Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Εθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού.

Ι.Β. Στάλιν – Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα

“Οι δηλώσεις Μητσοτάκη, που αποδίδουν την εκλογή βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη σε παρέμβαση του Τουρκικού Προξενείου, αποτελούν μια ανοιχτή ομολογία ανώτατου Έλληνα πολιτειακού παράγοντα για την ύπαρξη συλλογικής τουρκικής εθνικής συνείδησης στους κόλπους τής – κατά τις συνθήκες – μουσουλμανικής μειονότητας”, υπογράμμιζε πολύ εύστοχα πριν μερικές μέρες σε κείμενο του στο f/b ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης.

Σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του Νίκου Φίλη που δημιούργησαν σάλο και ο Δημήτρης Ψαρράς επιχειρεί με σημερινό του άρθρο στην “ΕφΣυν” να βάλει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις, να γράψουμε κάποια πράγματα για το συγκεκριμένο θέμα.

Ερέθισμα μου το ότι σήμερα η ιστοσελίδα imerodromos επαναφέρει ένα κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου που γράφτηκε το 2014. Φυσικά το άρθρο του υπαλλήλου του Ν. Χατζηνικολάου, δεν απηχεί τις προσωπικές του απόψεις αλλά τις θέσεις του ΚΚΕ. Και εδώ θέλω να πω ότι όσο επαφή έχω εγώ με την αστροφυσική άλλη τόση έχει και το ΚΚΕ με τον μ_λ όσο αφορά ειδικά το εθνικό ζήτημα.

Απ’ την εισαγωγή ακόμα του άρθρου του Ν. Μπογιόπουλου παίρνουμε μια γεύση ότι πρόκειται για ένα κείμενο ποτισμένες με τον πιο χυδαίο αστικό εθνικισμό, αφού έχει σαν βάση για το εθνικό ζήτημα τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες και όχι το πραγματικό εθνικό ζήτημα.

Αντιγράφουμε:

Πρώτο: Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!

 Δεύτερο: Είναι ακριβώς η τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής  της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι) που καθόρισε και το θρησκευτικό της προσδιορισμό ως μουσουλμανικής, με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η δε Συνθήκη της Λωζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε «ακρογωνιαίο λίθο» στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λωζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας». Συνεπώς με την Συνθήκη της Λωζάνης δεν «παίζουμε». Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να «παίζουν». Τελεία. Και παύλα!

Μάλιστα! Αλήθεια, από πότε ένα κομμουνιστικό κόμμα αποδέχεται και υπερασπίζεται τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες, όπως αυτή της Λωζάνης; (Η συνθήκη αυτή υπογράφτηκε στις 24 Ιούλη του 1923 από τους νικητές του Α’ Παγκοσμίου πολέμου – τη Γαλλική Δημοκρατία, τη Βρετανική Αυτοκρατορία, το Βασίλειο της Ιταλίας, την Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας, το Βασίλειο της Ελλάδας, το Βασίλειο της Σερβίας και το Βασίλειο της Ρουμανίας και από την Τουρκία, αποτέλεσμα παζαριού των αστικών τάξεων αυτών των χωρών).

Δεν θα μπούμε τώρα σε “λεπτομέρειες” ότι το ελληνικό κράτος δέχεται ότι υπάρχει εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία (η οποία αναγνωρίζεται από το αλβανικό κράτος), καθώς και ελληνική μειονότητα στην Τουρκία, αλλά αποκαλεί την Τουρκική μειονότητα της Θράκης «μουσουλμανική», επειδή έτσι την αποκαλεί ο Μπογιόπουλος και …. η ιμπεριαλιστική συνθήκη της Λωζάνης.

Θα χάσουμε τον καιρό μας να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τα αυτονόητα -για τους μαρξιστές-λενινιστές- ότι αν προσπαθήσεις να “εξαφανίσεις” τεχνητά μια εθνική μειονότητα όχι μόνο δε λύνεις προβλήματα αλυτρωτισμού από ομοεθνές αυτής της μειονότητας κράτος, αλλά αντίθετα δημιουργείς τη βάση για την ανάπτυξη της εθνικής στενότητας στα μέλη της μειονότητας και τη μετατροπή της σε εργαλείο στα χέρια ενός άλλου κράτους, αντί να επιδιώκεις την ενότητα του προλεταριάτου ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής.

Θα μπορούσαμε να καταλήγαμε με την γνωστή ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον «O πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Θα μιλήσουμε όμως επί της ουσίας επαναφέροντας  περασμένη ανάρτησή μας.

Στην Ελλάδα υπάρχει μουσουλμανική ή Τούρκικη μειονότητα;

Του Γ. Γ. 

Με αφορμή τις νέες προκλήσεις των βουλευτών του νεοναζιστικού μορφώματος που αυτή την φορά έβαλαν στο στόχαστρο τους τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, ξαναήλθε στην επικαιρότητα το ερώτημα αν υπάρχει ή όχι Τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα. 

Θα εστιαστώ σε μια κάθετη διαφωνία μου που έχω με το ΚΚΕ το οποίο ισχυρίζεται ότι «η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα και όχι τουρκική». (“Ριζοσπάστης” 24/4/1014), άποψη που υποστήριξε και εκλαΐκευσε ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος με κείμενο του στην ιστοσελίδα enikos και στο οποίο υποστήριζε: «στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία “τουρκική” μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!». 

Να κάνουμε μια σημείωση εδώ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Τουρκία μέχρι τον Μάρτη του 1924 ήταν επισήμως όχι «εθνικό» (τουρκικό) αλλά «θρησκευτικό» (μουσουλμανικό) κράτος.

Αρχικά ας θυμηθούμε κάποια γεγονότα που δεν δέχονται αμφισβήτησης.

Ηταν Ιούλης τους 1999 όταν τότε τρεις βουλευτές (Γκαλίπ Γκαλίπ –ΠΑΣΟΚ-, Μπιρόλ Ακίφογλου –ΝΔ– και, Μουσταφά Μουσταφά –ΣΥΝ-) υπέγραφαν και έδιναν στην δημοσιότητα το παρακάτω κείμενο:
«Χαιρετίζουμε την αυριανή συμπλήρωση 25 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Επιθυμούμε όμως να επισημάνουμε ότι παρά τις αναμφισβήτητες βελτιώσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την τελευταία 25ετία, η Ελληνική Δημοκρατία έχει μια σοβαρή αδυναμία: Δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων στο έδαφός της, παρ’ όλο που πολλοί Ελληνες πολίτες αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως Τούρκοι ή Μακεδόνες. Ζητούμε από την κυβέρνηση να προβεί στα παρακάτω: Να αναγνωρίσει την ύπαρξη μακεδονικής και τουρκικής μειονότητας…».

Αντίδραση απ’ τα κόμματά τους δεν υπήρξε καμιά. Ούτε φυσικά σκέψη να απομακρυνθούν απ’ τις κοινοβουλευτικές του ομάδες αφού έθεταν ευθέως ζήτημα ύπαρξης στην Ελλάδα Τουρκικής και Μακεδονικής μειονότητας, κάτι που δεν αναγνωρίζει το ελληνικό κράτος.

To βασικό είναι ότι το κείμενο το υπογράφει ο  κομμουνιστής  γιατρός Μουσταφά Μουσταφά. Είναι ένας επιστήμονας με κύρος στην περιοχή του ενώ υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στις εκλογές του 1981 και αναπληρωματικό μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ. (Μετά την διάσπαση πέρασε στον ΣΥΝ και εκλέχτηκε δυο φορές βουλευτής του).
Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε μια συνεδρίαση της Κ.Ε, του ΚΚΕ που συζητούνταν το σχετικό ζήτημα,  ο ίδιος έθεσε την ηγεσία του Περισσού το εξής ερώτημα: Εγώ είμαι κομμουνιστής και άθεος. Πώς εσείς με βαφτίζετε μουσουλμάνο;

Φυσικά απάντηση δεν πήρε.

Τι απάντηση θα μπορούσε να πάρει άλλωστε αφού είναι όμως εντελώς ανιστόρητη που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το μαρξισμό-λενινισμό και την τοποθέτησή του για το εθνικό ζήτημα, η θέση που εκφράζει το ΚΚΕ γι’ αυτό το ζήτημα;  

Εκανα μια αναζήτηση στον «Ριζοσπάστη» μήπως βρω το σκεπτικό που τεκμηριώνει αυτή την αντίληψη. Δεν βρήκα κάτι σχετικό παρά μόνο αναφορές στην συνθήκη της Λοζάνης, η οποία, για να μην ξεχνάμε, ήταν μια ιμπεριαλιστική συνθήκη που υπογράφτηκε τον Ιούλη του 1923, με την οποία οι «μεγάλες δυνάμεις» καθόρισαν τα σύνορα στα Βαλκάνια, μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Υπήρξαν μαζικοί ξεριζωμοί πληθυσμών, εθνικές καταπιέσεις …

Στην ίδια κατεύθυνση με τις θέσεις του ΚΚΕ και η άποψη του Ν. Μπογιόπουλου:  «Η δε Συνθήκη της Λοζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε “ακρογωνιαίο λίθο” στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον “πόντο” από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της “κάλτσας”. Συνεπώς με την Συνθήκη της Λοζάνης δεν “παίζουμε”. Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να “παίζουν”. Τελεία. Και παύλα!». 

Μάλιστα. Λεπτομέρεια, προφανώς για τον φίλτατο Ν.Μ ότι αυτή η ιμπεριαλιστική συνθήκη έγινε «εργαλείο» στα χέρια των αστικών κυβερνήσεων να καταπιέζουν μειονότητες. (Διαβάστε το άρθρο του Τζεμαλή Μηλιαζήμ, υποψήφιου ευρωβουλευτή με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Αυτή την συνθήκη που υπερασπίζονται ΚΚΕ και Ν. Μπογιόπουλος επικαλείται και σήμερα η Τουρκία ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχει μειονότητα Κούρδων στο έδαφός της, παρά μόνο «Τούρκοι, κουρδικής καταγωγής» και εξαπολύει διωγμούς σε Κούρδους που παλεύουν για στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα.

