Η ανακοίνωση του State Department μετά το χθεσινό τηλεφώνημα Μπλίνκεν – Δένδια ήταν (ένας ακόμη) μικρός ύμνος στην συμφωνία των Πρεσπών. Και, ταυτόχρονα ήταν (ένα ακόμη) μεγάλο καρφί στο σώμα της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.
Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο τον ύμνο δεν τον μάθαμε από την επίσημη ενημέρωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Στην ανάρτησή του στον – επίσημο – λογαριασμό του ΥΠΕΞ στο twitter ο Νίκος Δένδιας έγραψε ότι οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και ΗΠΑ «διαπίστωσαν ότι οι διμερείς σχέσεις έχουν φθάσει στο υψηλότερο σημείο τους και στο πλαίσιο της στρατηγικής συνεργασίας εξετάσθηκαν οι προοπτικές περαιτέρω ενδυνάμωσης τους, με ιδιαίτερη έμφαση στον ενεργειακό και στον αμυντικό τομέα».
Λίγη ώρα αργότερα, από την ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μάθαμε ότι «ο υπουργός Αντονι Μπλίνκεν χαιρέτισε τον καθοριστικό – καθοδηγητικό ρόλο της της Ελλάδας στην προώθηση της Διατλαντικής και Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων» . Και πως, επίσης, «ο υπουργός Μπλίνκεν και ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών επιβεβαίωσαν την ιστορική σημασία της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ».
Ειδικά, ως προς το δεύτερο σκέλος της ανακοίνωσης Μπλίνκεν απολύτως ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρξε ελληνικός, πολιτικός «δάκτυλος»: Ζητήθηκε διπλωματικά από την αμερικανική πλευρά να μην γίνει κοινή αναφορά στην «ιστορική σημασία της συμφωνίας των Πρεσπών» - όπως έχει συμβεί σε προηγούμενη ανακοίνωση του State Department που… χάθηκε στην μετάφραση – και να περιοριστεί τουλάχιστον η διατύπωση στην «ιστορική σημασία της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ».
Ακόμη κι έτσι όμως δεν βρίσκεται εδώ η είδηση. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η χώρα και η εξωτερική πολιτική διακωμωδούνται διεθνώς επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να υπερβεί το ένδοξο παρελθόν των μακεδονομάχων.
Η είδηση και το πρόβλημα βρίσκονται στο ότι η χώρα και η εξωτερική της πολιτική σύρονται ακόμη από τα φαντάσματα του μακεδονικού και τους εσωτερικούς εγκλωβισμούς της ΝΔ, την ώρα που ΗΠΑ και Ευρώπη δείχνουν καθαρά ότι θα πιέσουν ασφυκτικά να προχωρήσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος, όπως θα πιέσουν για να προχωρήσει και το κυπριακό.
Και ανεξαρτήτως του εάν ο Ταγίπ Ερντογάν σχεδιάζει ή όχι να τορπιλίσει και τις διερευνητικές και το κυπριακό, η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στην όλη διαδικασία χωρίς ουσιαστική, συμπαγή και στρατηγική θέση. Για την ακρίβεια δεν προσέρχεται, απλώς παρίσταται και προσδοκά το… τουρκικό μπουρλότο. Ως δίοδο απεμπλοκής και ως διέξοδο από εκείνο που ήδη ο Αντώνης Σαμαράς καταγγέλλει ως «διάλογο με πειρατές» και πολλοί περισσότεροι, εντός ΝΔ και εκ δεξιών της ΝΔ, ετοιμάζονται να καταγγείλουν ως «Πρέσπες του Αιγαίου».
Οι μετριοπαθείς της ΝΔ αντιτείνουν εδώ ότι ο θόρυβος των δημόσιων παρεμβάσεων Σαμαρά είναι δυσανάλογος με την κοινοβουλευτική του επιρροή και τις εξελίξεις που μπορεί να προκαλέσει. Το πρόβλημα όμως δεν εξαντλείται στον παράγοντα Σαμαρά: Οι καραμανλικοί του κόμματος είναι επίσης επιφυλακτικοί, έως και πλήρως αρνητικοί, στην προσέγγιση με την Τουρκία και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκη στην παρούσα συγκυρία φαίνονται να είναι περισσότερο απασχολημένος με τα νέα πολιτικά σχήματα που γεννώνται στα δεξιά της ΝΔ παρά με τις πιέσεις και τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου.
Ως εκ τούτου, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται χωρίς θέση στα ελληνοτουρκικά, ή τουλάχιστον χωρίς να τολμά να καταθέσει – εάν έχει – καθαρή θέση. Την περασμένη εβδομάδα, σε διεθνές ακροατήριο, επιχείρησε να βάλει «πάγο» και προς την πλευρά Σαμαρά, και προς όλο το υπερπατριωτικό μπλοκ, λέγοντας ότι «μια χώρα που έχει αυτοπεποίθηση μπορεί ενίοτε να αντιπαλεύει ακραίες φωνές και στο εσωτερικό της».
Εισέπραξε πάραυτα την απάντηση – προειδοποίηση του «φιλοσαμαρικού» antinews.gr: «Δεν ξέρουμε», έγραψε, «εαν ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί τη ζημιά που προκαλεί στη Νέα Δημοκρατία η απαράδεκτη τοποθέτησή του.
Διότι όταν αποκαλείς ακραίο και γραφικό έναν πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματος, με του οποίου τις απόψεις στα εθνικά εκτός από νεοδημοκράτες συμφωνούν και συριζαίοι, επί της ουσίας ρίχνεις μπουρλότο στην παράταξη. Πυροδοτώντας έτσι, την πιθανότητα διάσπασής της…».
Eισέπραξε επίσης την υπενθύμιση του Προκόπη Παυλόπουλου ότι «η μόνη μας διαφορά με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ» που απηχεί και το σύνολο της καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ (κόντρα στην γενική τοποθέτηση Μητσοτάκη περί διαλόγου για τις «θαλάσσιες ζώνες»).
Απάντηση όμως επ’ αυτών, και επί των απειλών και επί των υπενθυμίσεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δείχνει ακόμη να έχει. Πέραν της σταθερής, και γραφικής πια, απόκρυψης οποιασδήποτε διεθνούς αναφοράς στην ιστορική σημασία της συμφωνίας των Πρεσπών.
Πηγη: https://tvxs.gr