Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 08 Μάι 2018
Η ιστορία της Χιλής μέσα από το «Μαργαριταρένιο Κουμπί» του Πατρίσιο Γκουσμάν
Κλίκ για μεγέθυνση
 

Ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή ντοκιμαντερίστες και κινηματογραφιστές, ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πατρίσιο Γκουσμάν, στρέφει και πάλι την κάμερά του, στην ιστορία της πατρίδας. Από τους πρώτους ιθαγενείς, μέχρι τον Σαλβαδόρ Αγιέντε και τη δολοφονία. Μία ιδιαίτερη ιστορική αναδρομή, με οδηγό τη φύση, το νερό κι ένα «Μαργαριταρένιο Κουμπί»...

«Το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος που υπάρχει. Συνορεύει με τη Νότια Χιλή και αμέτρητα νησιά, βραχονησίδες και φιορδ. Η ακτογραμμή της εκτιμάται στα 46.000 μίλια. Πολλά τμήματα της περιοχής δεν έχουν ακόμη εξερευνηθεί. Ουσιαστικά πρόκειται για το νοτιότερο κομμάτι της ηπείρου, που εκτείνεται ως τον κόλπο της Πένας, στο νησί Στέιτεν. Η Παταγονία είναι ένας απέραντος λαβύρινθος νερού όπου βρίσκονται οι ρίζες του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Γερμανό επιστήμονα Θέοντορ Σβενκ, το εσώτερο αυτί μας είναι ένα μαλάκιο ακρόασης, στην καρδιά συναντιούνται δυο υποθαλάσσια ρεύματα, ενώ ορισμένα από τα κόκαλα του σώματός μας τυλίγονται σε έναν φαύλο κύκλο, σαν δίνη.» - Πατρίσιο Γκουσμάν

Το νερό είναι το μεγαλύτερο σύνορο της Χιλής και ταυτόχρονα κρύβει το μυστικό δύο κουμπιών που βρέθηκαν στο βάθος του ωκεανού. Στην τεράστια ακτογραμμή της Χιλής συναντά κανείς ηφαίστεια, βουνά και παγετώνες. Μέσα στο νερό βρίσκονται παγιδευμένες οι φωνές των ντόπιων ιθαγενών από περασμένους αιώνες, των ναυτικών που κατέφθασαν από την Αγγλία, μα και τον πολιτικών κρατουμένων των μοντέρνων καθεστώτων.

Το νερό έχει μνήμη και έχει και φωνή. Ολόκληρη η Ιστορία της Χιλής μετατρέπεται σ' έναν αποστομωτικής ομορφιάς στοχασμό που ξεκινά από τη θάλασσα και τις άγριες περιπέτειες που κρύβουν τα νερά της και φτάνει ως τον ουρανό και τη γένεση του ίδιου του σύμπαντος. Στο κέντρο όλων, ένας ταξιδιώτης στο χρόνο ονόματι Τζέρεμι Μπάτον.

Το «Μαργαριταρένιο Κουμπί» είναι μία ζωντανή τοιχογραφία της κληρονομιάς ενός έθνους, που συνδέει τη γενοκτονία των ιθαγενών νομάδων της Χιλής με τις πολιτικές δολοφονίες του Πινοσέτ. Ο διορατικός σκηνοθέτης του «Νοσταλγώντας το Φως», Πατρίσιο Γκουσμάν, στρέφει τον κινηματογραφικό του φακό στην πολυτάραχη ιστορία της πατρίδας του και κερδίζει δικαίως το Βραβείου Σεναρίου τον Φλεβάρη στο 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

«Το νερό δεν ανήκει μόνο στους γήινους. Είναι ένα κοινό στοιχείο στο ηλιακό μας σύστημα. Βρίσκεται υπό μορφή ατμού σε πλανήτες όπως ο Κρόνος και ο Δίας. Έχει βρεθεί σε μορφή πάγου στον Άρη, στη Σελήνη, στην Ευρώπη και στον Τιτάνα. Πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, το νερό υπάρχει σε πολλές άλλες μορφές. Στη Χιλή το 2010, μερικά αστέρια που ανιχνεύθηκαν από το παρατηρητήριο La Silla, σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Gliese στον αστερισμό του Ζυγού, διέθεταν νερό σε υγρή μορφή. Βρίσκονται 20 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι θα βρεθεί εκεί μια αντίστοιχη Παταγονία.» - αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πατρίσιο Γκουσμάν και συνεχίζει:

«Κάνοντας την ταινία για όλα τα παραπάνω, αποφάσισα να αφιερώσω ένα κομμάτι της στους ανθρώπους και τη σχέση τους με το νερό. Σύμφωνα με τον Θέοντορ Σβενκ: «...η πράξη της σκέψης μοιάζει με νερό λόγω της ικανότητάς του να προσαρμόζεται σε όλα. Ο νόμος της σκέψης είναι ίδιος με εκείνος του νερού, πάντα έτοιμος να προσαρμοστεί σε όλα». Αυτό ίσως να εξηγεί πώς μια ομάδα ανθρώπων κατάφερε να ζήσει εδώ και δέκα χιλιάδες χρόνια, απομονωμένη σε πολικές θερμοκρασίες, με ανέμους 124 μίλια την ώρα. Πιστεύεται ότι κατοικούσαν στη γη αυτή οκτώ χιλιάδες άνθρωποι, τον 18ο αιώνα. Σήμερα, υπολογίζονται γύρω στους είκοσι κατοίκους.

Ο Πατρίσιο Γκουσμάν έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στην τέχνη του ντοκιμαντέρ υπογράφοντας έργα που ξεπερνούν τον χρόνο και τον τόπο. Στην καρδιά των ιστορικών συγκυριών, ο Γκουσμάν ανακαλύπτει και ξεδιπλώνει το ταλέντο του, καταγράφοντας με τον φακό του γεγονότα που διαμόρφωσαν μια νέα ανθρώπινη πραγματικότητα.

Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τόσο το έργο του σπουδαίου Χιλιανού καλλιτέχνη, όσο και τον ίδιο τον δημιουργό, πριν δύο χρόνια στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Εκεί απολαύσαμε ένα όμορφο αφιέρωμα στο σύνολο της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη. Το «Μαργαριταρένιο Κουμπί» (El botón de nácar / The Pearl Button - 2015), αποτελεί το νέο του αξιόλογο ντοκιμαντέρ.

 

πηγη: http://tvxs.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου