Είμαστε το ποτάμι κι ο Έλληνας εκείνος

που κοιτάζεται στο ποτάμι. Η αντανάκλασή του

αλλάζει στο νερό του εναλλασσόμενου καθρέφτη

στο κρύσταλλο που αλλάζει σαν τη φωτιά.

Είμαστε το μάταιο προκαθορισμένο ποτάμι

όπως κυλά προς τη θάλασσα. Το σκέπασε η σκιά.

Όλα μάς αποχαιρετούν, όλα μακραίνουν.

Η μνήμη δεν εξαργυρώνει το νόμισμά της.

Και ασφαλώς κάτι υπάρχει που απομένει

και ασφαλώς κάτι υπάρχει που θρηνεί.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποιήματα»,

Μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια Δημήτρης Καλοκύρης, Ελληνικά Γράμματα

CoverPhoto:https://www.flickr.com/photos/94554586@N04/9214609754




www.o-klooun.com