Τα παράπονα των Ελλήνων Ολυμπιονικών στους Αγώνες του Τόκιο έφεραν με ηχηρό τρόπο στην επιφάνεια αυτό που γνωρίζουμε όλοι όσοι έχουμε έστω και μια μικρή σχέση με τον αθλητισμό. Μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας και μέσα στην οικονομική κρίση, το μέλλον των ατομικών αθλημάτων αλλά και του ερασιτεχνικού αθλητισμού έχει αφεθεί στα χέρια των χορηγών και φυσικά στο φιλότιμο και τον κόπο αθλητών και προπονητών. Η συνεισφορά της Πολιτείας είναι, όπως είχε πει πριν λίγα χρόνια η μητέρα της Άννας Κορακάκη, από μηδενική έως ελάχιστη.

Βασικός δείκτης προόδου στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τα ατομικά αθλήματα είναι φυσικά οι επιτυχίες. Ειδικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου οι κορυφαίοι όλων των αθλημάτων, πλην ποδοσφαίρου, διαγωνίζονται σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, φαίνεται ποια κράτη δουλεύουν πάνω στον αθλητισμό και ποια δουλεύουν λιγότερο. Η συγκομιδή μεταλλίων της Ελλάδας ανά Ολυμπιάδα δείχνει μια βαθιά εξάρτηση της προόδου στον ερασιτεχνικό αθλητισμό από την οικονομική κατάσταση στη χώρα και την προοπτική διοργάνωσης μιας Ολυμπιάδας.

 

Μετά τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 στην Αθήνα όπου ως χώρα κατακτήσαμε 47 μετάλλια, για έναν αιώνα οι συγκομιδές ήταν πολύ φτωχές. Εξάλλου η χώρα είχε περάσει από πολέμους και δικτατορίες, η οργάνωση του αθλητισμού ως πεδίο άσκησης πολιτικής ξεκίνησε τη δεκαετία του 80. Τη δεκαετία του 90, το ελληνικό πολιτικό-οικονομικό σύστημα προώθησε ως μέγιστο εθνικό στόχο τη διοργάνωση μιας ολυμπιάδας, στόχος που δεν επιτεύχθηκε για το 1996, αλλά για το 2004.

Παραδοσιακά κάθε χώρα που αναλαμβάνει τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων φροντίζει να ετοιμάσει δυνατές ομάδες και αθλητές, προκειμένου να αυξήσει το ενδιαφέρον του εγχώριου κοινού για την παρακολούθηση των αγώνων και την εθελοντική εργασία και φυσικά να προσελκύσει περισσότερους και ισχυρότερους χορηγούς.

Μέσα από μια τέτοια διαδικασία ήρθε η εκτόξευση των μεταλλίων το 1996, το 2000 και φυσικά στην Αθήνα το 2004. Η Ελλάδα του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και της Ευρωζώνης, των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, των δανεικών και του νεοπλουτισμού, υπό συνθήκες εθνικής ομοψυχίας, με ελάχιστες φωνές να αντιτίθενται στη διοργάνωση του 2004, μπήκε τρεις διαδοχικές φορές στην 20άδα των πρώτων χωρών σε ολυμπιακά μετάλλια, παρά το μικρό της μέγεθος και τον ακόμη μικρότερο πληθυσμό της.

Σήμαιναν αυτές οι επιτυχίες πως υπήρχε η δέουσα προσοχή από την Πολιτεία για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τα ατομικά αθλήματα; Ίσως όχι. Όμως έγιναν βήματα. Εκείνα τα χρόνια χτίστηκαν γυμναστήρια, εφαρμόστηκαν προγράμματα, υπήρξε πρόοδος. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων βέβαια, η πρόοδος αυτή στηρίχθηκε σε αδύναμα θεμέλια. Και σίγουρα για να «πιάσει τόπο» μεσομακροπρόθεσμα, χρειαζόταν και συνέχεια.

Ύστερα ήρθε η κατάρρευση. Η αρχή είχε γίνει κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας με την υπόθεση αποφυγής ελέγχου για χρήση απαγορευμένων ουσιών των ολυμπιονικών του στίβου Κώστα Κεντέρη και Κατερίνας Θάνου. Το 2008 «έσκασε» η υπόθεση ντόπινγκ στην άρση βαρών που έφερε την παραίτηση του πρωτεργάτη των μεγάλων επιτυχιών Χρήστου Ιακώβου. Η πλειοψηφία των ολυμπιακών ακινήτων, αντί να αποτελέσουν κοιτίδες ανάπτυξης του αθλητισμού και να φιλοξενούν τις προσπάθειες των αθλητών, «ρήμαξαν».

Όποιος έχει επισκεφθεί ανοιχτά στάδια και κλειστά γυμναστήρια τα τελευταία δέκα χρόνια, έχει νιώσει αυτή την αίσθηση απογοήτευσης, μπροστά στην εγκατάλειψη.

Οι επόμενες συγκομιδές μεταλλίων είναι απογοητευτικές. Δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ξαφνικά «στέρεψε» το ταλέντο από τους Έλληνες αθλητές και αθλήτριες, ούτε ότι μειώθηκε η όρεξή τους για δουλειά και προπόνηση. Η προετοιμασία των αθλητών εν όψει 2008 γίνεται μέσα στον οικονομικό εκτροχιασμό των κυβερνήσεων Καραμανλή, αυτή για το 2012 μέσα στη δίνη των μνημονίων. Η Ελλάδα φαίνεται πως άφησε τους αθλητές της στην τύχη τους.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο η συγκομιδή μεταλλίων ήταν σαφώς καλύτερη, όμως δύσκολα οι επιτυχίες μπορούν να αποδοθούν στην πολιτική αλλαγή που είχε μεσολαβήσει. «Πρέπει η Πολιτεία να βοηθά όλους τους αθλητές πριν καταφέρουμε από μόνοι μας να κατακτήσουμε μετάλλια. Χρειαζόμαστε υποδομές για να φτάσουμε στην επιτυχία. Όταν εμφανίζονται όλοι μετά, δεν έχει νόημα» είχε δηλώσει η χρυσή Ολυμπιονίκης της σκοποβολής Άννα Κορακάκη, μετά την επιστροφή της από τη Βραζιλία.

Ανεξάρτητα με το αν υπήρχε πολιτική βούληση ή αν έγιναν κάποια έργα, η κατάσταση επί ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε σημαντικά. Σε απολογιστική του συνέντευξη στην «Αυγή», ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης είχε αποφύγει τα μεγάλα λόγια: «Η μεγάλη μάχη δόθηκε αυτά τα χρόνια για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό! Για όλα αυτά τα παιδιά που μας κάνουν υπερήφανους και τις περισσότερες φορές τα θυμόμαστε μετά από κάποιο μεγάλο επίτευγμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Νομίζω ότι οι προκλήσεις ήταν το ίδιο μεγάλες, το ίδιο κομβικές, όχι με το ίδιο αποτέλεσμα στην καθημερινότητα των πολιτών, αλλά με την ίδια πολιτική στόχευση», είχε πει ο κ. Βασιλειάδης.

Από το παράπονο της Άννας Κορακάκη μέχρι τώρα λίγα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Η απόφαση απόσυρσης από την ενεργό δράση του αρσιβαρίστα Θοδωρή Ιακωβίδη εξαιτίας των οικονομικών δυσχεριών που αντιμετωπίζει άνοιξε πάλι τη συζήτηση. «Βλέπω τους συναθλητές μου από άλλα κράτη και τους ζηλεύω με την καλή έννοια, τους χαίρομαι, που μπορούν και αποδίδουν στο 100%, είναι όλη μέρα χωμένοι μέσα σε ένα γυμναστήριο και κυνηγούν τα όνειρά τους. Εγώ αυτό δεν μπορώ να το κάνω», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Έλληνας αθλητής.

