Πηγή: Π. Γ. – ΚΟΝΤΡΑ
Δεν νομίζουμε ότι ο ύμνος του ΕΑΜ θα αποτελέσει τα «Κάρμινα Μπουράνα» του Τσίπρα στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις. Λίγο που είδαμε στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ τις προεκλογικές φιέστες στο «Απόλλων» της Πάτρας και στο «Ιβανώφειο» της Θεσσαλονίκης (μικρά κλειστά γήπεδα και τα δύο), ο Τσίπρας έκανε τη θριαμβευτική του είσοδο (χωρίς φόρα στην Πάτρα, με φόρα –ελέω Πόπης- στη Θεσσαλονίκη) υπό τη συνοδεία μιας αδιάφορης μουσικής που θύμιζε χολιγουντιανή ταινία. Οπως λένε οι γκαλοπατζήδες, «οι εκλογές παίζονται στο Κέντρο», οπότε ο Υμνος του ΕΑΜ δεν προσφέρεται ως κεντρικό μουσικό μοτίβο.
Στην Πάτρα φαίνεται πως κάποια στιγμή έπαιξε και ο Υμνος του ΕΑΜ, έπεσαν κάτι διαδικτυακά «σιχτίρια» από αριστερούς (ΣΥΡΙΖΑ και ΕΑΜ συνιστοιύν contradictio in terminis) και έδωσαν το έναυσμα στον Μητσοτάκη να κάνει το θέμα viral, με έναν παλαιάς κοπής αντικομμουνισμό που θύμιζε Αβέρωφ τη δεκαετία του ’70. Πήρε το λόγο στη Βουλή στις 7 Φλεβάρη (ένα νομοσχέδιο με θέματα καραβανάδων συζητούσαν) και αφού κάλεσε τον Τσίπρα «να επανέλθετε στον ρόλο σας και στη δημοκρατική ομαλότητα», κατέληξε: «Καλό είναι να προσγειωθείτε, επιτέλους, στην αληθινή ζωή και εν πάση περιπτώσει, εάν θέλετε να πείσετε ότι δεν επενδύετε συνειδητά στους διχασμούς του παρελθόντος, διαλέξτε τουλάχιστον, κύριε Τσίπρα, άλλη μουσική εισαγωγή στις ομιλίες σας από τον ύμνο του ΕΑΜ».
Μάλλον αιφνιδιασμένος, ο Τσίπρας σχολίασε: «Παρακολουθείτε με ενδιαφέρον, βλέπω, τις ομιλίες μου!» («Γέλωτες-Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ» σημείωσαν οι πρακτικογράφοι της Βουλής)
Απτόητος ο Μητσοτάκης, συνέχισε όπως ακριβώς τα είχαν προσχεδιάσει με το επιτελείο προπαγάνδας του μεγάρου Μαξίμου: «Νομίζω ότι όλοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους από τις ιστορικές αναφορές που το κάθε κόμμα επιδιώκει να αναδείξει. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας) Εμείς, ας πούμε, αναδεικνύουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Εσείς επιμένετε να μας θυμίζετε τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας και τους εμφύλιους διχασμούς, που αυτός ο τόπος πλήρωσε πολύ ακριβά. Εν πάση περιπτώσει!»
Πώς το σκέφτηκαν και έβαλαν τον Κούλη να κάνει το άλμα στον ωμό αντικομμουνισμό της μοναρχοφασιστικής περιόδου; Αυτός μέχρι τώρα κήρυσσε τη λήθη της ιστορίας. Ελεγε πως ένας νέος δε χρειάζεται να ξέρει ότι το 1963 σκότωσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη και άλλα τέτοια… χαριτωμένα. Και ξαφνικά ξεπέρασε το τρίο των φασιστοειδών που μάζεψε από το ΛΑΟΣ και βάφτισε το ΕΑΜ δείγμα των «χειρότερων στιγμών της ελληνικής ιστορίας». Ενα «κλικ» ήθελε για ν’ αρχίσει να μιλάει για «ξενοκίνητους συμμορίτες». Είναι προφανές ότι ο Μητσοτάκης «πονάει» στα δεξιά. Γι’ αυτό έκανε συνεχείς κωλοτούμπες στην κηδεία του έκπτωτου Κοκού (στο τέλος έβαλε τον αντιπρόεδρό του να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση στην κηδεία ενός… ιδιώτη), γι’ αυτό έφερε τη ρύθμιση για τον αποκλεισμό του Κασιδιάρη, γι’ αυτό προχώρησε σ’ αυτή τη χυδαία αντικομμουνιστική επίθεση. Ψήφους από την ακροδεξιά και τα φασιστοναζίδια προσπαθεί να μαζέψει.
