Πλήθος αναπάντητα ερωτήματα και ανησυχίες ως προς τους θολούς σκοπούς και τους μακροπρόθεσμους στόχους που επιτυγχάνονται γεννά η επίσημη ανακοίνωση εκχώρησης υπηρεσιών σε ιδιώτη από την Εταιρεία Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) και μάλιστα με την έναρξη της μεταβίβασης διά συμφωνίας εμπιστευτικότητας και ένα λιτό δελτίο Τύπου.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, «το “πράσινο φως” για τη σταδιακή μεταβίβαση της λειτουργίας των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης της Βιομηχανικής Περιοχής Θεσσαλονίκης (ΒΙ.ΠΕ.-Θ) από την ΕΥΑΘ στην ΕΤΒΑ δόθηκε με την πρόσφατη υπογραφή συμφωνίας εμπιστευτικότητας για ανταλλαγή στοιχείων μεταξύ των δύο πλευρών» που υπέγραψαν ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ Α.Ε. Ανθιμος Αμανατίδης και, από την πλευρά της ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ., ο διευθύνων σύμβουλός της Αθανάσιος Ψαθάς.

Οπως στη συνέχεια διευκρινίζεται(;) «η υπογραφή της συμφωνίας εμπιστευτικότητας αποτελεί το πρώτο βήμα συνεργασίας των δύο φορέων, προκειμένου να περιέλθει στην κυριότητα της ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. το σύνολο της λειτουργίας των υποδομών της ΒΙ.ΠΕ.-Θ. Σε κάθε περίπτωση, οι δύο φορείς θα συνεργαστούν προς τον κοινό στόχο της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της παροχής ποιοτικών υπηρεσιών στις επιχειρήσεις της ΒΙ.ΠΕ.-Θ».

Από αριστερά, ο Αθ. Ψαθάς εκ μέρους της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ και ο Α. Αμανατίδης της ΕΥΑΘ

Ομως, από το «πρώτο βήμα» μέχρι τον… «κοινό στόχο» υπάρχουν «βουνά» από ζητήματα και ερωτήματα τα οποία επιχειρείται να ξεπεραστούν τόσο με την «εμπιστευτικότητα» όσο και με την αποφυγή οιασδήποτε αναφοράς στα παλαιά αλλά και πρόσφατα αγκάθια στις σχέσεις των δύο πλευρών που είχαν σφοδρή -και δικαστική- αντιδικία.

Ο ιδρυτικός νόμος

Το πρώτο πρόβλημα που ανακύπτει προέρχεται ήδη από τον ιδρυτικό νόμο της ΕΥΑΘ, ο οποίος στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 20 αναφέρει ρητά ότι: «Χορηγείται στην ΕΥΑΘ Α.Ε. το αποκλειστικό δικαίωμα της παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στις γεωγραφικές περιοχές στις οποίες εκτείνεται η δραστηριότητά της σύμφωνα με το άρθρο 26 και, ειδικότερα: α) άντλησης, συλλογής, μεταφοράς, αποθηκεύσεως, επεξεργασίας, διανομής, πωλήσεως και διαχειρίσεως ύδατος πάσης χρήσεως, και β) της συλλογής, μεταφοράς, επεξεργασίας, αποθηκεύσεως, διαθέσεως, εκμεταλλεύσεως και διαχειρίσεως αποβλήτων και άλλων λυμάτων, εξαιρουμένων των τοξικών».

Και στη δεύτερη παράγραφο διευκρινίζεται ακόμη περισσότερο πως «το δικαίωμα της παραγράφου 1 είναι ανεκχώρητο και αμεταβίβαστο. Η διάρκεια του δικαιώματος αυτού ορίζεται σε τριάντα (30) έτη, που αρχίζει από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (2001), με δυνατότητα ανανέωσης υπό τους όρους που θα ορισθούν στη σύμβαση της επόμενης παραγράφου». Ποιος είναι ο δρόμος που οδήγησε λοιπόν στην απεμπόληση του δικαιώματος της ΕΥΑΘ;

Και ακολουθεί σειρά άλλων ερωτημάτων: Ακόμη και ένας αδαής καταλαβαίνει ότι η συμφωνία είναι προς όφελος της ΕΤΒΑ (δηλαδή της ιδιοκτήτριας Τράπεζας Πειραιώς). Ποιο είναι άραγε το όφελος της ΕΥΑΘ, η οποία μετατρέπεται σε απλό πάροχο νερού σε τιμές χονδρικής, σε μια κρίσιμη περιοχή όπως η Βιομηχανική Ζώνη (ΒΙ.ΠΕ.-Θ) και μάλιστα τη στιγμή που υποτίθεται έδινε μάχη για επέκταση της ευθύνης της και σε άλλους τομείς; Η συμφωνία είναι σε γνώση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και την επικροτεί; Η ΕΤΒΑ έχει τεχνογνωσία διαχείρισης νερού και δικτύων αποχέτευσης;

Υπάρχει ή όχι θέμα εκχώρησης και του «πελατολόγιου» της ΕΥΑΘ; Ισχύει για τους χρήστες (περίπου 800 επιχειρήσεις) που θα βρεθούν ξαφνικά με άλλο πάροχο το ίδιο τιμολόγιο που είχαν με την ΕΥΑΘ; Είχαν ενημερωθεί για την αλλαγή στα συμβόλαιά τους; Εχει συμβόλαιο με την ΕΥΑΘ ως ειδικός σύμβουλος δικηγόρος ο οποίος μέχρι προσφάτως εκπροσωπούσε τα δικαιώματα της ΕΤΒΑ (κάποιοι ισχυρίζονται ότι εξακολουθεί να εκπροσωπεί την ΕΤΒΑ σε δικαστικές υποθέσεις);

Δεν είναι δε της παρούσης να αναφερθούμε στην πολυετή διαμάχη της ΕΥΑΘ με την ΕΤΒΑ σχετικά με την προβληματική λειτουργία της Μονάδας Επεξεργασίας Αποβλήτων της ΒΙ.ΠΕ.-Θ. Στη ΜΕΑ η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είχε καταλογίσει πρόστιμα για πλημμελή επεξεργασία των αποβλήτων αφού η ΕΤΒΑ ήταν ο ιδιοκτήτης και η ΕΥΑΘ ο διαχειριστής του δικτύου, υπόθεση η οποία είχε φτάσει στα δικαστήρια και έχει «θαφτεί» στην… ασάφεια.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ

Είναι γνωστό πως υπήρχαν άνθρωποι στην ΕΥΑΘ που επικαλούνταν –και επικαλούνται– ότι η Βιομηχανική Περιοχή Σίνδου ήταν ένα «βαρίδι» για την εταιρεία. Υπάρχουν άλλοι που δεν ξεχνάνε παράλληλα ότι αυτό το «βαρίδι» ήθελαν οπωσδήποτε να φύγει από την ευθύνη της ΕΥΑΘ μόνον όσοι ενδιαφέρονταν για… την ιδιωτικοποίησή της.

Και υπάρχουν κι εκείνοι που θυμίζουν τις σωτήριες αποφάσεις του ΣτΕ για την ΕΥΑΘ που είχαν ως βάση σκεπτικού ότι λειτουργούσε ως ενιαίος φορέας παροχής έργου που δεν μπορούσε να γίνει κομματάκια. Οπότε δικαιούνται να αναρωτιούνται αν το «βαρίδι» βρίσκεται στο καλάμι ιδιώτη που ξεκίνησε ψάρεμα, δηλαδή ιδιωτικοποίηση, από άλλο δρόμo.

πηγη: https://www.efsyn.gr