Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 16 Νοέ 2020
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: Οι αόρατοι νεκροί της δημοκρατίας
Κλίκ για μεγέθυνση
φωτο :Οι νεκροί των Επετείων: Μιχάλης Καλτεζάς, Σταματίνα Κανελλοπούλου, Ιάκωβος Κουμής


Το "εμπόλεμο" στα μετόπισθεν




Κάποιοι δεν έχουν λόγους να συνεορτάσουν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Δεν πρόκειται για τους "σεσημασμένους εχθρούς" -που αιωνίως "ζηλεύουν" τις επιδόσεις μας στην κοινωνική οργάνωση και τον πολιτισμό- αλλά για τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που εργάζονται στην Ελλάδα. Ζώντας χωρίς δικαιώματα αντιμετωπίζουν καθημερινά την αδιαφορία και την κατασταλτική μανία του κράτους. Εχουν τους νεκρούς και τους τραυματίες τους, θύματα ενός αθέατου πολέμου που μαίνεται από τις αρχές της δεκαετίας του '90.
Από τα ψιλά του τύπου σταχυολογήσαμε περιστατικά ένοπλης κρατικής βίας κατά των λεγόμενων λαθρομεταναστών που αν αναφέρονταν σε ομοεθνείς μας θα μιλούσαμε για ολοκληρωτισμό. Περίπου 40 νέοι άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί και πάνω από 20 έχουν τραυματιστεί από τα υπηρεσιακά περίστροφα των αστυνομικών και τα πολεμικά εργαλεία των στρατιωτικών περιπόλων, από το 1991 έως σήμερα. Και όταν καθυστερούν οι υπάλληλοι της Δημοκρατίας, αναλαμβάνουν οι ιδιώτες κυνηγοί κεφαλών. Τα αποτελέσματα εξίσου σημαντικά για τη λειτουργία του πολιτεύματός μας: 15 νεκροί και 5 σοβαρά τραυματισμένοι. Στον ανατριχιαστικό απολογισμό προστίθενται και τα περίπου 10 θύματα βασανισμού στα κρατητήρια ή οι διαμελισμένοι από τις νάρκες των συνόρων.
Την περίοδο της "εθνεγερσίας" που ενέσκηψε και στη χώρα μας με την βαλκανική κρίση δεν ήταν εύκολο να καταγραφούν αυτές οι βρόμικες υποθέσεις. Ενώ η τότε κυβέρνηση οργάνωνε τα "ειδικά αποσπάσματα" στη μεθόριο και τις "επιχειρήσεις - σκούπα" στα χωριά και τις πόλεις με την εντολή "βαράτε στο ψαχνό", πολιτικά στελέχη και ΜΜΕ αποσιωπούσαν την πραγματικότητα, αντέστρεφαν την εικόνα και μιλούσαν για την "απειλή των αλλοδαπών". Συγκαλύπτονταν ακόμα και τα λιγοστά επεισόδια που έφταναν στο φως της δημοσιότητας. Επώνυμες μαρτυρίες αλβανών πολιτών, για δολοφονίες και απίστευτα βασανιστήρια που υπέστησαν φίλοι τους στην Ελλάδα θεωρήθηκαν "απόπειρες δυσφήμισης της χώρας μας". Ο Μανώλης Καλαμίδας π.χ, ως εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ τότε, κόντεψε να θέσει εκτός νόμου το "Ρόιτερ" στις 19.2.1992, όταν το ειδησεογραφικό πρακτορείο τόλμησε να διανείμει διασταυρωμένα περιστατικά από τις αλβανοφαγικές δραστηριότητες των ελληνικών περιπόλων. Η Δημοκρατία μας έφτασε στο σημείο να καταδικάσει τέσσερις νέους της "Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης" επειδή στις 4.4.1992 μοίραζαν κείμενο στο οποίο υποστήριζαν ότι: "μας λένε ψέματα και μας δηλητηριάζουν με τον εθνικισμό, την πολεμοκαπηλεία και το ρατσισμό. Θέλουν να μας κάνουν να δεχόμαστε αδιάφορα τις δολοφονίες αλβανών φυγάδων στα σύνορα από ειδικά στρατιωτικοαστυνομικά σώματα που έχουν συγκροτήσει". Το δικαστήριο έκρινε ότι "διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις και φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες και φόβο στους πολίτες, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας"!
Κάθε φόνος "λαθρομετανάστη" που φτάνει ως τα ΜΜΕ, συνοδεύεται από τα κωμικοτραγικά αστυνομικά δελτία περί "τυχαίας εκπυρσοκρότησης" ή "πυροβολισμού στον αέρα που κατά λάθος πέτυχε τον ύποπτο στην καρδιά"! Αν το κόλπο δεν πείθει, τότε επιστρατεύεται η υποτιθέμενη επικινδυνότητα του θύματος. Στον "ιδιωτικό τομέα" οι δολοφόνοι παρουσιάζονται ως πανικόβλητοι από την εγκληματικότητα των ξένων στην περιοχή τους. Στην πραγματικότητα όμως, το θύμα δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα, ή το πολύ πολύ να έχει επιχειρήσει να αφαιρέσει κάποιο ευτελές αντικείμενο. Θυμίζουμε τους δυο νεκρούς κλέφτες ποδηλάτων στην Ηλεία (Μάρτιος '94) και στην Πιερία (Φεβρουάριος '96) και τον πυροβολημένο από αγροφύλακα στον Τύρναβο κλέφτη καρπουζιού τον περασμένο μήνα. Για να σχετικοποιηθεί το φαινόμενο της βίας κατά των ξένων, που δεν φαίνεται να κοπάζει, διανέμονται από το κράτος στατιστικές με στόχο να το δικαιολογήσουν. Δημοσιεύονται ξανά και ξανά οι ίδιες λίστες της παραβατικότητας των μεταναστών, στις οποίες αποκρύπτεται το γεγονός ότι ο κύριος όγκος τους αφορά αδικήματα που έχουν σχέση με την ίδια τους την υπόσταση στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή είναι όλοι "παράνομοι", διότι η Δημοκρατία μας δεν θέλει να τους νομιμοποιήσει.


ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ

ΣΙΔΕΡΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ. Μέλος της αριστερής οργάνωσης Κ.Ο.Μαχητής, ο 16χρονος μαθητής κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά την παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1976, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα 'Κάτω η Νέα Τρομοκρατία'.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ. Ο ιδιόρρυθμος γιατρός βρήκε το θάνατο στις 11 Ιουλίου 1978, κατά τη διάρκεια νυχτερινής εισβολής των νεοσύστατων τότε ΜΕΑ στο σπίτι του. Είχε προηγηθεί πολυήμερη καμπάνια της εφημερίδας 'Το Βήμα' για την εξουδετέρωσή του και τον τερματισμό της "ατμόσφαιρας ανυπαρξίας του κράτους" που δημιουργούσε η θορυβώδης παρουσία του στη μέση του Π. Φαλήρου.

ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ. Μέλος της ΚΝΕ, η φοιτήτρια του Παντείου μοίραζε το μεσημέρι της 28ης Ιουλίου 1980 έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ στο Βοτανικό προκηρύξεις για την εργατική διαδήλωση της επομένης εναντίον της λιτότητας. Εξερχόμενο λεωφορείο της εταιρείας τη χτύπησε, πολτοποιώντας το κεφάλι της. Το ίδιο βράδι η 3η βάρδια του εργοστασίου προχώρησε σε απεργία διαμαρτυρίας, ενώ τα ΜΑΤ αναλάμβαναν να 'καθαρίσουν' την περιοχή από τους συγκεντρωμένους πολίτες. Με ανακοίνωσή της, η κυβέρνηση Γ. Ράλλη εξέφρασε τη δυσφορία της για "τις προσπάθειες που καταβάλλονται να πολιτικοποιηθεί το αστυνομικό δελτίο". Εντελώς διαφορετική γνώμη είχαν φυσικά οι χιλιάδες κόσμου που συνόδευσαν την 21χρονη φοιτήτρια στην τελευταία της κατοικία με συνθήματα `Λεύτερος συνδικαλισμός' και `Οχι άλλο αίμα για την εργοδοσία'.

ΤΑΣΟΣ ΜΑΓΛΑΡΙΔΗΣ. Παλαίμαχος ΕΑΜίτης, συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών που στις 28 Οκτωβρίου 1980 επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Στη διασταύρωση των οδών Ελ. Βενιζέλου & Β. Γεωργίου δέχτηκαν επίθεση της αστυνομίας, με γκλόμπς και κλοτσιές. Χτυπημένος άσχημα στο κεφάλι, ο 76χρονος αγωνιστής μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στις 30 Νοεμβρίου.


https://www.kar.org.gr/wp-content/uploads/2013/02/518.jpg
ΚΟΥΜΗΣ - ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ. Οταν στις 16 Νοεμβρίου 1980 η αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ επιχείρησε να σπάσει την κυβερνητική απαγόρευση για πορεία μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, τα ΜΑΤ μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο. Από τα γκλόμπς σκοτώθηκαν η 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής. Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις "οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων" που "αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού", διευκρινίζοντας απλώς ότι "για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις". Εξίσου διακριτικός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ έσπευσε να ρίξει την ευθύνη της σφαγής στους (μη κατονομαζόμενους) "2.000 προβοκάτορες".

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ. Ο φόνος του 15χρονου μαθητή από τον αστυφύλακα Αθανάσιο Μελίστα με σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής κατά τη διάρκεια μικροεπεισοδίων στις παρυφές της πλατείας Εξαρχείων ήταν το αποκορύφωμα ενός χρόνου βίαιων `επιχειρήσεων αρετής'. Οι παραιτήσεις των προϊσταμένων του Υπουργείου Δημ. Τάξεως Τσούρα και Κουτσόγιωργα δεν έγιναν δεκτές, τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Χημείο συλλαμβάνοντας 37 νέους και το κέντρο της Αθήνας έζησε άγριες ώρες - με χιλιάδες αγανακτισμένους διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και κοινό αγώνα "αγανακτισμένων πολιτών" της ΠΑΣΚΕ με φασιστικές ομάδες κατά της `αναρχίας'. Καταδικασμένος πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση (με ανασταλτικό χαρακτήρα), ο Μελίστας θα αθωωθεί στις 25/1/1990 από το Εφετείο.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1986 ο 60χρονος εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Υπ. Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της υφυπουργού Β.Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τους απώθησαν βίαια με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ (12/9/86).

"ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ". Η μαζικότερη σφαγή πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής συνέβη στις 10 Ιανουαρίου 1991. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης 100.000 ατόμων στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις χιλιάδων νέων με τα ΜΑΤ. Ενα από τα 4.000 δακρυγόνα που επισήμως ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του 'Κ. Μαρούση'. Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα - αγνώστων στοιχείων - νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων (όχι μόνο διαδηλωτών) για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση κάνοντας λόγο για "εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς"...

ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ ΑΚΙΑΡ. Τούρκος πρόσφυγας συνελήφθη στις 21 Ιανουαρίου 1991 στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Ο υπουργός Δημ. Τάξης Βασιλειάδης κάλυψε πλήρως τους υφισταμένους του και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΙΑΚΑΣ. Ο 28χρονος νέος έκανε τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, όταν βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε εποχούμενους οπλοφόρους με πολιτικά που ζήτησαν τα στοιχεία του. Τρομοκρατημένος το έβαλε στα πόδια για να δεχτεί πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγουδάκη. Αντιμέτωπη με το γεγονός ότι ο αδικοσκοτωμένος δε βαρυνόταν με το παραμικρό αδίκημα, η ηγεσία της αστυνομίας φρόντισε να 'διαρεύσει' ότι το θύμα "είχε ψυχολογικά προβλήματα"...

ΛΟΥΤΦΗ ΟΣΜΑΝΤΖΕ. Ο 40χρονος μουσουλμάνος από την Ξάνθη συνελήφθη στις 14 Ιανουαρίου 1996 μεθυσμένος στο Βύρωνα και μεταφέρθηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Στις 10μμ της επόμενης μέρας ήταν νεκρός. Ο ιατροδικαστής Μ. Νόνας διαπίστωσε ότι ο θάνατός του προήλθε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού του.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Λουίτζι Φεραγιόλι "Αυταρχική δημοκρατία και κριτική της πολιτικής" (Αθήνα 1985, εκδ. Στοχαστής). Εξαιρετικά διεισδυτική ανάλυση των χαρακτηριστικών και - κυρίως - των ορίων της σύγχρονης `συναινετικής δημοκρατίας'. 

Ετιέν Μπαλιμπάρ "Τα όρια της δημοκρατίας" ( Αθήνα 1993, εκδ. Ο Πολίτης). Οι δημοκρατικοί θεσμοί, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι νέες διαχωριστικές γραμμές στη μεταψυχροπολεμική εποχή. 

Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Πολιτών "Αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται. Χρονικό και ντοκουμέντα από τους αγώνες του λαού μας. Διχτατορία - Μεταπολίτευση" (Αθήνα 1983). Λεπτομερειακή παρουσίαση των μαζικών κινημάτων της περιόδου 1972-1980, με πλήθος στοιχεία για τα θύματα της κρατικής βίας.

Πατρίκ Σήλ & Μωρίν Μακονβίλ "Η γαλλική επανάσταση του 1968" (Αθήνα 1971, εκδ. Νέοι Στόχοι & επανεκδ. Θεωρία 1982). Αναμφίβολα η καλύτερη ελληνόγλωσση εξιστόρηση του γαλλικού "Μάη". Αναφορές στους ξεχασμένους και μη νεκρούς της εξέγερσης.

Paul Ginsborg "A history of contemporary Italy. Society and politics, 1943- 1988" (Λονδίνο 1990, εκδ. Penguin). Η σύγχρονη ιταλική ιστορία, με έμφαση στην παρέμβαση των κατά καιρούς κοινωνικών κινημάτων. Πολλαπλές αναφορές στα ανθρώπινα θύματα της κρατικής καταστολής.


ΔΕΙΤΕ

Το μίσος ( La haine) του Ματιέ Κασοβίτς (1995). Ενα 24ωρο των λαϊκών προαστείων του Παρισιού, μέσα από το βλέμμα μιας παρέας άνεργων νέων που περιφέρονται στους δρόμους ενώ ένας φίλος τους χαροπαλεύει στο νοσοκομείο χτυπημένος από αστυνομικό. 

Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο ( Le fond de l' air est rouge) του Κρις Μαρκέρ (1978). Πεντάωρο ντοκιμαντέρ με θέμα τα κοινωνικά κινήματα και τις αναζητήσεις των δεκαετιών του '60 & του '70. Ειδική αναφορά στους νεκρούς αγωνιστές, με προσκλητήριο πεσόντων κι εξαιρετικά πλάνα από την κηδεία /διαδήλωση του Π. Οβερνέ. 

Ο ταχυδρόμος (Il postino) των Μάικλ Ράντφορντ (1994). Η ιστορία του ευαίσθητου ιταλού ταχυδρόμου και της πιο όμορφης κοπέλας του νησιού τελειώνει με το φόνο του πρώτου σ' ένα από τα αιματηρά εργατικά συλλαλητήρια του '50.




 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου