Είναι ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους διανοούμενους της γενιάς του που φεύγει από τη ζωή μετά από μακρά μάχη ενάντια επάρατη νόσο. «Ο πιο διάσημος και παρεξηγημένος από τους Γάλλους φιλοσόφους», έγραψαν για εκείνον οι New York Times στις 25 Οκτωβρίου 2018.

Διάσημος τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό,  είχε βραβευθεί με το Βραβείο Holberg (2013) και το Βραβείο του Κιότο (2021) για το σύνολο του έργου του, ο Bruno Latour παρεξηγήθηκε για ένα διάστημα στη Γαλλία, καθώς τα ερευνητικά του αντικείμενα έμοιαζαν ανόμοια, κάτι που στην πορεία αναδείχθηκε εντελώς αναληθές, αντίθετα μάλιστα εκτιμήθηκε η εσωτερική συνοχή του έργου του. Πρέπει να πούμε ότι καταπιάστηκε σχεδόν όλους τους τομείς της κοινωνικής θεωρίας όπως: οικολογία, δίκαιο, νεωτερικότητα, θρησκεία και, φυσικά, επιστήμη και τεχνολογία, με τις σημαντικές του μελέτες για την εργαστηριακή ζωή. 

Ήταν από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν τη σημασία της οικολογικής σκέψης. Το 2021, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι οι κρίσεις της κλιματικής αλλαγής και η πανδημία αποκάλυψαν βάναυσα έναν αγώνα μεταξύ «γεω-κοινωνικών τάξεων». "Ο καπιταλισμός έχει σκάψει τον τάφο του. Τώρα είναι ώρα να επανορθώσεις."

Ο Bruno Latour είναι ιδιαίτερα γνωστός για το έργο του στον τομέα των επιστημονικών και τεχνολογικών σπουδών. Αφού δίδαξε στην École des Mines de Paris (Centre de Sociologie de l'Innovation) από το 1982 έως το 2006, έγινε καθηγητής στο Sciences Po Paris (2006–2017), όπου ήταν επιστημονικός διευθυντής του Sciences Po Medialab. Αποσύρθηκε από πολλές πανεπιστημιακές δραστηριότητες το 2017. Ήταν επίσης καθηγητής εκατονταετίας στο London School of Economics.

Ο Latour είναι περισσότερο γνωστός για τα βιβλία του We Have Never Been Modern (1991, αγγλική μετάφραση, 1993), Laboratory Life (με τον Steve Woolgar, 1979) και Science in Action (1987). Αν και οι μελέτες του για την επιστημονική πρακτική συνδέθηκαν κάποτε με κοινωνικές δομιστικές προσεγγίσεις στη φιλοσοφία της επιστήμης, ο Latour έχει αποκλίνει σημαντικά από τέτοιες προσεγγίσεις. Είναι περισσότερο γνωστός για την απόσυρσή του από τον υποκειμενικό/αντικειμενικό διαχωρισμό και την εκ νέου ανάπτυξη της προσέγγισης της εργασίας στην πράξη.

πηγη: https://www.avgi.gr