Ισως να το έκανε αυτό το «κλικ» ο Μητσοτάκης, αν ο Τσίπρας δεν ήταν τόσο υποτονικός, μετά βίας κρύβοντας την αμυντικότητά του: «Μιας όμως και είδα ότι με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθείτε όχι απλά τις ομιλίες μου, αλλά ακόμα και ποια τραγούδια παίζουν στις εκδηλώσεις πριν ανέβω στο Βήμα -τέτοια μεγάλη ταραχή έχετε πάθει- και σας τάραξε το γεγονός ότι ένα από τα τραγούδια ήταν διασκευασμένο σε σύγχρονη εκδοχή, ο ύμνος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Να σας θυμίσω, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, για να θυμούνται οι παλιότεροι αλλά και να μαθαίνουν οι νεότεροι: Η εθνική αντίσταση αναγνωρίσθηκε το 1982. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ) Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο είναι κομμάτι της εθνικής μας αντίστασης. Δεν είναι, λοιπόν, κάτι που πρέπει να μας διχάζει. Είναι κάτι που πρέπει να μας ενώνει. Να σας θυμίσω, όμως, επίσης ότι εκτροπή επέλεξε τότε η παράταξή σας, διότι ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ, Επικεφαλής της παράταξης σας τότε, αποχώρησε από τη διαδικασία στη Βουλή όταν ψηφιζόταν η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ) Αυτό θέλετε να μιμηθείτε; Αυτό; Εκεί γυρνάτε; Γυρνάτε στην εποχή του μετεμφυλιακού διχασμού, της αντιπαράθεσης και του μίσους; Νόμιζα ότι το είχαμε ξεπεράσει αυτό. (…) Θέλω να σας θυμίσω και να σας πω, λοιπόν, ότι αναγνωρίστηκε η εθνική αντίσταση, ότι είναι κομμάτι της κοινής μας ιστορίας που πρέπει να μας ενώνει και πρέπει να σας πω ότι ό,τι και να λένε οι ακραίοι θύλακες εντός του κόμματός σας, το Γοργοπόταμο θα το γιορτάζουμε όλοι μαζί, ενωμένοι, όλοι μαζί γιατί ήταν κομμάτι της ιστορίας μας. Η εθνική μας αντίσταση είναι αναγνωρισμένη και είναι κομμάτι της ιστορίας μας. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)».
Τα βάλαμε σκόπιμα όλα για να φανεί η αμυντικότητα του Τσίπρα. Δεν εμφανίστηκε σαν αριστερός που δέχεται μια χυδαία, μοναρχοφασιστικού τύπου λεκτική επίθεση, αλλά ως κεντρώος, ως πασόκος που αναφέρεται στη γνωστή «σούπα» που φτιάχτηκε το 1982, με το ΕΑΜ να τσουβαλιάζεται μαζί με τους κατσαπλιάδες του Ζέρβα και τους πράκτορες των Αγγλων.
Ο Μητσοτάκης δεν επανήλθε στη δευτερολογία του, ο Τσίπρας δεν επανέφερε το θέμα στη δική του δευτερολογία και αν δεν υπήρχε ο Παφίλης, που είπε ότι «δεν ενοχλεί τη ΝΔ ότι ο ύμνος του ΕΑΜ ακούγεται σε μια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τα ιδανικά του ΕΑΜ με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχουν σχέση όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο, που έλεγαν οι παλιοί», ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ και στη Θεσσαλονίκη κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Ξεκίνησε με τον ύμνο του ΕΑΜ και στη μέση και λίγο παρακάτω, δεν θυμάμαι παραπέρα, συνέχισε με τον ύμνο στον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος Γεώργιος Παπανδρέου ήταν φανατικός και αιμοσταγής εχθρός του ΕΑΜ» και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει ότι είναι με το ΕΑΜ. “Και στον κλέφτη ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι“. Και την ίδια στιγμή είναι και με το ΝΑΤΟ, τους Αμερικάνους, τον ιμπεριαλισμό και με την ειρήνη», θα το είχαν ξεχάσει όλοι.
