Ήταν χειμώνας του 2010, όταν ο Σπύρος Μιχ. Ασημακόπουλος και ο Νίκος Γραβάνης με παρώρτυναν να μαγνητοφωνήσουμε τα τραγούδια που άκουγαν στην παλιά Ακράτα την εποχή του μεσοπολέμου. Η ιδέα αυτή με βρήκε σύμφωνο, αν και είχα τις επιφυλάξεις μου, αν θα τα καταφέρω λόγω της ηλικίας μου.

Δεν ήταν όμως δυνατόν να διανοηθώ ότι οι ίδιοι παραπάνω θα οργάνωναν το φετινό καλοκαίρι μια εξαιρετική βραδιά αφιερωμένη στην Ακράτα που έφυγε, ούτε ότι θα ήμουν το τιμώμενο πρόσωπο.

Πράγματι, τη Δευτέρα στις 8 Αυγούστου το βράδυ, στο πλακόστρωτο της Ακράτας μπροστά στο μνημείο του Ηρώου, το χωριό μου στο πρόσωπο της Προέδρου κυρίας Καρρά με τίμησε με ειδική πλακέτα και με πολύ ωραία λόγια, για τη συμμετοχή μου στην ΑΚΡΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ.

Επειδή όμως, η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη και δεν μπόρεσα να ανταποδώσω τραγουδιστικά την αγάπη μου και την ευγνωμοσύνη μου, εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους κυρίους : Σπύρο Μιχ. Ασημακόπουλο, Νίκο Γραβάνη, Ηλία Παπαγεωργόπουλο, Λάμπη Οικονομόπουλο, Γιάννη Κοσμίδη, Παναγιώτη Κουμπούρα, Νικόλαο Μαυροειδή, Αναστασία Ευσταθίου, την δεσποινίδα Ευαγγελία Λεπενιώτη, τον Πάνο Υφαντή και τον Μαέστρο μας Δημήτρη Χριστοδούλου.

Ο καθένας τους ξεχωριστά συμμετείχαν στην εκδήλωση αυτή. Ίσως είναι μια από τις σπάνιες εκδηλώσεις που κάποιος τιμάται ενώ ευρίσκεται ακόμη εν ζωή.

Πράγματι εκείνο το βράδυ θυμήθηκα τα νιάτα μου, θυμήθηκα τη φτώχεια μου, θυμήθηκα εκείνους της παρέας που έφυγαν και η κατάληξη ήταν μια ασυγκράτητη συγκίνηση για τα νιάτα που έφυγαν, για την παρέα που δεν υπάρχει, για την ΑΚΡΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ.

Θα ήθελα όμως να εκφράσω θα θερμά μου συγχαρητήρια και ευχαριστήρια σε δύο Ακρατινούς. Τον Σπύρο Μιχ. Ασημακόπουλο που στην ομιλία του ανέφερε όλο το ιστορικό μου εκείνης της εποχής αλλά και της σημερινής και το Νίκο Γραβάνη που «τράβηξε» όλη την οργάνωση της παρουσίασης.

Σκοπός είναι να γραφτούν και τραγουδιστικά και να δοθούν στο Σύλλογο Αναγέννηση για ενθύμιο.

ΜΗΤΣΟΣ ΝΤΕΒΕΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011