψάρια στις ιχθυοκαλλιέργειας όσο και για διατροφικά συμπληρώματα του ανθρώπου, όπως το «έλαιο κριλ», που τα τελευταία χρόνια κερδίζει παγκοσμίως όλο και περισσότερους καταναλωτές εις βάρος της ζωής των πιγκουίνων.
Μια αποικία που αργοπεθαίνει
Η Νήσος των Χοίρων είναι ένα ακατοίκητο από ανθρώπους νησί που βρίσκεται μεταξύ Νότιας Αφρικής και Ανταρκτικής. Μοναδικοί του κάτοικοι, οι βασιλικοί πιγκουίνοι. Σύμφωνα με μελέτες επιστημόνων, πριν από 30 χρόνια στη Νήσο των Χοίρων υπήρχε η μεγαλύτερη αποικία βασιλικών πιγκουίνων στον κόσμο, με τον πληθυσμό τους να αγγίζει το ένα εκατομμύριο. Το 2020 και με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών υπολογίστηκε πως ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά 90% και στο νησί υπολογίζεται ότι είχαν μείνει κάτι παραπάνω από 100.000 που ζουν σε ζευγάρια. Ο θηλυκός πιγκουίνος κάνει ένα αβγό τον χρόνο, το οποίο επωάζει εναλλάξ με τον σύντροφό του. Όταν γεννηθεί ο μικρός πιγκουίνος, οι γονείς του τον αφήνουν μόνο του και κολυμπούν νότια για να βρουν τροφή στα νερά του πολικού μετώπου της Ανταρκτικής. Πολύ συχνά, λόγω έλλειψης τροφής, οι γονείς αναγκάζονται να κολυμπήσουν τόσο μακριά, ώστε μέχρι να επιστρέψουν στη Νήσο των Χοίρων το μικρό τους να έχει πεθάνει από την πείνα. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος της τόσο υψηλής θνησιμότητας των βασιλικών πιγκουίνων, που και αυτοί πλέον κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης στη διατροφική αλυσίδα ακόμα και αυτών των τόσο απομακρυσμένων περιοχών του πλανήτη, που αποδεικνύει πως κανένα ζώο, όσο μακριά και να ζει, δεν γλιτώνει από τον μεγαλύτερο εχθρό της φύσης, που είναι ο άνθρωπος.
www.avgi.gr