Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 14 Μάι 2019
Εβρίδες
Κλίκ για μεγέθυνση

H σπηλιά του Φίνγκαλ

 

Ορχηστρική εισαγωγή του Φέλιξ Μέντελσον, ένα από τα πιο γνωστά έργα του σπουδαίου γερμανού ρομαντικού συνθέτη. Γράφτηκε το 1830 και ο πρωτότυπος τίτλος του στα γερμανικά είναι Die Hebriden oder Die Fingalshöhle, op.26 (Οι Εβρίδες ή H σπηλιά του Φίνγκαλ, έργο 26).

 

Ο Μέντελσον εμπνεύστηκε το έργο από μια σπηλιά (γνωστή ως Σπηλιά του Φίνγκαλ), η οποία βρίσκεται στο νησί Στάφα του νησιωτικού συμπλέγματος των Εβρίδων, στα ανοιχτά των δυτικών ακτών της Σκωτίας. Το αφιέρωσε στον βασιλιά της Πρωσσίας, Φρειδερίκο Γουλιέλμο Δ' (τότε διάδοχο του θρόνου).

Ο Μέντελσον πρωτοταξίδεψε στην Αγγλία το 1829, κατόπιν πρόσκλησης του Πρώσσου διπλωμάτη Καρλ Κλίνγκεμαν, γνωστού της οικογένειας Μέντελσον. Μετά από μια σειρά κοντσέρτων στο Λονδίνο, ο Μέντελσον ταξίδεψε στο Εδιμβούργο, όπου άρχισε να συνθέτει την Τρίτη Συμφωνία του, γνωστή και ως Σκωτική.

Κατά την παραμονή του στη Σκωτία επισκέφθηκε το Σπήλαιο του Φίνγκαλ, ένα θαύμα της φύσης, που ήταν ήδη τουριστική ατραξιόν. Τόσο εντυπωσιάστηκε από το τοπίο, ώστε σε μια επιστολή προς την αδελφή του Φάνι Μέντελσον σημείωνε: «Για να δεις πόσο ξεχωριστά με επηρέασαν οι Εβρίδες, σου στέλνω τις νότες αυτές, έτσι όπως μου κατέβηκαν στο κεφάλι». Οι νότες της επιστολής ήταν η «μαγιά» της ορχηστρικής εισαγωγής Εβρίδες.

Το έργο ολοκληρώθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1830, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη, με τον τίτλο Die Einsame Insel (Το μοναχικό νησί). Η πρεμιέρα δόθηκε στις 14 Μαΐου 1832 στο Λονδίνο, μαζί με την ορχηστρική εισαγωγή Όνειρο της Θερινής Νυκτός, εμπνευσμένη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Σέξπιρ. Εν τω μεταξύ, ο Μέντελσον είχε ξεκινήσει την αναθεώρηση του έργο, η οποία ολοκληρώθηκε στις 20 Ιουνίου 1832, με νέο τίτλο Die Hebriden oder Die Fingalshöhle. Η πρεμιέρα της οριστικής μορφής της σύνθεσης δόθηκε στο Βερολίνο στις 10 Ιανουαρίου 1833.

Αν και έργο προγραμματικής μουσικής, η ορχηστρική εισαγωγή Εβρίδες δεν αφηγείται κάποια ιστορία. Περιγράφει συναισθήματα και διαθέσεις και θεωρείται ένα από τα πρώιμα ιμπρεσιονιστικά έργα στη μουσική. Αποτελείται από δύο κύρια θέματα. Το πρώτο είναι γεμάτο λυρισμό, περιγράφει τη δύναμη και την ομορφιά της σπηλιάς και παραπέμπει σε συναισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης, ενώ το δεύτερο θέμα αποτυπώνει το μουρμουρητό της θάλασσας, τα λυσσασμένα κύματα που σκάνε στα βράχια, αλλά και τις κραυγές των θαλάσσιων πουλιών.

Η σύνθεση, που διαρκεί γύρω στα δέκα λεπτά, είναι γραμμένη για 2 φλάουτα, 2 όμποε, 2 κλαρινέτα, 2 φαγκότα, 2 κόρνα, 2 τρομπέτες, τύμπανα και έγχορδα. Η πρωτότυπη παρτιτούρα φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

 
 
 
 
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου