Πορτρέτο του Μάριου Βάρβογλη από τον Αμεντέο Μοντιλιάνι (1919)
Ο Μάριος Βάρβογλης (10 Δεκεμβρίου 1885 – 30 Ιουλίου 1967) ήταν συνθέτης, γεννημένος στις Βρυξέλλες του Βελγίου και μεγαλωμένος στην Αθήνα. μαζί με τους Αιμίλιο Ριάδη, Διονύσιο Λαυράγκα, Γεώργιο Λαμπελέτ, και Μανώλη Καλομοίρη, ένας από τους δημιουργούς της σύγχρονης νεοελληνικής μουσικής σκηνής.
Ο Βάρβογλης καταγόταν από διακεκριμένη οικογένεια, συγκεκριμένα, ο προ-παππούς του Γεώργιος Βάρβογλης, και ο παππούς του Παναγιώτης Βάρβογλης, ήταν αγωνιστές στην επανάσταση του 1821, και κατόπιν ο Παναγιώτης Βάρβογλης υπουργοποιήθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος το 1849. Πατέρας του ήταν ο Νικόλαος Βάρβογλης, αξιωματικός του στρατού στον 19ο και 20ό αιώνα, και θείος ο Φίλιππος Βάρβογλης ο οποίος ήταν υπουργός στην κυβέρνηση Δηλιγιάννη το 1895.
Ο Βάρβογλης σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Παρισιού και την Σκόλα Καντόρουμ (Schola Cantorum de Paris) της ίδιας πόλης με τους Λερού (Leroux), Ζορζ Κοσάντ (Georges Caussade), Βενσάν ντ’Ιντί (Vincent d’Indy) και άλλους. Παρέμεινε στο Μονπαρνάς (Montparnasse) του Παρισιού μέχρι το 1922 και διατήρησε στενές σχέσεις με κύκλους καλλιτεχνών που συμπεριλάμβαναν τους Αλφρέντο Καζέλα (Alfredo Casella), Μωρίς Ραβέλ (Maurice Ravel), Εντγκάρ Βαρέζ και τον Αμεντέο Μοντιλιάνι (Amedeo Modigliani) ο τελευταίος πίνακας του οποίου ήταν το πορτρέτο του Βάρβογλη.
Μετά το 1920, δίδαξε στο ωδείο Αθηνών και ενεργοποιήθηκε στο χώρο της μουσικής κριτικής και σύνθεσης. Καταδιώχθηκε κατά την διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην Ελλάδα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του, και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φυλακίστηκε σε Βρετανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Πέθανε στην Αθήνα το 1967 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Δήμου Ζωγράφου.
Η μουσική του Βάρβογλη ανήκει στην Ελληνική εθνική μουσική σχολή, αλλά ήταν επίσης επηρεασμένος από την Γαλλική τεχνοτροπία.