Διανύουμε μια μακρά περίοδο «κρίσεων», συνεχών, μακροχρόνιων και αλληλοτροφοδοτούμενων, όπου το κράτος, μέσω της καταστολής, τις περιφρουρεί ώστε να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρεκτροπή από αυτές. Με την ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, φαίνεται πως η περίοδος αυτή όχι μόνο θα επεκταθεί αλλά θα έχει και μεγαλύτερη ένταση. Το κράτος φαίνεται πως εξοπλίζεται νομικά, μέσω του νέου ποινικού κώδικα, αλλά και υλικά, με τις συνεχόμενες προσλήψεις μπάτσων, την τεχνολογική του αναβάθμιση στον τομέα των παρακολουθήσεων και της καταστολής, καθώς και στην κατασκευή νέων φυλακών (Ασπρόπυργος). Τα χειρότερα έρχονται και δυστυχώς φαίνεται πως μόνο η μια πλευρά ετοιμάζεται γι’ αυτό. Ούτως ή άλλως, η αδράνεια των αντιστάσεων είναι ένα λυπηρό δεδομένο, που και αυτό δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη αλλά χτίστηκε μεθοδικά παρέα με την κοινωνία -φυλακή.
Στα σχεδόν 15 χρόνια συνεχόμενων κρίσεων, η κοινωνία – φυλακή χτίζεται μεθοδικά, έτσι ώστε να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις και να διαρρηχθούν σχέσεις στο κοινωνικό σύνολο. Βέβαια, θα ήταν πολύ λίγο αν πίσω από τον όρο καταστολή διακρίναμε μόνο το κράτος. Σε αυτά τα 15 χρόνια είναι πλήθος τα παραδείγματα καταστολής «εκ των έσω»· αυτό το βιώσαμε στους αγώνες την εποχή των μνημονίων, είτε με την μορφή των παλουκοφόρων του ΠΑΜΕ μπροστά από την Βουλή, είτε με δολοφονικές ενέργειες που ανέκοψαν μια συνεχόμενη εξεγερτική ορμή, είτε με την επιβαλλόμενη σιωπή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Το βιώσαμε πρόσφατα με την λεγόμενη «υγειονομική» κρίση, τις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα, με την επικουρούμενη ιδεολογική δράση των κάθε λογής αριστερών. Η καταστολή, επομένως, έχει πολλές προεκτάσεις και η πορεία της μπορεί να έχει διαφορετικούς σταθμούς και «οδοιπόρους» που της ανοίγουν τον δρόμο, αλλά τελικά πάντα είναι κάτω από την ομπρέλα της εξουσίας και πάντα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους και ευρύτερων κυριαρχικών σχεδιασμών.
Συνοπτικά αναφέρουμε κάποια λίγα στοιχεία του νέου ποινικού κώδικα:
– Το κράτος αυξάνει τα κατώτατα και τα ανώτατα όρια των ποινών. Το ανώτατο όριο ποινής κάθειρξης μετατρέπεται σε 20 χρόνια από 15 που ήταν. Στη συνολική ποινή, το ανώτατο όριο κάθειρξης γίνεται 25 έτη, από 20 που ήταν μέχρι σήμερα, και για ποινή φυλάκισης 10 έτη, από 8 που ήταν μέχρι σήμερα.
– Επίσης, εισάγει νέα αδικήματα, όπως αυτά της διατάραξης της ομαλής λειτουργίας των νοσοκομείων και των σχολείων, προσπαθώντας έτσι να κάμψει τις κινητοποιήσεις στα σχολεία και στα νοσοκομεία, τα οποία πλέον ως αδικήματα μπορεί να επιφέρουν φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, σε περίπτωση που η κινητοποίηση είναι μόνο φωνασκίες(!) και τουλάχιστον δύο ετών σε περίπτωση βιαιοπραγιών.
– Αυξάνονται τα ελάχιστα και τα μέγιστα όρια μείωσης της ποινής και στις περιπτώσεις συρροής ποινών η μείωση της ποινής προβλέπεται ότι θα γίνεται μόνο μία φορά.
– Ουσιαστικά καταργούνται οι αναστολές των ποινών και πλέον προβλέπονται μόνο για ποινές φυλάκισης έως ενός έτους. Εισάγεται το μέτρο της κοινωφελούς εργασίας και η εξαγορά της ποινής για 1-2 έτη, η έκτιση μέρους της ποινής για 2-3 έτη και πραγματική έκτιση για ποινές άνω των 3 ετών. Και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση να μην υπάρχει προηγούμενη καταδίκη άνω του ενός έτους, ασχέτως του αδικήματος του καταδικασθέντος.
– Εισάγονται επιπλέον χρηματικές ποινές και αυξάνονται οι υπάρχουσες, ενώ εισάγεται τεράστια αύξηση των παράβολων.
– Επιτάχυνση των ποινικών διαδικασιών, πάντα εις βάρος του κατηγορούμενου με «ευέλικτες» δίκες. Καταργείται το πενταμελές εφετείο, διευρύνεται η αρμοδιότητα μονομελούς πλημμελειοδικείου και μονομελούς εφετείου και ορίζεται ότι η εκδίκαση των εφέσεων κατά αποφάσεων Τριμελούς Εφετείου θα γίνεται από Τριμελές Εφετείο που θα συγκροτείται από αρχαιότερους δικαστές. Με αυτό τον τρόπο μεταφέρουν αρμοδιότητες από πολυμελείς σε μονομελείς. Συρρικνώνονται οι αρμοδιότητες των ενόρκων στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, θεσπίζεται αντιστροφή του τεκμηρίου αρμοδιότητας υπέρ των τακτικών δικαστών και αφαιρείται η αρμοδιότητα κρίσης των ενόρκων για τα ελαφρυντικά, τις παρεπόμενες ποινές, τη μετατροπή ή την αναστολή της ποινής και τη συνολική ποινή συγχώνευσης.
