Η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ ήταν στίγμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που είχε εκτεθεί διεθνώς, όχι μόνο γιατί το έγκλημα έμενε ανεξιχνίαστο αλλά και για το έλλειμμα ενημέρωσης, ακόμη και στην οικογένειά του.

Η κατάσταση γινόταν πιο ζοφερή επειδή η δολοφονία του δημοσιογράφου συνδεόταν με ένα διαρκώς επιδεινούμενο πρόβλημα ελευθερίας των ΜΜΕ στη χώρα μας, που απασχολεί και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος δεν έχει να δείξει και πολλά επιτεύγματα στον απολογισμό του έργου του. Εχοντας αφήσει τη σφραγίδα του στο φιάσκο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, δεν θα μπορούσε να υπερηφανευτεί ούτε για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας επί των ημερών του στην Κατεχάκη, ούτε για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και της μικρής παραβατικότητας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι συλλήψεις δύο αδελφών που θεωρούνται δράστες μιας κατά παραγγελία ανθρωποκτονίας ήταν ένα εξαιρετικά καλό νέο για τον πρώτη φορά υποψήφιο βουλευτή με τη ΝΔ - αν υποθέσουμε ότι δεν είναι ένα «χαρτί» που το είχε και το κρατούσε για την προεκλογική περίοδο.

Σε κάθε περίπτωση, η προβολή μιας είδησης του αστυνομικού δελτίου ως πολιτικής επιτυχίας της κυβέρνησης δεν είναι απλώς υπερβολική, είναι ακραία προπαγανδιστική.

Αλλά για τον Τάκη Θεοδωρικάκο αυτά δεν είναι απλώς ψιλά γράμματα, είναι κομμάτι της τακτικής του.

Να πάει στις κάλπες σαν Κάλαχαν για να γοητεύσει τους δεξιούς ψηφοφόρους που δυσκολεύονται να δεχτούν έναν πρώην γραμματέα της ΚΝΕ ως δικό τους παιδί. 

πηγη: https://tvxs.gr