Το «Ανοιχτό σχολείο» του Πιερρακάκη δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει σε αυταρχισμό από το σχολείο της εποχής του Κοντογιανόπουλου και στις εξετάσεις απ’ αυτό της εποχής Αρσένη. Απλά, επειδή ο εν λόγω υπουργός έχει συνδεθεί με την ψηφιακή αναβάθμιση του κράτους, θα παρέχει και κάποιες ψηφιακές πλατφόρμες, έτσι για να νιώσουν οι υπήκοοι λίγο κρατικό ψηφιακό μετασχηματισμό. Ο αυταρχισμός στα σχολεία αναβαθμίζεται και οδηγεί, με βήματα προς τα πίσω, μια ολόκληρη γενιά που ήδη το περιβάλλον που μεγαλώνει είναι μέσα στον φόβο και την απειλή.
Επαναφέρονται οι 5ήμερες αποβολές, ως μέτρο πρόληψης του σχολικού εκφοβισμού (bulling), επίσης γίνεται ευκολότερη η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για τον μαθητή που εκφοβίζει άλλο μαθητή. Η δημιουργία ψηφιακής πλατφόρμας, όπου οι μαθητές και οι γονείς θα μπορούν να κάνουν καταγγελίες για περιστατικά εκφοβισμού μέσα στη σχολική μονάδα, είναι άλλη μια ψηφιακή κοροϊδία του Πιερρακάκη, με μόνο νόημα την σώνει και ντε εμπέδωση στους υπηκόους ότι το κράτος αναβαθμίζεται ψηφιακά.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν ξεχνάμε επίσης και τον νέο ποινικό κώδικα, που εισάγει τα αδικήματα της διατάραξης της ομαλής λειτουργίας των σχολείων, τα οποία πλέον, ως αδικήματα, μπορεί να επιφέρουν φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, σε περίπτωση που η κινητοποίηση είναι μόνο φωνασκίες (!) και τουλάχιστον δύο ετών σε περίπτωση που υπάρχουν βιαιοπραγίες. Ο σκοπός, βέβαια, πίσω από αυτό, είναι η ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων στους χώρους των σχολείων με ποινές φυλάκισης.
Η εισαγωγή της «τράπεζας θεμάτων» για όλες τις τάξεις του Λυκείου, καθώς και οι γραπτές προαγωγικές εξετάσεις από τάξη σε τάξη για όλο το Λύκειο, με επιλογή των θεμάτων μέσα από την «τράπεζα θεμάτων», καθώς και ο μελλοντικός σχεδιασμός, ο οποίος προβλέπει, ότι από την νέα σχολική χρονιά ο βαθμός του απολυτηρίου θα βγαίνει με συντελεστή και για τις τρεις τάξεις του Λυκείου, επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά πως το σχολείο δεν είναι τίποτα άλλο από μια μηχανή εξετάσεων. Αποτελεί άξιο περιέργειας το γεγονός, πως το υπουργείο παιδείας, ως απάντηση στην αποτυχία των μαθητών του ελλαδικού χώρου στις εξετάσεις PISA[1] του ΟΟΣΑ ειδικά στον τομέα της κριτικής σκέψης, βάζει επιπλέον εξετάσεις ως λύση…
Το σχολείο, ως μικρογραφία της κοινωνίας, φέρει και αναπτύσσει όλες τις παθογένειες της. Οι ποινές, όσο μεγάλες και αν είναι, ποτέ δεν λειτουργούν παιδαγωγικά, αλλά καλύπτουν την διοίκηση του σχολείου και εφησυχάζουν τους γονείς, ότι το σχολείο είναι «αποτελεσματικό» και «δίκαιο». Όπως στην ευρύτερη κοινωνία ποτέ κανένας δε περιορίστηκε από τις ποινές, έτσι και στο σχολείο κανένας μαθητής δεν θα εκφοβίσει άλλον μαθητή γιατί φοβάται την 5ήμερη αποβολή ή την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Το σχολείο, ως σώμα απ’ το σώμα της κοινωνίας και εργαλείο του κράτους, απέχει από το να εμπεριέχει ως παιδαγωγική διαδικασία την θεραπεία, γιατί είναι προσανατολισμένο σ’ ένα στενό εξεταστικό μοντέλο που εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς και κατ’ επέκταση την διαιώνιση της εξουσίας.
Ο εκφοβισμός στις σχολικές μονάδες είναι αποτέλεσμα του εκφοβιστικού κοινωνικού περιβάλλοντος. Το κράτος εκφοβίζει καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτης των πτυχών των ζωών μας. Η μισθωτή εργασία, που απομυζά τον δημιουργικό μας χρόνο και που τα χρήματα ποτέ δεν θα είναι αρκετά ακόμα και για τα βασικά της επιβίωσης, η απειλή της ανεργίας, της έξωσης, των απλήρωτων λογαριασμών και της καταστολής του ποιοτικού χρόνου, είναι μερικά παραδείγματα από τον καθημερινό κρατικό εκφοβισμό, ο οποίος διαχέεται σε όλες τις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου και το οποίο θα πρέπει να κάνει αγώνα ώστε να μην τις αναπαράγει και στο περιβάλλον του.
Το κράτος μάς εκπαιδεύει να είμαστε φοβισμένοι και υποταγμένοι και με την σειρά μας να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας σ’ αυτό το εκφοβιστικό μοντέλο, τα οποία με την σειρά τους θα το αναπαράξουν στους χώρους τους, δημιουργώντας έτσι έναν ατέρμονο κύκλο υποταγής. Οι προαναφερόμενες εποχές Κοντογιανόπουλου και Αρσένη, έβγαλαν στον αφρό μια εξεγερτική και συγκρουσιακή δυναμική της νεολαίας, που αναχαίτισε σε μεγάλο βαθμό τους «εκσυγχρονιστικούς» σχεδιασμούς των τότε κυβερνήσεων. Είναι στο χέρι μας να αρνηθούμε την εκφοβιστική λογική του κράτους, καθώς και τις «λύσεις» που μας προσφέρει, μήπως και έτσι «θα ’ρθουν άλλα παιδιά – Με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρκουάζ – Και να κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!»[2]
Ανεξεταστέος
[1](Programme for International Student Assessment) Eξετάσεις υπό την οργάνωση της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη) διαγνωστικού χαρακτήρα στην έκτη δημοτικού και στην τρίτη γυμνασίου, στα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών.
[2] Σαμποτάζ! Τραγούδι της Λένας Πλάτωνος
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.247, Απρίλιος 2024