Αιχμές για την ελλιπή στήριξη της Πολιτείας άφησε και ο χρυσός ολυμπιονίκης στην κωπηλασία Στέφανος Ντούσκος. Όσο για τον πολυνίκη πρωταθλητή των κρίκων και εκ νέου ολυμπιονίκη Λευτέρη Πετρούνια, τον περασμένο Απρίλιο είχε δηλώσει στις κάμερες ότι οι αθλητές της εθνικής ομάδας γυμναστικής ήταν απλήρωτοι επτά ολόκληρους μήνες. «Έχουμε όμως επιτυχίες πλέον», θα παρατηρούσε κάποιος.

Στην εποχή των χορηγικών ομάδων

Μέσα στα χρόνια των μνημονίων αναπτύχθηκε στην Ελλάδα η οικονομία του στοιχηματισμού. Εκμεταλλευόμενες ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, μεγάλες εταιρίες με περισσότερο ή λιγότερο ελληνικό στοιχείο αύξησαν σημαντικά τους κύκλους εργασιών τους. Ορισμένες μάλιστα από αυτές άρχισαν να αναπτύσσουν προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, στην προμετωπίδα των οποίων μπήκε η στήριξη συγκεκριμένων αθλητών ατομικών αθλημάτων. Έτσι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, εντός της ελληνικής αποστολής υπάρχουν αθλητές που ταυτόχρονα ανήκουν σε τουλάχιστον δύο «ομάδες» μεγάλων στοιχηματικών εταιριών.

Έχοντας στη διάθεσή τους οικονομικούς πόρους και επαγγελματισμό υψηλού επιπέδου σε πολλές περιπτώσεις, είναι πιθανό οι αθλητές αυτών των «ομάδων» να βοηθηθούν ουσιαστικά και να μπορούν χωρίς περισπάσεις να προπονούνται υπό σχετικά καλές συνθήκες. Κάποιοι μπορούν να φτάσουν και σε μεγάλες επιτυχίες, όπως είναι τα ολυμπιακά μετάλλια.

Συνιστά όμως αυτός ο δρόμος πετυχημένη κυβερνητική πολιτική; Δημιουργεί βάσεις για τους αθλητές και τις αθλήτριες που ξεκινούν τώρα; Εξασφαλίζει κάτι για το μέλλον; Πώς θα βοηθηθούν οι αθλητές που δε γίνονται μέλη των «χορηγικών ομάδων»; Και τί θα γίνει αν αύριο οι εταιρίες αυτές αποφασίσουν για δικούς τους λόγους να αποσύρουν τις χορηγίες τους;

Μια απάντηση έδωσε ο αρσιβαρίστας Θοδωρής Ιακωβίδης, ο οποίος μετά από μια πρωτοβουλία ιδιωτών και την ετεροχρονισμένη αντίδραση εκ μέρους της κυβέρνησης από τον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη, φαίνεται να επανεξετάζει την απόφαση για απόσυρση: «Μακάρι να είναι η αρχή. Εγώ θέλω να συνεχίσω. Ο αθλητής μέσα μου ζει, υπάρχει, θέλει να αγωνιστεί ξανά. Αν αλλάξουν οι συνθήκες, θα συνεχίσω. Αλλά δεν το βρίσκω ηθικό να συνεχίσω εγώ με χορηγούς για άλλη μια τριετία και να υπάρχουν οι υπόλοιποι που θα τραβάνε τον ίδιο Γολγοθά. Θέλω ο κρατικός μηχανισμός να βοηθήσει όλους τους αθλητές, να βοηθήσει έμπρακτα».

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η δήλωση του Θανάση Αντετοκούνμπο, που μαζί με τον Γιάννη αναφέρθηκαν στο Θοδωρή Ιακωβίδη, κατά τη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν στο «Ελ. Βενιζέλος», μετά την άφιξή τους από τις ΗΠΑ και την κατάκτηση του πρωταθλήματος του NBA: «Αυτά τα βάρη δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να τα σηκώσει μόνος του», είπε ο Θανάσης, που συμπλήρωσε λίγο αργότερα πάνω στην τοποθέτηση του Γιάννη: «Και για τον επόμενο Θοδωρή».

πηγη: https://tvxs.gr