Ο Θανάσης Βαλτινός (γενν. 16 Δεκεμβρίου 1932) είναι  πεζογράφος, σεναριογράφος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών [για το 2016].

Γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου και σε σχολή κινηματογράφου. Μετά τη μεταπολίτευση ταξίδεψε στην Αγγλία, το Δυτικό Βερολίνο (με πρόσκληση της Deutsher Akademischer Austauschdienst) και τις Η.Π.Α. (με πρόσκληση του προγράμματος International Writing του πανεπιστημίου της Αϊόβας). Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με τη βράβευση του διηγήματός του «Κατακαλόκαιρο» σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος.

Το 1963 δημοσίευσε στο περιοδικό Εποχές το αφήγημα Η κάθοδος των εννιά, έργο που κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976. Το 1978 εκδόθηκε αυτοτελώς σε βιβλίο από τον «Κέδρο».

Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή και μετάφραση – συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν -, καθώς και με το κινηματογραφικό σενάριο. Οι μεταφράσεις της τραγωδίας του Ευριπίδη Τρωαδίτισσες αλλά και της Ορέστειας του Αισχύλου παρουσιάστηκαν από το Θέατρο Τέχνης στα Επιδαύρια (1979-1980), σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.

Από το 1974 έως το 1975 έζησε στο Δυτικό Βερολίνο και το 1976 στις ΗΠΑ, προσκεκλημένος αντίστοιχα από την Deutscher Akademischer Austauschdienst και το International Writing Program.

Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ (1989-1990) και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (Akademia Scientiarum et Artium Europaea), του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Συγγραφέων, της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί πέντε θητείες.

Έχει τιμηθεί με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών για την ταινία Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) και με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του «Στοιχεία για τη δεκαετία του ΄60» (1990), με το διεθνές βραβείο Καβάφη (2001) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» (2002). Το 2002 του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Το 2012 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, για το σύνολο του έργου του. Υπήρξε ένας από τους 32 ανθρώπους του πνεύματος που συνυπέγραψαν το περιβόητο κείμενο ”Τολμήστε”, ένα δείγμα γραφής μερικών διανοούμενων ανθρώπων της χώρας που υποστήριζε την αποδοχή του ελληνικού μνημονίου.

Στο δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε υπέρ του ”Ναι”.

Εργογραφία

• Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, 1972
• Η κάθοδος των εννιά, 1978
• Τρία ελληνικά μονόπρακτα, 1978
• Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο, 1985
• Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60, 1989
• Φτερά μπεκάτσας, 1992
• Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, 1992
• Ορθοκωστά, 1994
• Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο Β΄, 2000
• Σχισμή Φωτός, 2001
• Ημερολόγιο 1836-2011, 2001
• Εθισμός στη νικοτίνη, 2003
• Άνθη της Αβύσσου, 2008
• Κρασί και Νύμφες, 2009
• Ημερολόγιο της Αλοννήσου, 2010
• Επείγουσα ανάγκη ελέου (Εκδόσεις Εστία 2015 συλλογή διηγημάτων).