Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 29 Δεκ 2020
Πάμπλο Καζάλς (Pablo Casals)
Κλίκ για μεγέθυνση

Πάμπλο Καζάλς (1876 – 1973)

Ο Πάμπλο Καζάλς (Pablo Casals) ήταν ισπανός (καταλανός) βιολοντσελίστας, διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης, διάσημος για την δεξιοτεχνία, την αρτιότητα των ερμηνειών και τη μουσικότητά του. Ανήκει στους κορυφαίους του οργάνου όλων των εποχών και είναι ο μουσικός που κατέστησε το βιολοντσέλο δημοφιλές ως σολιστικό όργανο.

Ο Πάμπλο (Πάου στα Καταλανικά) Καζάλς ι Ντεφιγιό γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1876 στην πόλη Ελ Βεντρέλ της Καταλωνίας από οικογένεια μουσικών. Έχοντας σπουδάσει από πολύ μικρός τσέλο, πιάνο και σύνθεση, έκαμε την πρώτη του εμφάνιση στη Βαρκελώνη το 1891. Κέρδισε υποτροφίες για περαιτέρω σπουδές στη Μαδρίτη και τις Βρυξέλλες, δούλεψε στο Παρίσι ως σολίστ κι επέστρεψε στη Βαρκελώνη το 1896 ως κορυφαίος τσελίστας στο Γκραν Τεάτρε ντελ Λισέου, την εμβληματική όπερα της πόλης. Μέχρι τότε είχε αναπτύξει την καινοτόμο τεχνική του. Κάνοντας την αριστερή δαχτυλοθεσία πιο ευέλικτη και χρησιμοποιώντας μια πιο ελεύθερη τεχνική στο δοξάρι, δημιούργησε ένα προσωπικό ύφος που χαρακτηριζόταν από το αβίαστο παίξιμο και τη μουσικότητα στις ερμηνείες του.

Ο Καζάλς πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες, μεταξύ 1898 και 1917, κατά τις οποίες επισκέφθηκε τη Δυτική Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Νότιο Αμερική. Το 1905 σχημάτισε ένα διάσημο τρίο μαζί με τους Αλφρέντ Κορτό (πιάνο) και Ζακ Τιμπό (βιολί). Αναγνωρισμένος πλέον διεθνώς ως βιολοντσελίστας, βοήθησε το 1919 στην ίδρυση της Μουσικής Σχολής του Παρισιού (École Normale de Musique). Επίσης, ίδρυσε και διηύθυνε την ορχήστρα «Πάου Καζάλς» στη Βαρκελώνη.

Δεδηλωμένος πολέμιος του φασισμού, αναγκάστηκε το 1936 να καταφύγει στη Γαλλία. Αρνήθηκε να επιστρέφει στην Ισπανία μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1936-1939) κι έδωσε πολυάριθμα κοντσέρτα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπό την αιγίδα του Ερυθρού Σταυρού.

Το 1946 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τις συναυλίες, ως διαμαρτυρία για τη διεθνή αναγνώριση του καθεστώτος του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία. Ωστόσο, το 1950 επανεμφανίσθηκε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο, εκφράζοντας σε κάθε περίσταση την αντίθεσή του με τον Φρανκισμό.

Το 1956 εγκαταστάθηκε στο Πουέρτο Ρίκο, όπου έγινε το ορμητήριο του. Ως το τέλος της ζωής του διηύθυνε διεθνή σεμινάρια βιολοντσέλου, έπαιξε στον ΟΗΕ (1958) και στον Λευκό Οίκο (1961) επί προεδρίας Τζον Κένεντι και το 1962 οργάνωσε μία διεθνή έκκληση για την ειρήνη με το χριστουγεννιάτικο ορατόριό του «ΕΙ Pessebre» («Η Φάτνη»). Το 1971 έπαιξε στον ΟΗΕ το έργο του «Hymn of the United Nations» («Ύμνος των Ηνωμένων Εθνών») και τιμήθηκε από τον τότε γενικό γραμματέα του διεθνούς οργανισμού Ου Θαντ για τη συμβολή του στην παγκόσμια ειρήνη. Αποδεχόμενος το βραβείο αναφώνησε «Είμαι Καταλανός», τονίζοντας ότι η Καταλωνία ήταν η πρώτη χώρα της Ευρώπης με εκλεγμένο κοινοβούλιο, αρκετά χρόνια πριν από την Αγγλία.

Ο Καζάλς ήταν ένας ρομαντικός της μουσικής που απέφευγε τις αφυδατωμένες ερμηνείες του μοντερνισμού. Η αγάπη του για τα έργα του Μπαχ αποτέλεσε τον πυρήνα των ευαισθησιών του. Αναζωογόνησε την εκτίμηση της μουσικής του Μπαχ για τσέλο και ερμήνευσε μοναδικά τις «Έξι Σουίτες για τσέλο».

Ο Πάμπλο Καζάλς πέθανε στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο στις 22 Οκτωβρίου 1973, σε ηλικία 96 ετών, προτού δει το τέλος του Φρανκισμού, που επισυνέβη δύο χρόνια αργότερα. Είχε τελέσει τρεις γάμους, ο τελευταίος το 1957 με την 20χρονη Μάρτα Μοντανιέζ .

VIDEO

 Πάμπλο Καζάλς: «Έξι Σουίτες για τσέλο»




 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου