Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 27 Μάι 2019
Η παρακμή της καπιταλιστικής Ευρώπης στο διαχρονικό «Χοιροστάσιο» του Παζολίνι #PierPaoloPasolini #Porcile
Κλίκ για μεγέθυνση

 

Xοιροστάσιο 00
Παρατηρητής, μελετητής, στοχαστής και δημιουργός του κινηματογράφου, μα πάνω απ΄ όλα «ποιητής των εικόνων», ο Πιερ Πάολο Παζολίνι καθιερώθηκε δικαίως ως ένας πρωτότυπος αλλά και σημαντικός δημιουργός της Έβδομης Τέχνης. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά του έργα, το «Χοιροστάσιο» του 1969, κυκλοφορεί σε επανέκδοση, με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρεμιέρα του, δίνοντας μας την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε και πάλι στην μεγάλη οθόνη.

 

Σε κάποια απροσδιόριστη αρχαϊκή εποχή, ένας ερημίτης στις πλαγιές της Αίτνας γίνεται ανθρωποφάγος, λήσταρχος, καταδικάζεται σε θάνατο και κατασπαράσσεται από ζώα. Στη Γερμανία του ‘60 ο διαφορετικός και απροσάρμοστος γιος ενός βιομηχάνου καταβροχθίζεται από γουρούνια πληρώνοντας τις σοδομιτικές του τάσεις.

Το «Χοιροστάσιο» είναι η διπλή παράλληλη αφήγηση αυτών των δύο σκοτεινών παραβολών. Από τη μία καταγγελία μιας κοινωνίας κανιβαλικής απέναντι στα απείθαρχα παιδιά της και από την άλλη, μία μαύρη ιδεολογική κωμωδία του αδιέξοδου.

Η εμβληματική ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι καταλήγει σε ανησυχητικά ερωτηματικά για την παρακμή της μεταναζιστικής Ευρώπης. Γι’ αυτό και η σχετική υποτίμηση της αξίας της στην εποχή της.

Porcile (Pigsty) - by Pier Paolo Pasolini, 1969

«Εκείνη την εποχή γερνούσα, μιας και είχα περάσει τα σαράντα, χάνοντας εντελώς τις ελπίδες μου, γιατί έβλεπα την Ιταλία να γίνεται χώρα ηλίθια και χωρίς μέλλον, γιατί έβλεπα την κρίση του Κομμουνιστικού Κόμματος και μ’ είχε καταλάβει κάτι σαν χιουμοριστική φρονιμάδα, που κατά βάθος με έσωσε. Όταν κάποιος βλέπει κομμάτια της ταινίας, μπορεί να τα βρει πνευματώδη ή διασκεδαστικά, αλλά στο σύνολό τους είναι παγερά. Η ιδέα της εναλλαγής των δύο ιστοριών είναι η αρχική ποιητική ιδέα που μ’ ερέθισε και μ’ έκανε να φτιάξω την ταινία· αυτή η σχέση ανάμεσα στα γεμάτα και στα κενά.» – Πιερ Πάολο Παζολίνι

Παζολίνι - Ο Μεγάλος Αιρετικός 03

Ο Παζολίνι ως σκηνοθέτης, κατάφερε να παρουσιάσει τη ζωή των ηρώων του, μέσα από κάθε περιθωριακή γωνιά της Ιταλίας, με αναφορές και κριτική ματιά, σε κάθε κοινωνική ομάδα της εποχής του. Ο «Μεγάλος Αιρετικός» του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, κατορθώνει μέσα από το έργο του να παραμένει επίκαιρος και ταυτόχρονα, διαχρονικός.

Οι ταινίες του Παζολίνι είναι ουσιαστικά ένας ποιητικός, αλλά και κυνικός κόσμος, βυθισμένος μέσα στον ακραίο ερωτισμό και τα ανεξέλεγχτα πάθη. Μοναδικές δημιουργίες, ωμές, σχεδόν αιρετικές. Προκαλούσαν και προκαλούν μέχρι σήμερα αντιδράσεις και συζητήσεις.

Xοιροστάσιο 05

Στο καταγγελτικό και προκλητικό «Χοιροστάσιο» του 1969, ο Παζολίνι εκφράζεται μέσω μιας πολιτικής και φιλοσοφικής συζυγίας, με φόντο την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα. Η ταινία υπήρξε ο προάγγελος του «Σαλό». Της τελευταίας – και κατά πολλούς, σημαντικότερης – ταινίας του. Μίας ιστορικής ταινίας που τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά επικύρωσε την αθανασία του στο κινηματογραφικό στερέωμα για πάντα.

«Αν διάλεξα να είμαι κινηματογραφιστής και όχι μόνο συγγραφέας, είναι επειδή προτίμησα αντί να εκφράζω την πραγματικότητα με σύμβολα, όπως είναι οι λέξεις, να εκφράζω μέσω του κινηματογράφου την πραγματικότητα με την πραγματικότητα.» – Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Xοιροστάσιο 03

Ο Παζολίνι, υπήρξε αντιεξουσιαστής τόσο πολιτικά όσο και ιδεολογικά και βρήκε το θάρρος σε μία εποχή πνευματικής ένδειας, να εξαπολύσει ένα δριμύ «κατηγορώ» εναντίον της αστικής κουλτούρας, με το μανιφέστο που παρουσίασε το 1965, «Ο κινηματογράφος της ποίησης». Το γεγονός ότι οι ταινίες του διαποτίζονταν από ερωτισμό και βία με έντονο το στοιχείο του λυρισμού, ωθεί τους κριτικούς να τον αποκαλούν συχνά πυκνά ως «ποιητή του υποκόσμου».

«Μου είπαν ότι έχω τρία είδωλα: τον Χριστό, τον Μαρξ και τον Φρόυντ. Αυτά είναι φόρμουλες. Το μόνο μου είδωλο είναι η πραγματικότητα…» – Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Xοιροστάσιο 04

Xοιροστάσιο / Porcile
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Πιερ Πάολο Παζολίνι / Pier Paolo Pasolini
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Πιερ Λοντ, Αν Βιαζέμσκι, Μάρκο Φερέρι, Ούγκο Τονιάζι
Φωτογραφία: Tonino Delli Colli, Armando Nannuzzi, Giuseppe Ruzzolini
Μοντάζ: Nino Baragli
Κοστούμια: Danilo Donati
Μουσική: Benedetto Ghiglia
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία, Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1969
Διάρκεια: 99 λεπτά

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου