Σκεφτείτε το λίγο. Μια γνωστή εργατολόγος αναλαμβάνει μια ποινική υπόθεση: την υπεράσπιση ενός υπαλλήλου του Δημοσίου (π.χ. εργατοτεχνίτη στη Διεύθυνση Συντήρησης του υπουργείου Πολιτισμού) και γνωστού συνδικαλιστή με ισχυρές γνωριμίες, κατηγορούμενου όμως πλέον για επτά κακουργήματα και μεταξύ άλλων για το κακούργημα της απιστίας κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία σε βάρος του Δημοσίου που, σύμφωνα με πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, αφορά «διασπάθιση εκατομμυρίων ευρώ τα οποία δαπανήθηκαν παράνομα» - παράτυπες δαπάνες που υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε άνω των 45 εκατ. ευρώ.
Αλλά, ενώ αυτή η δίκη δεν έχει καν ξεκινήσει ακόμα, ο πελάτης της παραμένει υπόδικος για κακουργηματικές πράξεις και όλοι γνωρίζουν ότι εκείνη τον εκπροσώπησε ήδη σε δίκη που προηγήθηκε και θα τον εκπροσωπήσει και σε επικείμενη δίκη, το Δημόσιο ζητά ασμένως τις υπηρεσίες της τόσο ώστε, με απευθείας ανάθεση ουσιαστικά, να την τοποθετήσει σε θέση-κλειδί και να φροντίσει εντός ελάχιστων ημερών να εγκρίνει και τα χρήματα που θα χρειαστούν για τις νομικές της υπηρεσίες. Πολύ χειρότερα αυτή η θέση-κλειδί είναι στο υπουργείο που εμπλέκεται άμεσα σ’ αυτή τη σκοτεινή υπόθεση η οποία συνδέεται με τις κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση, πλαστογραφία, ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα και υπεξαίρεση κατά της δημόσιας περιουσίας τις οποίες αντιμετωπίζει ο πελάτης της.
Αλλά πόσο νόμιμο και δεοντολογικό είναι εκ μέρους του υπουργείου στο οποίο αναφερόμαστε να απευθύνει μοναδική πρόσκληση σε ένα και μόνο δικηγορικό γραφείο, που μάλιστα εμπλέκεται σε υπόθεση που αφορά το ίδιο αυτό υπουργείο; Δεν υπήρχαν σε ολόκληρο τον δικηγορικό κλάδο των εργατολόγων και άλλες πιθανές και κατάλληλες υποψηφιότητες που δεν εμπλέκονταν σε συναφείς υποθέσεις; Πόσο νόμιμο και πόσο επαγγελματικά δεοντολογικό είναι μία εργατολόγος να εξυπηρετεί αντικρουόμενα συμφέροντα (να εκπροσωπεί δηλαδή υπάλληλο σε ποινική δίκη για κακούργημα που σχετίζεται με το δημόσιο συμφέρον αλλά και άμεσα με τη νέα της υπηρεσία);
Πόσο παράδοξο αλλά και πόσο δεοντολογικό είναι η ίδια να είναι δικηγόρος και του εργοδότη και του υπόδικου εργαζομένου στον ίδιο μάλιστα κρατικό φορέα; Περί ηθικής δεν μιλάμε καν γιατί αυτή έχει καταστρατηγηθεί πολλαπλώς και πρωτίστως από την ίδια την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στην υπόθεση του «αμαρτωλού» Ταμείου Αλληλοβοήθειας του Υπουργείου Πολιτισμού (ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ) και του μακροχρόνια προέδρου του Δ.Σ. του, ακόμα πιο... μακροχρόνια προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο ΥΠΠΟ (ΠΟΕ-ΥΠΠΟ) και κατόχου της οργανικής θέση του εργατοτεχνίτη στη Διεύθυνση Συντήρησης του ΥΠΠΟ, Γιάννη Τσακοπιάκου, και των άλλων 13 κατηγορουμένων (του διευθυντή του Ταμείου Γ. Βλαντή και άλλων 12 μελών των διοικήσεων του Ταμείου και συνδικαλιστών).
Η Μαρία-Μαγδαληνή Τσίπρα όμως; Στη γνωστή εργατολόγο αναφερόμαστε που το όνομά της έχει συνδεθεί κατά καιρούς με μερικούς από τους μεγαλύτερους συνδικαλιστικούς φορείς (από την ΑΔΕΔΥ έως την ΠΟΕ-ΟΤΑ και τη «δική μας» ΠΟΕΣΥ, αλλά και την, υπό τον Τσακοπιάκο βεβαίως, ΠΟΕ-ΥΠΠΟ στην οποία παρείχε επί χρόνια τις νομικές της συμβουλές, αν και όχι πια). Αν και δεν θα λάβουμε υπόψη τη φήμη που «ανακυκλώνεται» μεταξύ εργαζομένων του ΥΠΠΟ και θέλει την κ. Τσίπρα να έχει υπάρξει ή και να είναι ακόμα νομική σύμβουλος του εκκαθαριστή -εν λειτουργία- του ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ ακόμα και την περίοδο που τέθηκαν σε «αναστολή εργασίας» εργαζόμενοι του Ταμείου, η οποία «αναστολή» κατά τις καταγγελίες της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης του ΥΠΠΟ ήταν «κατ’ εντολή του Γ. Τσακοπιάκου», διότι οι συγκεκριμένοι δεν «πήραν το μέρος του» όταν άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Οχι, δεν θα φτάσουμε να πιστέψουμε αυτή τη φήμη. Θα μείνουμε, όμως, στα γεγονότα.
Ναι, η κ. Τσίπρα ανέλαβε την υπεράσπιση του Γιάννη Τσακοπιάκου στην πρώτη φάση της εκδίκασης στο Γ’ Μονομελές Πρωτοδικείο της κατηγορίας για υπεξαγωγή βιβλίων πρωτοκόλλου της περιόδου 2015-2017 και πρακτικών του Δ.Σ. του Ταμείου Αλληλοβοήθειας - όταν εκείνος κατ’ αρχάς αθωώθηκε, προκαλώντας ωστόσο την έφεση-καταπέλτη του εισαγγελέα Π. Δ. Τριανταφύλλου που μεταξύ πολλών άλλων τού καταλόγισε «συμφέρον και κίνητρο για την εξαφάνιση των πρακτικών του Δ.Σ.» και ζήτησε και τη δική του τιμωρία. Ναι, η ίδια θα τον εκπροσωπήσει και στην επερχόμενη δίκη για την κακουργηματικού βάρους κατηγορία της απιστίας κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία σε βάρος του Δημοσίου. Ομως:
● Στις 9 Μαρτίου 2023 ο υπηρεσιακός γραμματέας του ΥΠΠΟ Εμμανουήλ Αντωνόπουλος απευθύνει στη Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών του ΥΠΠΟ αίτημα παροχής νομικής υποστήριξης στο γραφείο του, έως τις 31/12/2023, ζητώντας από την υπηρεσία να προβεί «στις απαραίτητες ενέργειες έκδοσης απόφασης δέσμευσης πίστωσης ποσού 23.750,00€ προκειμένου να αντιμετωπισθούν κατεπείγουσες υπηρεσιακές ανάγκες». Το σχετικό αίτημα στο πεδίο «Νομιμότητα» κάνει μνεία του Ν.4412/16 και του Ν.4782/21, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.
● Εξι μέρες αργότερα, στις 15/3/2023, με την υπογραφή του ίδιου του κ. Αντωνόπουλου και με τη βεβαίωση του προϊσταμένου της ΓΔΟΥ ότι το αίτημα είναι εντός του διαθέσιμου ποσού, εγκρίνεται η δέσμευσή του για την «παροχή νομικής υποστήριξης στο Γρ. Υπηρεσιακού Γραμματέα».
● Ακριβώς μία ημέρα μετά, στις 16/3, στέλνεται από το ΥΠΠΟ στο γραφείο της κ. Τσίπρα «Πρόσκληση Υποβολής Προσφοράς»: «Το υπουργείο μας», αναφέρεται, «ενδιαφέρεται για την ανάθεση της παροχής υπηρεσιών νομικής υποστήριξης στο γραφείο του υπηρεσιακού γραμματέα του ΥΠΠΟΑ για το έτος 2023. Για την κάλυψη της δαπάνης της ανωτέρω υπηρεσίας έχει εκδοθεί (...) απόφαση ανάληψης υποχρέωσης συνολικού ποσού 23.750,00€». Στην ίδια πρόσκληση, που ήταν και η μοναδική (δεν εστάλη δηλαδή σε άλλα δικηγορικά γραφεία), περιγράφεται επίσης διεξοδικά το «αντικείμενο του έργου» που της ζητείται. Μεταξύ άλλων και «η παροχή εξειδικευμένης νομικής υποστήριξης σε ζητήματα πειθαρχικών διαδικασιών, αρμοδιότητας του υπηρεσιακού γραμματέα» κ.ά.
● Ακόμα έξι μέρες αργότερα, εγκρίνονται η δαπάνη για την παροχή υπηρεσιών νομικής υποστήριξης στο γραφείο του υπηρεσιακού γραμματέα του ΥΠΠΟ καθώς και η προσφορά της Μαρίας-Μαγδαληνής Β. Τσίπρα και της ανατίθεται το έργο της παροχής υπηρεσιών νομικής υποστήριξης στο γραφείο του υπηρεσιακού γραμματέα του ΥΠΠΟ έως τις 31/12/2023.
Χρειάστηκαν μόλις 13 μέρες για να προσληφθεί η κ. Τσίπρα στο γραφείο του υπηρεσιακού γραμματέα του ΥΠΠΟ και να εγκριθεί η αμοιβή της έως το τέλος του χρόνου.
Επιστρέφουμε στον αρχικό μας προβληματισμό: πόσο νόμιμα, δεοντολογικά και ηθικά είναι όλα αυτά όταν μάλιστα μιλάμε για το ΥΠΠΟ επί Λίνας Μενδώνη; Και το τονίζουμε αυτό διότι εκείνη έχει δείξει μέχρι εδώ με κάθε τρόπο ότι ο κ. Τσακοπιάκος χαίρει όχι μόνον της υποστήριξης αλλά και της εμπιστοσύνης της ήδη από τον Ιούλιο του 2019 και την τελετή παράδοσης-παραλαβής του ΥΠΠΟ, όταν η ίδια ως νέα υπουργός εμφανιζόταν ομοτράπεζη με τον κ. Τσιακοπιάκο - κι εκείνος προειδοποιούσε δημοσίως ότι «επιστρέψαμε!». Εκτοτε και παρά τις κατηγορίες σε βάρος του η υπουργός έδειξε με κάθε τρόπο την εύνοιά της: από το γεγονός ότι ο κ. Τσακοπιάκος ουδέποτε πέρασε από Πειθαρχικό στο ΥΠΠΟ, παρότι υπάλληλός του.
Οτι, αντίθετα, παρότι ήδη εμπλεκόμενος στη σκοτεινή υπόθεση του Ταμείου, τοποθετήθηκε προϊστάμενος Ομάδας Εργασίας στο ΥΠΠΟ. Οτι τoν Μάιο του 2020 η υπουργός επιχορήγησε το συνέδριο της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ με 100.000 ευρώ. Οτι στο επόμενο συνέδριο (14ο) της Ομοσπονδίας ο ίδιος την προσφώνησε ως «η Λίνα μας». Ή και ότι μόλις τον περασμένο Μάιο ο κ. Τσακοπιάκος παρέστη ως επίσημος «εκπρόσωπος της υπουργού Πολιτισμού» σε έκθεση στην Κέρκυρα, στην οποία επρόκειτο αρχικά να παραστεί η ίδια. Υστερα από αυτά η παρουσία της μαζί με την κ. Παναγιωταρέα στα βαφτίσια του γιου του ήταν, βεβαίως, πταίσμα. Και μάταιη είναι σίγουρα η δική μας ελπίδα το ΥΠΠΟ, υπό την παρούσα ηγεσία του, να παραστεί στη δίκη ως πολιτική αγωγή διεκδικώντας το δημόσιο χρήμα.
πηγη: https://www.efsyn.gr