Κατά την άποψη μου ένα Κομμουνιστικό Κόμμα δεν θα έπρεπε να έχει το παραμικρό πρόβλημα να αναγνωρίσει ότι στην Ελλάδα υπάρχει Τούρκικη και Σλαβομακεδονική μειονότητα. Είναι αστειότητα να κατατάσσεις ένα πληθυσμό με βάση το θρήσκευμα του.
Εδώ υπήρξαν αστοί πολιτικοί που για συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες αναγνώρισαν ξεκάθαρα ότι υπάρχει Τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ο λεγόμενος «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής  στη συνάντηση που είχε σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ στο Μοντρέ της Ελβετίας, στις 10-11 Μάρτη του 1978, και αναφέρθηκε ρητά στην ύπαρξη «τουρκικής μειονότητας», στην Ελλάδα.

Θα ολοκληρώσουμε με ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα –μέσα από τις δόσεις αυτοσαρκασμού και σκωπτικής διάθεσης βγαίνουν μεγάλες αλήθειες- από ομιλία του κομμουνιστή Μουσταφά Μουσταφά, που αναφέραμε προηγουμένως, στην ημερίδα για τη μειονότητα της Θράκης που οργάνωσε στις 8/6/2006 στην Αθήνα το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων και η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Μετά τη σύσσωμη καταδίκη μου από όλο τον πολιτικό κόσμο της χώρας, μετά το αϊσιχτίρ του κ. Παπαθεμελή -έτσι είχε πει- μετά από τα κεραυνοβολήματα του κ. Καψή, μετά από την ανακοίνωση ανθρώπων υπευθύνων για το πογκρόμ της 28ης του Γενάρη 1990 στην Κομοτηνή, μετά από τις αναλύσεις σοβαρών δημοσιογράφων για το υποκινούμενο της υπογραφής μου, και τις τοποθετήσεις της συντρόφισσας Παπαρήγα -είχε πει τότε ότι εμείς είμαστε με τις μειονότητες αλλά αυτοί άλλα πράγματα θέλουν, διαμελισμούς και τέτοια, και εξυπηρέτηση αμερικάνικων συμφερόντων– και μετά το πιπέρι που μου έβαλε το κόμμα μου, αισθάνομαι την ανάγκη για το μέλλον το δικό μου, της γυναίκας και των παιδιών μου, να γράψω τα ακόλουθα για αποφυγή παρεξηγήσεων, τουλάχιστον προς τους ανθρώπους που με γνώρισαν, τους συντρόφους μου ανά την Ελλάδα και παγκοσμίως.

Μετά την 25η επέτειο της Δημοκρατίας στη χώρα μου επέρχονται σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου, μετά τη σύσσωμη βάφτισή μου -συμπεριλαμβανομένου και του κόμματός μου- από τον πολιτικό κόσμο της χώρας ως μουσουλμάνου βουλευτή.

Προσέλαβα ιεροδιδάσκαλο, απόφοιτο ιερατικής σχολής Σαουδικής Αραβίας, για να μου διδάξει τη μουσουλμανική θρησκεία, την πεντάκις ημερησίως προσευχή, τη νηστεία, τις προσευχές, την τελετουργία, και όλα τα συναφή, διότι αν και 45 ετών μουσουλμάνος δεν τα εγνώριζα.

Ενεγράφην στη λίστα των χατζήδων για την επόμενη περίοδο, για να επισκεφτώ τους ιερούς τόπους του Ισλάμ και να γίνω χατζής, και από δω και πέρα να λέγομαι Χατζή-Μουσταφά Μουσταφά. 
Παρήγγειλα σαρίκι με το οποίο θα κυκλοφορώ από δω και πέρα, και δεν θα το αποχωρίζομαι ούτε στη βουλή. 
Η νυν σύζυγός μου και οι κόρες μου, ως μειωμένης πίστης και αριστερές δεν αποδέχονται το φερετζέ. 
Υπόσχομαι οι επόμενες τρεις γυναίκες που θα παντρευτώ σαν πιστός μουσουλμάνος θα φορούν το φερετζέ και τα εξ αυτών τέκνα μου -καλή μου ώρα- θα είναι μουσουλμάνοι ή μουσουλμάνες με όλη τη σημασία της λέξης. 
Θα συμμαχήσω με αγαπητούς συναδέλφους βουλευτές για την τοποθέτηση της εικόνας του Ιησού στη Βουλή -γινόταν τότε συζήτηση για την τοποθέτηση της εικόνας- και την τοποθέτηση ενός μουσουλμανικού αραβουργήματος σε αναλογία ένα προς εκατό κάτω από την εικόνα του Χριστού. 
Ζήτησα, τέλος, ήδη από τη Διεύθυνση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Ροδόπης να μου αλλάξουν το απολυτήριο Δημοτικού που αναιδώς και ανιστορήτως γράφει ότι απεφοίτησα εν έτει 1967 από το Τουρκικό Δημοτικό Σχολείο του Μεγάλου Δουκάτου Ροδόπης. 

Διαβάστε επίσης το άρθρο του “Ιου”: Η ακατονόμαστη μειονότητα