Ο σπουδαίος προπονητής, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με τις μεγάλες επιτυχίες του Άρη και του Ολυμπιακού τη δεκαετία του ’80 και του ’90, άφησε την τελευταία πνοή του έπειτα από μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια.
Από το 2004 μέχρι και το 2015 υπήρξε βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία και μετά τις εκλογές του 2007 διορίστηκε στη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού.
Μεταξύ άλλων, διετέλεσε μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας, της Υποεπιτροπής για την Παρακολούθηση θεμάτων Αθλητισμού, της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό, καθώς και της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Ο βίος και η πολιτεία του Ξανθού (υπερ)πρωταθλητή
Ο Γιάννης Ιωαννίδης, που σημάδεψε τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 αποτέλεσε τον «αρχιτέκτονα» τόσο του «αυτοκράτορα» Άρη, όσο και του φοβερού και τρομερού Ολυμπιακού, κατακτώντας συνολικά 12 Πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα Ελλάδας.
Έγινε ο πρώτος προπονητής που έστειλε ελληνική ομάδα σε Final-4, αλλά και τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, σταματώντας τρεις φορές στους «4» και χάνοντας άλλους τόσους τελικούς.
Ο Ιωαννίδης οδήγησε τον Άρη με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και την παρέα τους τρεις σερί χρονιές στην τελική φάση, αφού κάθε βδομάδα καθήλωνε το ελληνικό κοινό στις τηλεοράσεις του και εκεί δεν είχε την ηρεμία, αλλά και την τύχη με το μέρος του, για να ανέβει στην κορυφή του βάθρου.
Το 1994, έφτασε με τον Ολυμπιακό του Πάσπαλι, του Τάρπλεϊ και του Φασούλα, μια ανάσα από το να γίνει ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά τη σημερινή EuroLeague.
Το 1996, μια… μαύρη γάτα του στέρησε την είσοδο της ημιτελικής φάσης στο Παρίσι και ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς τού «έκλεψε» τη δόξα, οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης, αφού οι «πράσινοι» της δύο προηγούμενες χρονιές είχαν αποκλειστεί από τον «Ξανθό» με Έλληνες προπονητές στον πάγκο τους στον ημιτελικό.
Έναν χρόνο αργότερα, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς του έδωσε τη χαριστική βολή, καθώς ανέλαβε τη δημιούργημά του και έκοψε πρώτος το νήμα, κατακτώντας μάλιστα το ιστορικό triple-crown. Παρόλα αυτά, δεν πτοήθηκε και συνέχισε τη δημιουργική του πορεία.
Με πληροφορίες από: https://left.gr