-Οι μπάτσοι που έχουν κάνει την σύλληψη ή συμμετείχαν σε προανακριτικές διαδικασίες θα καλούνται από τον εισαγγελέα, αν η πράξη αφορά κακούργημα και το ζητήσει ο κατηγορούμενος εντός προθεσμίας πέντε ημερών από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος ή της κλήσης στο ακροατήριο. Επίσης, θα υπάρχει δυνατότητα ψηφιακών δικών, χωρίς φυσική παρουσία.
-Υπάρχει εξίσωση απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη και επίσης το ίδιο ισχύει και με την συνέργεια.
-Ο σύννομος βίος μετατρέπεται σε έντιμο.
-Επανέρχεται η δικαστική απέλαση αλλοδαπού ως μέτρου ασφαλείας και η κράτησή τους στις φυλακές.
-Η κοινωφελής εργασία θα εφαρμόζεται κατά κανόνα σε ποινές έως 2 ετών, αντί για 3 που είναι μέχρι σήμερα.
-Αυξάνονται τα όρια της υπό όρους απόλυσης κρατουμένων. Προστίθεται δυνατότητα μη χορήγησης υπό όρους απόλυσης σε κρατούμενους με κριτήριο, εκτός από τη διαγωγή του κρατουμένου κατά τη διάρκεια της κράτησης έως σήμερα, τις ειδικές περιστάσεις του εγκλήματος –διπλή τιμωρία δηλαδή– σε σχέση με την εκτίμηση των ατομικών και κοινωνικών περιστάσεων του καταδικασθέντος, ενώ απαλείφεται η υποχρέωση ειδικής αιτιολογίας στις περιπτώσεις αρνητικών αποφάσεων.
-Τροποποιείται διάταξη που αφορά την ανθρωποκτονία εξ αμελείας ως προς το κατώτατο όριο ποινής από τουλάχιστον τρεις μήνες σε τουλάχιστον δύο έτη.
-Διευρύνονται οι περιπτώσεις παράτασης προσωρινής κράτησης σε περιπτώσεις απόπειρας τέλεσης κακουργήματος με κριτήριο το ύψος της ποινής του αντίστοιχου τετελεσμένου κακουργήματος.
Ειδική «μέριμνα» φαίνεται πως επιφυλάσσει το κράτος για τους νέους αφού, όπως αναφέρθηκε, ποινικοποιεί τις κινητοποιήσεις στο χώρο των σχολείων (με 1 ή δυο χρόνια φυλάκιση). Επιπλέον, αυξάνει τα χρονικά όρια κράτησης σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων από 8 σε 10 έτη. Ανήλικοι πάνω από 15 ετών, όσον αφορά την έκτιση ποινών για κακουργήματα, εξισώνονται με τους ενήλικες και μεταβάλλεται το όριο ηλικίας για την χορήγηση ελαφρυντικού μετεφηβικής ηλικίας από 25 έτη σε 21 έτη. Τέλος, διευρύνει τις περιπτώσεις φυλάκισης ανηλίκου σε ειδικό κατάστημα κράτησης σε όλα τα κακουργήματα και όχι μόνο σε αυτά που στρέφονται κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας ή εμπεριέχουν στοιχεία βίας, όπως ίσχυε.
Εννοείται, πως δεν περιμένουμε από κανέναν ποινικό κώδικα να μας δικαιώσει. Ο ποινικός κώδικας είναι ένα εργαλείο στα χέρια του κράτους που το τροποποιεί ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του και τις κοινωνικές συνθήκες. Μετά την νέα τροποποίηση, εκτιμούμε πως τα χειρότερα είναι μπροστά μας και πως το κράτος ήδη προετοιμάζεται κατασταλτικά γι’ αυτό, ώστε να προλάβει τις όποιες αντιδράσεις σε ό,τι έρχεται. Σημειολογικά αξίζει να αναφέρουμε, πως το παραπάνω νομοσχέδιο το οποίο χαρακτηρίζεται και από τον αυταρχισμό του, ψηφίστηκε στο κοινοβούλιο λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ένα νομοσχέδιο που φρέσκαρε την φιλελεύθερη και προοδευτική εικόνα της κυβέρνησης με τις ευλογίες πολλών αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για κρίση ταυτότητας στη Νέα Δημοκρατία. Η εξουσία μπορεί να στέκεται σε δυο βάρκες, εφ’ όσον οι βάρκες υποβαστάζονται από χρήσιμους ηλίθιους που πιστεύουν ότι αυτή λειτουργεί για το καλό τους.
Αλλά όσο και να ανασκευάσουν τους ποινικούς κώδικες, ξέρουν πως, μπροστά στην καταπίεση κανείς δεν θα σκεφτεί ούτε τις ποινές, ούτε θα δει μπροστά του ένα πάνοπλο κράτος έτοιμο να τον καταστείλει. Η ιστορία το έχει δείξει, πως ο καταπιεσμένος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να χάσει και μπορεί να σταθεί απέναντι σε πάνοπλους στρατούς. Φτάνει να θέλει να απαλλαγεί από κομμάτια που τον καταπιέζουν και τον καταστέλλουν, ακόμα και εκείνα που από λάθος τα θεωρεί δικά του.
Ανυπόλυτος
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.246, Μάρτιος 2024
από: https://anarchypress.wordpress.com