Σχολιάστηκε, όμως, εκτός Βουλής η μοναρχοφασιστική ρητορική του Μητσοτάκη. Κι ανέλαβε να… αποκαταστήσει τα πράγματα, την επόμενη μέρα, ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανός-υπουργός Ανάπτυξης. Πώς; Με τον γνωστό γκεμπελίστικο τρόπο. Ψέμα στο ψέμα, διαστρέβλωση στη διαστρέβλωση.
Ο Γεωργιάδης πήρε το λόγο τάχα επί προσωπικού, για να απαντήσει στον Σκουρλέτη, και αφιέρωσε τη μισή ομιλία του στην… επισκευή των όσων είχε πει ο Μητσοτάκης για το ΕΑΜ. Ξεπέρασε αυτά που στην πραγματικότητα ήθελε να πει («Η περίπτωση του ΕΑΜ είναι μεγάλη ιστορική συζήτηση»), έκανε σπέκουλα («Εχει δικαίωμα ο ΣΥΡΙΖΑ να καπηλεύεται το ΕΑΜ; Κατά τη γνώμη μου, απολύτως όχι. Το μόνο κόμμα στην αίθουσα που μπορεί βασίμως και γνησίως να ισχυρίζεται ότι είναι ο πολιτικός κληρονόμος του ΕΑΜ, είναι αναμφίβολα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, κανένα άλλο. Για να μιλήσουμε λίγο με την Μαρξιστική φρασεολογία, είστε οπορτουνιστές») και παρέδωσε… μάθημα Ιστορίας α’λα Γκέμπελς: «Θέλω, χωρίς να ανοίξω ιστορική συζήτηση περί ΕΑΜ, να πω λίγο ήρεμα και πολιτισμένα τη θέση μου για το επεισόδιο που έγινε χθες με τον κύριο Πρωθυπουργό, με την περίπτωση του ύμνου του ΕΑΜ που έπαιξε ο κύριος Τσίπρας εισερχόμενος σε ένα στάδιο κατά τη διάρκεια προεκλογικής του συγκέντρωσης. (…) Αλλά, υπάρχει μία ιστορική λεπτομέρεια. Ο ύμνος του ΕΑΜ δεν γράφτηκε την 1η περίοδο, δηλαδή την περίοδο της συγκρούσεως με τους Ναζί. Που πράγματι ο ΕΑΜ ήταν αντιστασιακή οργάνωση σε πρώτη φάση και συγκρούστηκε με τους Ναζί, αναμφίβολα. Γράφτηκε το 1946 στον Εμφύλιο. Η τελευταία φράση του ύμνου που παίξατε, λέει, ότι μαχόμασταν για τη λαοκρατία. Δηλαδή, για τον κομμουνισμό. (…) Στην ορολογία της εποχής, μόνο ο κομμουνισμός είναι λαοκρατία».
Ο τύπος αυτός έχει μάθει «μαρξισμό» από τα εγχειρίδια του Γεωργαλά της χούντας. Δεν έχει κανένα νόημα να τον παραπέμψεις στο Πρόγραμμα της 6ης Ολομέλειας του ΚΚΕ το 1934, στις αποφάσεις του 6ου Συνέδριου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, στο βιβλίο «Δυο τακτικές» του Λένιν και στη συζήτηση που έγινε στο μπολσεβίκικο κόμμα μετά από τις «Θέσεις του Απρίλη», που παρουσίασε ο Λένιν στις 4 Απρίλη του 2017, αμέσως μόλις επέστρεψε στην επαναστατημένη Ρωσία. Πώς να καταλάβει ο οπαδός του Μεταξά, του Γεωργαλά και… ολίγον του Παττακού τι σημαίνει αστικοδημοκρατική επανάσταση νέου τύπου, λαοκρατική δημοκρατία του προπλεταριάτου και της αγροτιάς, κατώτερο και ανώτερο στάδιο του κομμουνισμού, επαναστατική διαδικασία μετάβασης κτλ; Ούτε μπορεί ούτε θέλει να τα καταλάβει, γιατί αν τα καταλάβαινε και τα απέδιδε ως έχουν, δε θα ήταν ένα υβρίδιο νεοφιλελεφασίστα.
Θα μείνουμε, λοιπόν, στην… «ιστορική λεπτομέρεια», ότι τάχα ο Υμνος του ΕΑΜ γράφτηκε το 1946 και γι’ αυτό μιλούσε για λαοκρατία, οπότε ο Μητσοτάκης δεν αναφερόταν στην περίοδο της αντίστασης στους ναζί.
Ο Υμνος του ΕΑΜ γράφτηκε από τον Βασίλη Ρώτα το χειμώνα του 1943, πάνω στη μουσική του ρωσικού τραγουδιού «Κατιούσα», που ήταν αγαπημένο στους σοβιετικούς μαχητές κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ενώ είχε αποκτήσει στίχους και σε άλλες γλώσσες (π.χ. στους ιταλούς παρτιζάνους). Ο ίδιος ο Ρώτας διηγήθηκε πως απήγγειλε τους στίχους σε μια σύσκεψη λογοτεχνών του ΕΑΜ και πήρε εντολή να διδάξει το τραγούδι σε μια συναγωνίστρια και να της δώσει τις νότες. Οταν αργότερα ανέβηκε ο ίδιος στο βουνό, «βρήκε το τραγούδι να το τραγουδάνε στην Ελεύθερη Ελλάδα» (Ιστορία της Αντίστασης 1940-1945, τόμος έκτος, Αυλός, Αθήνα 1979, σ. 2324).
Οι ίδιοι οι στίχοι μαρτυρούν ότι το τραγούδι γράφτηκε το 1943: «Το ΕΑΜ μάς έσωσε απ’ την πείνα, θα μας σώσει τώρα απ’ τη σκλαβιά». Το ΕΑΜ οργάνωσε τα συσσίτια κι έσωσε το λαό από τη φονική κατοχική πείνα, ενώ η σκλαβιά, η κατοχή, ακόμη συνεχιζόταν. Οσο για τη λαοκρατία, αυτή ήταν στο Πρόγραμμα του ΕΑΜ (και του ΚΚΕ). Εφτασε ακόμη και ο δήμιος του ελληνικού λαού και της ΕΑΜικής Αντίστασης, ο Γεώργιος Παπανδρέου στην πανηγυρική ομιλία του στο Σύνταγμα, στις 18 Οκτώβρη του 1944, προκειμένου να εξευμενίσει το πλήθος που τον διέκοπτε συνεχώς, φωνάζοντας ρυθμικά «λαοκρατία», «οι προδότες στο λαό», να πει το περιβόητο «πιστεύομεν εις την λαοκρατίαν» (από τότε του έμεινε το παρατσούκλι «παπατζής»).
Δεν είναι του παρόντος, αλλά στη διάρκεια της επανάστασης του 1946-49, το ΚΚΕ, με μια σπουδαία προγραμματική ανάλυση του Νίκου Ζαχαριάδη, άλλαξε το πρόγραμμά του και η επανάσταση ορίστηκε ως σοσιαλιστική. Αυτό πέρασε και στο Πρόγραμμα του 1953-54 του Κόμματος.
Ο ακροδεξιός Μπουμπούκος, λοιπόν, θέλοντας να υψώσει προστατευτικό τείχος γύρω από τον Μητσοτάκη, μετά το μοναρχοφασιστικό-αντικομμουνιστικό παραλήρημα του τελευταίου, επιστράτευσε το γκεμπελικό ψέμα, ότι τάχα ο Μητσοτάκης δεν αναφερόταν στην περίοδο της Αντίστασης 1941-44, αλλά στην περίοδο του εμφύλιου πολέμου, οπότε γράφτηκε και ο Υμνος του ΕΑΜ, τη συγγραφή του οποίου μετέφερε στα 1946, τρία χρόνια μετά από τη συγγραφή του από τον Ρώτα.
ΥΓ. Στον Γεωργιάδη ανέλαβε να απαντήσει ένας συριζαίος, ο Θ. Ξανθόπουλος, επιστρατεύοντας όση αθλιότητα μπορεί να διαθέτει ένας συριζαίος. Είπε ο Ξανθόπουλος: «Και επειδή, κύριε Υπουργέ, κάνατε μία αναφορά σχετικά με τον ύμνο του ΕΑΜ και για το 1946-1949, σας διαβάζω αυτολεξεί τη διήγηση της Ελλης Αλεξίου, αυτής της εμβληματικής προσωπικότητας της κομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία λέει τα εξής: “Τον Μάρτη του 1944 ένα απόγευμα ήρθε στο σπίτι μου στην Καλλιθέα ένας άγνωστος που τον έφερνε η Βούλα Δαμιανάκου“ -επίσης εμβληματική προσωπικότητα- “μου είπε πως ερχόταν από το βουνό και έφερνε την εντολή σε μένα που είχα την ευθύνη τριών ομάδων λογοτεχνών για το ΕΑΜ να γραφεί από τους ποιητές τους ‘’ΕΑΜικούς’’ ένας ύμνος για τον ΕΛΑΣ. Μου είπαν ότι ο ύμνος έπρεπε να είναι έτοιμος σε πέντε μέρες που θα έφευγε πάλι για πίσω, τους είπα ότι αποκλείεται“ και τα λοιπά».
Η Ελλη Αλεξίου διηγείται την ιστορία συγγραφής του Υμνου του ΕΛΑΣ (όχι του ΕΑΜ), που η ίδια -κάτω από την πίεση του χρόνου- ανέθεσε στη νεαρή ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. Ο σύνδεσμος από το βουνό ήταν ο συνθέτης Νίκος Τσάκωνας (η Αλεξίου και η Παπαδάκη έμαθαν το όνομά του μετά την απελευθέρωση), που έδωσε οδηγίες στη Μαυροειδή-Παπαδάκη τι να περιλαμβάνει ο ύμνος και πώς να είναι το μέτρο, ώστε η μουσική να είναι εμβατήριο. Ο Τσάκωνας πήρε τους στίχους της Παπαδάκη και έφυγε πάλι για το βουνό όπου τους μελοποίησε σε δική του πρωτότυπη μουσική (δεν χρησιμοποίησε τη μουσική της «Κατιούσα», όπως ο Ρώτας), η δε Παπαδάκη με την Αλεξίου πρωτάκουσαν το τραγούδι τη μέρα της απελευθέρωσης, όταν το έπαιζε μια τετραμελής ορχήστρα σ’ ένα μπαλκόνι στη Σταδίου, τα δε στελέχη του ΕΑΜ πέταγαν χαρτάκια με τους στίχους στο πλήθος, ώστε να τους αποστηθίσουν όλοι, η δε τετραμελής μπάντα έπαιζε συνεχώς τη μουσική του, ώστε να μάθουν οι διαδηλωτές να τραγουδούν τον Υμνο του ΕΛΑΣ, βαδίζοντας προς το Σύνταγμα: «Εμπρος ΕΛΑΣ, ΕΛΑΣ, ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, το δίκιο και τη λευτεριά…» (ο Υμνος του ΕΑΜ, ως γνωστόν, λέει: «Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν…»).
Ο πολιτικά άθλιος συριζαίος έκανε ένα γκουγκλάρισμα από το κινητό του, βρήκε πότε γράφτηκε ο Υμνος του ΕΛΑΣ και πήγε μ’ ένα ψέμα ν’ απαντήσει στο ψέμα του ακροδεξιού γκεμπελίσκου για το πότε γράφτηκε ο Υμνος του ΕΑΜ (που χρονικά γράφτηκε πριν από τον ύμνο του ΕΛΑΣ).
πηγη:http://vathikokkino.gr