Ενα σημαντικό τετραήμερο συναυλιών μουσικής μπαρόκ σε καλλιτεχνική επιμέλεια του τσελίστα Δήμου Γκουνταρούλη υπό τον τίτλο «Flora instrumentalis» φιλοξενήθηκε στην άριστης ακουστικής αίθουσα του «Παρνασσού» (15-20/11/2022).
Η παραγωγή ήταν του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, που διοργανώνει τον κύκλο αυτό από το 2017 και όπου οι ίδιες συναυλίες δόθηκαν προηγουμένως στην αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» (4-12/11/2022). Στην Αθήνα υλοποιήθηκαν χάρη σε συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ.
Τις συνθέσεις του 17ου-18ου αιώνα έπαιξαν σε όργανα εποχής μέλη του ελληνικού συνόλου παλιάς μουσικής «La Stravaganza Greca» (Γκουνταρούλης, Τίγκας, Κίτσος, Χρυσικόπουλος) και οι μουσικοί Δημήτρης Κούντουρας και Ζαχαρίας Ταρπάγκος (φλάουτα), Ανδρέας Λινός (βιόλα ντα γκάμπα), Πάνος Ηλιόπουλος και Γεράσιμος Χοϊδάς (τσέμπαλο), Γιώργος Σαμοΐλης (βιολί), και Ιάσων Ιωάννου και Αλέξης Νάστος-Καραϊσκάκης (μπαρόκ τσέλο). Ακούστηκαν συνθέσεις των Βιβάλντι και Μπαχ, αλλά και ενδιαφέρουσες ανθολογήσεις από γαλλικό και αγγλικό ρεπερτόριο. Με δεδομένη την απουσία της μουσικής μπαρόκ από την αθηναϊκή μουσική ζωή, η εκ Θεσσαλονίκης προσφορά υπήρξε ανεκτίμητη.
Η εναρκτήρια βραδιά με τίτλο «Βιβάλντι για λίγους» (15/11/2022) περιλάμβανε ενόργανες συνθέσεις του «Κόκκινου παπά». Ακούστηκαν οι «Τρίο σονάτες για βιολί, λαούτο και συνεχές βάσιμο» RV82, RV 85 και η πρόσφατα ανακαλυφθείσα (Δρέσδη 2014) ανέκδοτη RV 820, καθώς επίσης οι «Σονάτες για βιολί και συνεχές βάσιμο» RV 12, RV 9 και RV 35 και η ανέκδοτη «Σονάτα για τσέλο και συνεχές βάσιμο».
Καθώς στην περίπτωση του Βιβάλντι ο αριθμός καταλόγου δεν απηχεί τη χρονολογική σειρά σύνθεσης των έργων, η RV820 είναι το πρωιμότερο σωζόμενο και ως τέτοιο φωτίζει τις καταβολές του Βιβάλντι στους Ιταλούς του 17ου αιώνα: Κορέλι, Τορέλι κ.λπ. Σε όλες τις εκτελέσεις συμμετείχε στο συνεχές βάσιμο ο τσελίστας Ιάσων Ιωάννου, οποίος ερμήνευσε και τη «Σονάτα για τσέλο και συνεχές βάσιμο», ενώ ο Θοδωρής Κίτσος έπαιξε εναλλάξ μπαρόκ μαντολίνο, μπαρόκ κιθάρα και θεόρβη.
Στην ατελώς σωζόμενη πρώιμη RV 820 συμπληρώθηκαν τα μέρη που έχουν χαθεί. Τις εκτελέσεις χαρακτήρισαν ήρεμος, νηφάλιος ειρμός, ακρίβεια συντονισμού και καλή αίσθηση του ύφους της μουσικής, με καλή απόδοση των δεξιοτεχνικών σελίδων.
Ολες κινήθηκαν ηχητικά στο πεδίο της καθιερωμένης πλέον ιστορικής ερμηνευτικής: ήχος με περιορισμένο ή καθόλου βιμπράτο, αιχμηρή φραστική, φροντίδα διεξοδικής προβολής της οργάνωσης των φράσεων κ.λπ. Με εξαίρεση περιστασιακά προβλήματα ορθοτονίας στο παίξιμο του βιολιού, οι εκτελέσεις ήσαν στρωτές και αβίαστες, υποστηρίζοντας τη γλαφυρή ανάδειξη της γραφής του Βιβάλντι.
Εξόχως ενδιαφέρουσα υπήρξε η αντιπαράθεση της «Τρίο Σονάτας, RV 820» και της ανέκδοτης «Σονάτας για τσέλο και συνεχές βάσιμο» προς τις υπόλοιπες με πολύ χαμηλότερο αριθμό RV: η πλούσια, πυκνή, παιχνιδιάρικα δεξιοτεχνική γραφή τους έσφυζε από έμπνευση, ενώ παρέπεμπε διακριτικά να σκεφτούμε τις μεταγραφές του Βιβάλντι από τον Μπαχ!
Στο πλαίσιο του ωραίου αυτού αφιερώματος στις 19/11/202, ο τσελίστας Δήμος Γκουνταρούλης και το σύνολο «La Stravaganza Grec» έπαιξαν στην κατάμεστη αίθουσα του «Παρνασσού» τις «Εξι Σονάτες για Τσέλο και συνεχές βάσιμο έργο 14», ενώ στις 20/11/2022 οι Ζαχαρίας Ταρπάγκος, Φαίδων Μηλιάδης, Αλέξης Καραϊσκάκης-Νάστος και Γεράσιμος Χοϊδάς έπαιξαν τη «Μουσική Προσφορά, BWV 1079» του Μπαχ.
Ο Στάθης Σούλης διευθύνει το μπαλέτο «Δον Κιχώτης» στην ΕΛΣ
Φωτ.: Ακριβιάδης● Την Κυριακή 27/11/2022, παρακολουθήσαμε στην κεντρική σκηνή της ΕΛΣ την πρώτη παρουσίαση της νέας παραγωγής του χοροδράματος «Δον Κιχώτης», με το Μπαλέτο της ΕΛΣ σε χορογραφία Τιάγκο Μπορντίν, βασισμένη στην παλαιότερη, κλασική του Μαριύς Πετιπά. Τη μουσική που συνέθεσε ο Λούντβιχ Μίνκους στα 1869/71 για τον κορυφαίο Maître de ballet του Αυτοκρατορικού Θεάτρου της Αγίας Πετρούπολης διηύθυνε ο 33χρονος Στάθης Σούλης, ένας από τους πολλούς νεότερων γενεών Ελληνες αρχιμουσικούς στους οποίους η ΕΛΣ έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουν επιτυχώς τις δυνάμεις τους.
Επανερχόμενος συνεργάτης, οι συμπράξεις του οποίου έχουν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις («Οθέλλος», «Αντρέα Σενιέ», «Σιμόν Μποκανέγκρα» κ.λπ.), ο ανερχόμενος αρχιμουσικός οδήγησε την Ορχήστρα της ΕΛΣ σε ένα ακρόαμα που συνδύασε ιδανικά την αδιάλειπτη στήριξη των χορευτών προς την κρίσιμη ισορροπία εκφραστικής ευγένειας και μαθηματικής ακρίβειας, ποιότητες εκ των ων ουκ άνευ για μια παράσταση κλασικού χορού!
πηγη: https://www.efsyn.gr