Ο Μάρκος Μέσκος υπήρξε ένας από τους σημαντικούς ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Ο ποιητικός του λόγος και ο ποιητικός του κόσμος, σύμφωνα με τον κριτικό Αλέξανδρο Αργυρίου, «μορφώθηκαν από ένα εκτενές βιωματικό πεδίο, το οποίο δεν ολισθαίνει στο ιδιωτικό. Αντιθέτως μάλιστα, φανερώνει ότι αντλεί την υπόστασή του από το κοινωνικό γίγνεσθαι και αποδίδει εμπειρίες συλλογικού φρονήματος. Είναι ποίηση με έλλογη βάση και βατή σε πρώτο επίπεδο, που η πυκνή αλληλουχία εικόνων και παραστάσεων κατοχυρώνει την πολυσημία και την αποτελεσματικότητά της».

Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε το 1935 στην Έδεσσα, όπου περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Το 1962 «κατέβηκε» στην Αθήνα και σπούδασε γραφιστική και διακοσμητική στη Σχολή Δοξιάδη, με δασκάλους τους Τάσσο, Γιώργο Βακιρτζή, Ηλία Δεκουλάκο και Παναγιώτη Γράβαλο.

Εργάστηκε σε διαφημίσεις, επιμέλειες βιβλίων και μόνιμα τέλος ως γραφίστας. Από το 1981 ήταν εγκαταστημένος στη Θεσσαλονίκη και από το 1987 εργάστηκε ως υπεύθυνος του εκδοτικού τμήματος των Αγροτικών Συνεταιριστικών Εκδόσεων (ΑΣΕ).

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1956, με το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός, δημοσιεύοντας το ποίημα «Ειρήνη» στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» (τεύχος 13). Το 1958, εξέδωσε τη συλλογή ποιημάτων «Πριν από το θάνατο» (1958) και ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: «Μαυροβούνι» (1963), «Τα ανώνυμα» (1971), « Άλογα στον Ιππόδρομο» (1973), «Ιδιωτικό νεκροταφείο» (1975), «Τα ισόβια ποιήματα» (1977), «Τα φαντάσματα τής Ελευθερίας» (1979). Όλες αυτές οι συλλογές, μαζί με την ανέκδοτη «Μαύρο Μαντήλι» (1975-1980), περιλήφθηκαν στη συγκεντρωτική έκδοση «Μαύρο Δάσος» (1981).

Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές «Άνθη στο καταραμένο φίδι» (1983), «Στον ίσκιο της γης» (1986), «Χαιρετισμοί» (1995), «Ψιλόβροχο» (2000), «Ελεγείες» (2005), «Στον ενικό και πληθυντικό ψίθυρο» (2009), «Τα λύτρα» (2012), «Τα ποιήματα της σκάλας» (2013), «Στην όχθη του παραδείσου» (2016) και «Όνειρα στον Άδη» (2018).

Στο πεζογραφικό του έργο, που αποτελείται από τα βιβλία «Παιχνίδια στον Παράδεισο» (1978), «Κομμένη γλώσσα» (1979), «Μουχαρέμ» (1999) και «Νερό Καρκάγια» (2005), κυριαρχεί η Έδεσσα της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Το 1987, εξέδωσε τα δοκιμιακού χαρακτήρα κείμενα «Γνωστοί και Φίλοι», ενώ με δική του επιμέλεια εκδόθηκαν τα «Διηγήματα» (1978) και οι «Ομιλίες» (1990) του δάσκαλου και λογοτέχνη Όμηρου Πέλλα (1921-1962).

Τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω» (1995) για την ποιητική του συλλογή «Χαιρετισμοί», με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2006) για το σύνολο του ποιητικού του έργου και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (2013) για τη συλλογή του «Τα Λύτρα» .

Ενταγμένος στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ (στην 12η τιμητική θέση), στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015.

Ο Μάρκος Μέσκος πέθανε την Πρωτοχρονιά του 2019, σε ηλικία 84 ετών.